Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

BÜYÜK ADAM VE ÖZELLİK TEORİLERİ IŞIĞINDA REFORMLARIN ÖNCÜSÜ: SULTAN II. MAHMUD’UN LİDERLİK SIRLARI

Yıl 2025, Cilt: 13 Sayı: 1, 468 - 488, 30.06.2025

Ahmet Tambay , Yeliz Kantar

https://doi.org/10.52122/nisantasisbd.1653361

Öz

II. Mahmud nam-ı diğer “Gavur Padişah” kuşkusuz döneminin en radikal padişahı olma özelliğine sahiptir. Kendisinden başka hanedan soyundan erkek kalmadığı için halefi konumundaki tüm padişahların atası olan II. Mahmud’un saltanat yıllarında yapılan siyasi, askeri, ekonomik ve sosyal alanlardaki değişim ve yenilikler literatürde oldukça yer bulan içerikler olmasına rağmen kişilik özellikleri bilhassa liderlik yetkinlikleri mercek altına alınmamış konuların başında gelmektedir. Bu çalışma, Osmanlı İmparatorluğu tahtına 30. padişah olarak çıkmış II. Mahmud’un nasıl bir lider olduğunu, 19. ve 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan ve “liderliğin doğuştan geldiği, sonradan kazanılamayacağı” inancına dayanan en eski ve en popüler liderlik anlayışlarından biri olan “büyük adam” teorisi ve liderliği incelemek amacıyla ortaya çıkan ilk sistematik yaklaşım olan “liderlerin özelliklerinin lider olmayanlardan farklı olduğunu” savunan “özellikler” teorisi bağlamında değerlendirmektedir. Tarih ve liderlik literatüründeki çalışmalar analiz edilerek Sultan Mahmud’un sahip olduğu kişisel özellikler, eğitim ve beceriler doğrultusunda aldığı kararlar ve verdiği yetkiler dikkate alınarak sahip olduğu padişah, komutan ve halife gibi üst kimlikleriyle nasıl bir liderlik vasfını taşıdığı incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

II. Mahmud Liderlik Büyük Adam Özellik Teorisi.

Kaynakça

  • Ahmet Cevdet Paşa, (2016). Osmanlı İmparatorluğu Tarihi II, İstanbul: İlgi Kültür Sanat Yayıncılık.
  • Ahmet Vefik Paşa, (2011). Fezleke-i Tarih-i Osmanî: Bir Eski Zaman Ders Kitabı. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
  • Akşin, S., (2002). Türkiye Tarihi 3 (Osmanlı Devleti 1600-1908). İstanbul: Cem Yayınevi.
  • Akyıldız, A., (2000). “Sultan II. Mahmud’un Hastalığı ve Ölümü”, Türk Kültürünü İnceleme Dergisi 3. İstanbul: Tarih ve İslam Araştırma Vakfı Yayınları, 55-93.
  • Alkan, N., (2010). “Osmanlı Modernleşmesi ve Klasik Yeniçeri İsyanlarının Modern Siyasi Darbelere Dönüşmesi”, Doğu Batı Düşünce Dergisi, 12 (51), Ankara, 51-68.
  • Allport, G. W., (1961). Pattern and growth in personality. (14th ed.). New York: Holt, Rinehart and Winston.
  • Armaoğlu, F., (2007). 19. Yüzyıl Siyasi Tarihi (1789-1914). İstanbul: Alkım Yayınevi.
  • Bass, B. M. and Bass, R., (2008). The Bass Handbook of Leadership, Theory, Research, And Managerial Applications. (4th ed.). New York: The Free Press.
  • Bass, B. M., (1981). Stogdill’s Handbook of Leadership, A Survey of Theory and Research. New York; The Free Press.
  • Berkes, N., (2005). Türkiye’de Çağdaşlaşma. (Haz. Ahmet Kuyaş). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Beydilli, K. (2003). “II. Mahmud”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXVII. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 352-357.
  • Beydilli, K., (2020). “Helmuth Von Moltke”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXX. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 267-268.
  • Beydilli, K., (2022). “II. Mahmud: Yüzyılın Müceddidi” Osmanlı’da Devletlerarası İlişkiler Siyaset- Yaşam- Yenileşme (Seçilmiş Makaleler I). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Buzpınar, Ş. T., (2009). “Surre”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXXVII. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 567-569.
  • Chan, K-Y. and Drasgow, F., (2001). “Toward a theory of individual differences and leadership: Understanding the motivation to lead”, Journal of Applied Psychology, 86 (3), 481-498.
  • Çelik, Y., (2022). Râmi Kışlası (II. Mahmud Devrinde Aydın-Despotik Modernleşmenin Karargâhı), İstanbul: Vakıfbank Kültür Yayınları.
  • Day, D. and Zaccaro, S. J., (2014). Leadership: A Critical Historical Analysis of the Influence of Leader Traits. In: L. L. Koppes (Eds.), Historical Perspectives in Industrial and Organizational Psychology, (383-405). New York: Psychology Press.
  • Derman, M. U., (1990). “Sultan İkinci Mahmud’un Hattatlığı” Sultan II. Mahmud ve Reformları Semineri. İstanbul: Edebiyat Fakültesi Basımevi, 37-47.
  • Eckmann, H. L., (2005). “Great Man Theory: A personal account of attraction”, Paper For The IBA Conference, National University, San Diego.
  • Eroğlu, H., (2010). “Şehzade”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXXVIII. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 480-483.
  • Finkel, C., (2007). Rüyadan İmparatorluğa Osmanlı (Bir İmparatorluğun Öyküsü 1300-1923). (Çev. Zülal Kılıç). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Fleenor, J. W., (2006). Trait Approach to Leadership. In: Steven G. Rogelberg (Eds.), Encyclopedia of industrial and organizational psychology. (831-833). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
  • Griffin, R. W., Ronald J. E., Frederick A. S. and Melanie D. L., (2022). Motivating, Satisfying, and Leading Employees -Business. Toronto: Pearson Publications.
  • Grint, K., (2011). A history of leadership. In: D. Colinson, A. Bryman, K. Grint, B. Jackson and M. Uhl-Bien (Eds.), The Sage Handbook of Leadership. (3-14). Los Angeles: Sage Publications.
  • Gutterman, A., (2023). “Leadership Traits and Attributes”, SSRN Electronic Journal, 1-17, http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.4560190
  • Halaychik, C. S., (2016). Lessons in Library Leadership. Cambridge: Elsevier Press.
  • Hayta, N.- Ünal, U., (2005). Osmanlı Devleti’nde Yenileşme Hareketleri (XVII. Yüzyıl Başlarından Yıkılışa Kadar). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Heider, J., (1985). The Tao of Leadership, Lao Tzu’s Tao Te Ching Adapted for a New Age. Atlanta-Georgia: Humanics New Age.
  • İnalcık, H., (2016). “Sened-i İttifak (1808): Âyân Rejiminin Devlet Hukukuna Bağlanması”, Seçme Eserleri-X Devlet-i Aliyye Osmanlı İmparatorluğu Üzerine Araştırmalar-IV Âyanlar, Tanzimat, Meşrutiyet. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 97-104.
  • Kapur, R., (2020). “Characteristics of Effective Leadership”, https://www.researchgate.net/publication/344348836_Characteristics_of_Effective_Leadership, 05.01.2025.
  • Karal, E. Z., (2017). Osmanlı Tarihi V. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Kefeli, E., (2003), “Alphonse De Lamartine”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXVII. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 93-94.
  • Kılavuz, A. S., (1989). “Akaid”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi II. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 212-216.
  • King, A. S., (1990). “Evolution of leadership theory”, Vikalpa, 15 (2), 43-54.
  • Kirkpatrick, S. and Locke, E. A., (1991). “Leadership: do traits matter?”, Academy of Management Executive, 5 (2), 48-60.
  • Kumar, M., (2013). Servant Leadership in Indian NGOs, (Unpublished) PhD Thesis, Aligarh Muslim University: Department Of Business Administration Faculty Of Management Studies & Research.
  • Kumaran, M., (2012). Leadership in Libraries-A focus on ethnic-minority librarians. Oxford Cambridge: Chandos Publishing.
  • Kurat, A. N., (1999). Rusya Tarihi (Başlangıçtan 1917’ye Kadar). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Kutlu, H. İ., (2016). “Joseph Von Hammer-Purgstall’in Sultan II. Mahmud Methiyesi”, Türkiyat Mecmuası, 26(2), 267-285.
  • Küçük, C., (1988). “Abdülmecid”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi I. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 259-263.
  • Lewis, B., (2004), Modern Türkiye’nin Doğuşu. (Çev. Metin Kıratlı). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Lord, R. G., DeVader, C. L., and Alliger, G. M., (1986). “A meta-analysis of the relation between personality traits and leadership perceptions: An application of validity generalization procedures”, Journal of Applied Psychology, 71, 402–410.
  • Mann, R. D., (1959). “A review of the relationship between personality and performance in small groups”, Psychological Bulletin, 56 (4), 241–270.
  • McCauley, P. and Lee, E., (2015). A Call to Leadership. In: P. A. Pritchard and C. S. Grant (Eds.), Success Strategies From Women in STEM. (340-341). San Diego: Academic Press
  • Muczyk, J. P. and Adler, T., (2002). “An attempt at a consentience regarding formal leadership”, Journal of Leadership and Organizational Studies, 9 (2), 2-17.
  • Northouse, P. G., (2016). Leadership Theory and Practice. (7th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
  • Ortaylı, İ., (2005). İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Ortaylı, İ., (2014). İmparatorluğun Son Nefesi (Osmanlı’nın Yaşayan Mirası Cumhuriyet). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Osmanlı Ansiklopedisi (1999-2014). Osmanlı- Hanedan XII. Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
  • Öğün, T., (2006). “Müsadere”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXXII. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 67-68.
  • Özcan, A., (1995). “II. Mahmud ve Reformları Hakkında Bazı Gözlemler”, Tarih İncelemeleri Dergisi 10 (1), 13-39.
  • Öztuna, Y., (1996). Devletler ve Hanedanlar: Türkiye (1074-1990) II. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Öztuna, Y., (2006), Sultan II. Mahmud Cihan Hakanı ve Yenileşme Padişahı. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Öztuna, Y., (2016). Osmanlı Devleti Tarihi (Siyasi Tarih 1). İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Quataert, D., (2016). Osmanlı İmparatorluğu 1700-1922. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Rasim, A., (2012). Osmanlı Tarihi II. (Haz. Hakkı Dursun Yıldız). İstanbul: İlgi Kültür Sanat Yayınları.
  • Richards, D. and Engle, S., (1986). After the vision; Suggestions to corporate visionaries and vision champions. In: J. D. Adams (Eds.), Transforming leadership. (199-214). Alexandria, VA: Miles River Press.
  • Schein, E. H., (1992). Organizational culture and leadership. (2nd ed.). San Francisco: Jossey-Bass.
  • Sertoğlu, M., (1990). “Tanzimat’a Doğru”, Sultan II. Mahmud ve Reformları Semineri, İstanbul: Edebiyat Fakültesi Basımevi, 1-10.
  • Shaw, S.-E. K., (2000). Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye. İstanbul: E Yayınları.
  • Spector, B. A., (2016). “Carlyle, Freud, and the Great Man Theory more fully considered Leadership”, Sage Journals, 12 (2), 250-260.
  • Şahin, F., (2012). “Büyük Adam Düşüncesinden Liderlikte Özellikler Kuramına Kavramsal Bir Bakış”, C. Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13(1), 141-163.
  • Tunç, S., (2018). “Osmanlı Sultanı III. Selim’den Fransa Kralı XVI. Louis’e Bir Name-i Hümayûn” Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi, 8 (1), 367-378.
  • Turna, N., (2011). “İstanbul’un Veba ile İmtihanı: 1811- 1812 Veba Salgını Bağlamında Toplum ve Ekonomi” Studies Of The Ottoman Domain. 1(1), 1-36.
  • Yazıcı, N., (2010). “Takvim-i Vekayi”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXXIX. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 490-492.
  • Yukl, G., (2010). Leadership in Organizations. (7th ed.). New Jersey: Pearson Education, Inc,
  • Yücel, Y.- Sevim, A., (1992). Türkiye Tarihi IV. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Zaccaro, S. J., (2007), “Trait-Based Perspectives of Leadership”, American Psychologist, 62 (1), 6–16.
  • Zaccaro, S. J., Kemp, C. and Bader, P., (2004). Leader traits and attributes. In: J. Antonakis, A. T. Cianciolo, ve R. J. Sternberg (Eds.), The nature of leadership. (101-124), Thousand Oaks, CA: Sage Publications.

THE PIONEER OF REFORMS IN THE LIGHT OF THE GREAT MAN AND TRAIT THEORIES: THE LEADERSHIP SECRETS OF SULTAN MAHMUD II

Yıl 2025, Cilt: 13 Sayı: 1, 468 - 488, 30.06.2025

Ahmet Tambay , Yeliz Kantar

https://doi.org/10.52122/nisantasisbd.1653361

Öz

Mahmud II, also known as the “Infidel Sultan”, undoubtedly had the feature of being the most radical sultan of his time. Mahmud II, who was the ancestor of all the sultans who succeeded him because there was no male descendant of the dynasty left, has a considerable amount of content in the literature regarding the changes and innovations in the political, military, economic and social fields during his reign, but his personality traits, especially his leadership competencies, are among the subjects that have not been examined. This study evaluates what kind of a leader Mahmud II, who ascended to the throne of the Ottoman Empire as the 30th sultan, was in the context of the "great man" theory, one of the oldest and most popular leadership approaches that emerged in the early 19th and 20th centuries and is based on the belief that "leadership is innate and cannot be acquired", and the "traits" theory, which is the first systematic approach to examine leadership and argues that "the characteristics of leaders are different from those of non-leaders". By analyzing studies in the history and leadership literature, it was examined what kind of leadership qualities Sultan Mahmud had with his super identities such as sultan, commander and caliph, taking into account the decisions he made and the authorities he gave in line with his personal characteristics, education and skills.

Anahtar Kelimeler

Mahmud II Leadership Great Man Traits Theory.

Kaynakça

  • Ahmet Cevdet Paşa, (2016). Osmanlı İmparatorluğu Tarihi II, İstanbul: İlgi Kültür Sanat Yayıncılık.
  • Ahmet Vefik Paşa, (2011). Fezleke-i Tarih-i Osmanî: Bir Eski Zaman Ders Kitabı. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
  • Akşin, S., (2002). Türkiye Tarihi 3 (Osmanlı Devleti 1600-1908). İstanbul: Cem Yayınevi.
  • Akyıldız, A., (2000). “Sultan II. Mahmud’un Hastalığı ve Ölümü”, Türk Kültürünü İnceleme Dergisi 3. İstanbul: Tarih ve İslam Araştırma Vakfı Yayınları, 55-93.
  • Alkan, N., (2010). “Osmanlı Modernleşmesi ve Klasik Yeniçeri İsyanlarının Modern Siyasi Darbelere Dönüşmesi”, Doğu Batı Düşünce Dergisi, 12 (51), Ankara, 51-68.
  • Allport, G. W., (1961). Pattern and growth in personality. (14th ed.). New York: Holt, Rinehart and Winston.
  • Armaoğlu, F., (2007). 19. Yüzyıl Siyasi Tarihi (1789-1914). İstanbul: Alkım Yayınevi.
  • Bass, B. M. and Bass, R., (2008). The Bass Handbook of Leadership, Theory, Research, And Managerial Applications. (4th ed.). New York: The Free Press.
  • Bass, B. M., (1981). Stogdill’s Handbook of Leadership, A Survey of Theory and Research. New York; The Free Press.
  • Berkes, N., (2005). Türkiye’de Çağdaşlaşma. (Haz. Ahmet Kuyaş). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Beydilli, K. (2003). “II. Mahmud”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXVII. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 352-357.
  • Beydilli, K., (2020). “Helmuth Von Moltke”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXX. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 267-268.
  • Beydilli, K., (2022). “II. Mahmud: Yüzyılın Müceddidi” Osmanlı’da Devletlerarası İlişkiler Siyaset- Yaşam- Yenileşme (Seçilmiş Makaleler I). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Buzpınar, Ş. T., (2009). “Surre”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXXVII. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 567-569.
  • Chan, K-Y. and Drasgow, F., (2001). “Toward a theory of individual differences and leadership: Understanding the motivation to lead”, Journal of Applied Psychology, 86 (3), 481-498.
  • Çelik, Y., (2022). Râmi Kışlası (II. Mahmud Devrinde Aydın-Despotik Modernleşmenin Karargâhı), İstanbul: Vakıfbank Kültür Yayınları.
  • Day, D. and Zaccaro, S. J., (2014). Leadership: A Critical Historical Analysis of the Influence of Leader Traits. In: L. L. Koppes (Eds.), Historical Perspectives in Industrial and Organizational Psychology, (383-405). New York: Psychology Press.
  • Derman, M. U., (1990). “Sultan İkinci Mahmud’un Hattatlığı” Sultan II. Mahmud ve Reformları Semineri. İstanbul: Edebiyat Fakültesi Basımevi, 37-47.
  • Eckmann, H. L., (2005). “Great Man Theory: A personal account of attraction”, Paper For The IBA Conference, National University, San Diego.
  • Eroğlu, H., (2010). “Şehzade”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXXVIII. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 480-483.
  • Finkel, C., (2007). Rüyadan İmparatorluğa Osmanlı (Bir İmparatorluğun Öyküsü 1300-1923). (Çev. Zülal Kılıç). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Fleenor, J. W., (2006). Trait Approach to Leadership. In: Steven G. Rogelberg (Eds.), Encyclopedia of industrial and organizational psychology. (831-833). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
  • Griffin, R. W., Ronald J. E., Frederick A. S. and Melanie D. L., (2022). Motivating, Satisfying, and Leading Employees -Business. Toronto: Pearson Publications.
  • Grint, K., (2011). A history of leadership. In: D. Colinson, A. Bryman, K. Grint, B. Jackson and M. Uhl-Bien (Eds.), The Sage Handbook of Leadership. (3-14). Los Angeles: Sage Publications.
  • Gutterman, A., (2023). “Leadership Traits and Attributes”, SSRN Electronic Journal, 1-17, http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.4560190
  • Halaychik, C. S., (2016). Lessons in Library Leadership. Cambridge: Elsevier Press.
  • Hayta, N.- Ünal, U., (2005). Osmanlı Devleti’nde Yenileşme Hareketleri (XVII. Yüzyıl Başlarından Yıkılışa Kadar). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Heider, J., (1985). The Tao of Leadership, Lao Tzu’s Tao Te Ching Adapted for a New Age. Atlanta-Georgia: Humanics New Age.
  • İnalcık, H., (2016). “Sened-i İttifak (1808): Âyân Rejiminin Devlet Hukukuna Bağlanması”, Seçme Eserleri-X Devlet-i Aliyye Osmanlı İmparatorluğu Üzerine Araştırmalar-IV Âyanlar, Tanzimat, Meşrutiyet. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 97-104.
  • Kapur, R., (2020). “Characteristics of Effective Leadership”, https://www.researchgate.net/publication/344348836_Characteristics_of_Effective_Leadership, 05.01.2025.
  • Karal, E. Z., (2017). Osmanlı Tarihi V. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Kefeli, E., (2003), “Alphonse De Lamartine”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXVII. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 93-94.
  • Kılavuz, A. S., (1989). “Akaid”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi II. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 212-216.
  • King, A. S., (1990). “Evolution of leadership theory”, Vikalpa, 15 (2), 43-54.
  • Kirkpatrick, S. and Locke, E. A., (1991). “Leadership: do traits matter?”, Academy of Management Executive, 5 (2), 48-60.
  • Kumar, M., (2013). Servant Leadership in Indian NGOs, (Unpublished) PhD Thesis, Aligarh Muslim University: Department Of Business Administration Faculty Of Management Studies & Research.
  • Kumaran, M., (2012). Leadership in Libraries-A focus on ethnic-minority librarians. Oxford Cambridge: Chandos Publishing.
  • Kurat, A. N., (1999). Rusya Tarihi (Başlangıçtan 1917’ye Kadar). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Kutlu, H. İ., (2016). “Joseph Von Hammer-Purgstall’in Sultan II. Mahmud Methiyesi”, Türkiyat Mecmuası, 26(2), 267-285.
  • Küçük, C., (1988). “Abdülmecid”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi I. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 259-263.
  • Lewis, B., (2004), Modern Türkiye’nin Doğuşu. (Çev. Metin Kıratlı). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Lord, R. G., DeVader, C. L., and Alliger, G. M., (1986). “A meta-analysis of the relation between personality traits and leadership perceptions: An application of validity generalization procedures”, Journal of Applied Psychology, 71, 402–410.
  • Mann, R. D., (1959). “A review of the relationship between personality and performance in small groups”, Psychological Bulletin, 56 (4), 241–270.
  • McCauley, P. and Lee, E., (2015). A Call to Leadership. In: P. A. Pritchard and C. S. Grant (Eds.), Success Strategies From Women in STEM. (340-341). San Diego: Academic Press
  • Muczyk, J. P. and Adler, T., (2002). “An attempt at a consentience regarding formal leadership”, Journal of Leadership and Organizational Studies, 9 (2), 2-17.
  • Northouse, P. G., (2016). Leadership Theory and Practice. (7th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
  • Ortaylı, İ., (2005). İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Ortaylı, İ., (2014). İmparatorluğun Son Nefesi (Osmanlı’nın Yaşayan Mirası Cumhuriyet). İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Osmanlı Ansiklopedisi (1999-2014). Osmanlı- Hanedan XII. Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
  • Öğün, T., (2006). “Müsadere”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXXII. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 67-68.
  • Özcan, A., (1995). “II. Mahmud ve Reformları Hakkında Bazı Gözlemler”, Tarih İncelemeleri Dergisi 10 (1), 13-39.
  • Öztuna, Y., (1996). Devletler ve Hanedanlar: Türkiye (1074-1990) II. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Öztuna, Y., (2006), Sultan II. Mahmud Cihan Hakanı ve Yenileşme Padişahı. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Öztuna, Y., (2016). Osmanlı Devleti Tarihi (Siyasi Tarih 1). İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Quataert, D., (2016). Osmanlı İmparatorluğu 1700-1922. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Rasim, A., (2012). Osmanlı Tarihi II. (Haz. Hakkı Dursun Yıldız). İstanbul: İlgi Kültür Sanat Yayınları.
  • Richards, D. and Engle, S., (1986). After the vision; Suggestions to corporate visionaries and vision champions. In: J. D. Adams (Eds.), Transforming leadership. (199-214). Alexandria, VA: Miles River Press.
  • Schein, E. H., (1992). Organizational culture and leadership. (2nd ed.). San Francisco: Jossey-Bass.
  • Sertoğlu, M., (1990). “Tanzimat’a Doğru”, Sultan II. Mahmud ve Reformları Semineri, İstanbul: Edebiyat Fakültesi Basımevi, 1-10.
  • Shaw, S.-E. K., (2000). Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye. İstanbul: E Yayınları.
  • Spector, B. A., (2016). “Carlyle, Freud, and the Great Man Theory more fully considered Leadership”, Sage Journals, 12 (2), 250-260.
  • Şahin, F., (2012). “Büyük Adam Düşüncesinden Liderlikte Özellikler Kuramına Kavramsal Bir Bakış”, C. Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13(1), 141-163.
  • Tunç, S., (2018). “Osmanlı Sultanı III. Selim’den Fransa Kralı XVI. Louis’e Bir Name-i Hümayûn” Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi, 8 (1), 367-378.
  • Turna, N., (2011). “İstanbul’un Veba ile İmtihanı: 1811- 1812 Veba Salgını Bağlamında Toplum ve Ekonomi” Studies Of The Ottoman Domain. 1(1), 1-36.
  • Yazıcı, N., (2010). “Takvim-i Vekayi”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi XXXIX. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi, 490-492.
  • Yukl, G., (2010). Leadership in Organizations. (7th ed.). New Jersey: Pearson Education, Inc,
  • Yücel, Y.- Sevim, A., (1992). Türkiye Tarihi IV. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Zaccaro, S. J., (2007), “Trait-Based Perspectives of Leadership”, American Psychologist, 62 (1), 6–16.
  • Zaccaro, S. J., Kemp, C. and Bader, P., (2004). Leader traits and attributes. In: J. Antonakis, A. T. Cianciolo, ve R. J. Sternberg (Eds.), The nature of leadership. (101-124), Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Toplam 69 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Politika ve Yönetim (Diğer)
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Ahmet Tambay 0000-0003-0635-9180

Yeliz Kantar 0000-0002-1037-5549

Yayımlanma Tarihi 30 Haziran 2025
Gönderilme Tarihi 7 Mart 2025
Kabul Tarihi 22 Haziran 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Cilt: 13 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Tambay, A., & Kantar, Y. (2025). BÜYÜK ADAM VE ÖZELLİK TEORİLERİ IŞIĞINDA REFORMLARIN ÖNCÜSÜ: SULTAN II. MAHMUD’UN LİDERLİK SIRLARI. Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(1), 468-488. https://doi.org/10.52122/nisantasisbd.1653361

Nişantaşı Üniversitesi kurumsal yayınıdır.