SOCİOLOGİCAL TRANSFORMATİONS İN THE PROCESS OF GLOBAL URBANİZATİON AND SUSTAİNABLE URBANİZATİON İN THE CONTEXT OF UNPLANNED URBAN GROWTH İN TÜRKİYE
Öz
This study emphasizes the significance of sustainable urbanization by examining the social, economic, and environmental dimensions of global urbanization processes. With the advent of globalization, cities have experienced rapid growth, which in turn has exacerbated problems such as unplanned urban development, infrastructure deficiencies, and environmental degradation in urban areas. The concept developed in response to these challenges is sustainable urbanization. In this context, sustainable urbanization has emerged as a developmental model aimed at minimizing environmental impacts while maximizing economic and social benefits. Based on this model, the study focuses on the phenomenon of urbanization in Türkiye. Although irregular urban development in Türkiye initially increased due to intensive rural-to-urban migration, in recent years it has also been influenced by global migration movements. These migration flows have led to the proliferation of informal settlements and unregulated construction, resulting in severe infrastructure and social service problems in major cities. Such issues have also triggered global crises. Sustainable urbanization offers a viable solution to these challenges, requiring a balanced approach that addresses both environmental and social dimensions. Strategies such as improving energy efficiency, expanding green spaces, and constructing disaster-resilient buildings constitute the core elements of sustainable urbanization. Building upon these elements, the study emphasizes the necessity for local governments in Türkiye to engage in effective urban planning and prioritize environmentally friendly projects in order to achieve a sustainable urban future. Within the framework of sociological analysis, a literature review was conducted, and international developments were examined in line with the United Nations Sustainable Development Goal of "Sustainable Cities and Communities."
Anahtar Kelimeler
Urbanization Global Urbanization Sustainable Urbanization Unplanned Urbanization Global Goals.
Kaynakça
- Aydilek, E., & Şen, A. T. (2015). Türkiye’de İstikrarsız ve Sürdürülebilir Olmayan Çevre Politikalarına Bir Örnek: Çevresel Etki Değerlendirme Mevzuatı. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi, 9, s. 45-58.
- Akduman Vural, B. M. (2017). Türkiye’de İklim Değişikliğine Karşı “Kent ve Su” Arasındaki Koruma Kullanma Dengesinin Sağlanmasına Yönelik Stratejiler. AkademiaDisiplinlerarası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 3(1), s. 67-91.
- Beatley, T. (2011). Biophiliccities: Integratingnatureinto urban designandplanning. Island Press.
- Brenner, N. ve Keil, R. (2006). The global citiesreader. Rutledge, London.
- Bulkeley, H., veBetsill, M. M. (2003). Cities and climate change: Urban sustainability and global environmental governance. Routledge.
- Burch, S. (2010). Transforming barriers into opportunities: Thenewlogic of climate change mitigation and adaptation in cities. Local Environment, 15(7), s. 573–591.
- Burgess, E. W. (1925). Thegrowth of thecity: An introduction to a research project. In Thecity (pp. 47–62). University of Chicago Press.
- Castells, M. (1977). The urban question: A Marxist approach. Edward Arnold.
- Castells, M. (2005). Ağ toplumunun yükselişi. Ebru Kılıç (çev.). 1. Baskı. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Childe, V. G. (1950). The urban revolution. Town Planning Review, 21(4), 3–17.
- Çevre ve Şehircilik Bakanlığı (2015). Şehircilik Alanında Genel Durum. Erişim: https://sehirciliksurasi.csb.gov.tr/sehircilik-alaninda-genel-durum-i-271sehirciliksurasi.csb.gov.tr
- Çolak, A. (2010). Sürdürülebilir kentleşme ve afet riski yönetimi. İstanbul Teknik Üniversitesi Yayınları.
- Dodman, D., veSatterthwaite, D. (2008). Responding to climate change in urban areas. Environment and Urbanization, 20(2), 273–277.
- Durkheim, E. (2023). Toplumsal işbölümü. Özer Ozankaya (Çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
- Erdem, C. (2001). Çarpık kentleşme ve sosyal yapı. Ankara Üniversitesi Yayınları.
- Ersoy, M. (2001). Kentsel planlama. Ankara: İmge Kitabevi.
- Giddens, A. (1991). Modernity and self-identity: Self and society in thelate modern age. Stanford University Press.
- Goddard, S. E., veLanger, S. (2019). Greening the desertcity: Exploringthe role of water in urban green in frastructure development. Landscape and Urban Planning, 190, 103606.
- Gül, İ. (2015). Sürdürülebilir kentleşme ve doğal afetler: Türkiye’de kentsel dönüşüm uygulamaları. Ankara Üniversitesi Yayınları.
- Gürsel, Y. (1990) Demokratikleşme Sürecinde Kent ve İnsan. İstanbul: E Yayınları.
- Hall, S. M. (2012). City, street and citizen: The measure of theordinary. Routledge.
- Harvey, D. (1985). Theurbanization of capital. Johns Hopkins University Press.
- Harvey, D. (2000). Spaces of hope. University of California Press.
- Işık, O. (1995). Globalleşme süreci ve kentin/kentlinin değişen anlamları. Birikim Sayı 68-69, s. 98-105.
- Işık, O., vePınarcıoğlu, M. M. (2001). Nöbetleşe yoksulluk: Sultanbeyli örneği. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Jones, E. (1990). Metropolis. Oxford: Oxford University Press.
- Katz, C. (2004). Growing up global: Economic restructuring and children'severyday lives. University of Minnesota Press.
- Keleş, R. (1998). Kentbilim terimleri sözlüğü (2. baskı). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
- Keleş, R. (2008). Kentleşme politikaları. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
- Kitchin, R. (2014). The data revolution: Big data, open data, smartcities, and their darksides. Sage.
- Lefebvre, H. (1968). Right tothecity (R. Kohl, Trans.). Verso.
- Lefebvre, H. (1996). Theproduction of space. Blackwell.
- Light, I. (1983). Cities in worldperspective. New York: Macmillan.
- Marcuse, P. (2009). A righttothecity. In N. Brenner, P. Marcuse, & M. Mayer (Eds.), Citiesforpeople, not forprofit: Critical perspectives on thenew urban agenda (pp. 1–18). Routledge.
- Marx, K., ve Engels, F. (2005). Komünist Manifesto ve Komünizmin İlkeleri (M. Erdost, Çev.). Ankara: Sol Yayınları.
- Mayer, M. (2009). The “righttothecity” in the context of shifting urban governance. In N. Brenner, P. Marcuse, & M. Mayer (Eds.), Citiesforpeople, not forprofit: Critical perspectives on thenew urban agenda (pp. 165–177). Routledge.
- Mega, V., & Pedersen, J. (1998). Urban sustainability indicators. European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions.
- Mitchell, D. (2003). Therighttothecity: Social justice and the fight for public space. Guilford Press.
- Moir, E., Moonen, T., & Clark, G. (2014). The future of cities: What is the global agenda? UK Government Office of Science. https://www.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/377470/futurecities-global-agenda.pdf (Erişim tarihi: 2 Aralık 2020).
- Newman, P. (1999). Sustainability and cities: Extending the metabolism model. Land scape and Urban Planning, 44, 219–226.
- Öktem, B (2005). Küresel Kent Söyleminin Kentsel Mekanı Dönüştürmedeki Rolü: Büyükdere Maslak Aksı. İçinde H. Kurtuluş (Der.), İstanbul: Bağlam Yayınları (s. 25-77). İstanbul’da Kentsel Ayrışma.
- Park, R. E., Burgess, E. W., & McKenzie, R. D. (1925). Thecity: Suggestions for investigation of human behavior in the urban environment. University of Chicago Press.
- Pastor,Jr. M. (2007). This could be the start of somethingbig: How social movements for regional equity are reshaping metropolitan America. Cornell UniversityPress.
- Ratti, C., &Claudel, M. (2016). Senseable city guide: A newwaytoseethecity. MITPress.
- Sassen, S. (2001). The global city: New York, London, Tokyo. Revised edition Priceton University Press, Princeton. Saunders, P. (1981). Social theory and the urban question. Hutchinson.
- Seto, K. C., Güneralp, B., &Hutyra, L. R. (2012). Global forecasts of urban expansion to 2030 and direct impacts on biodiversity and carbonstocks. Proceedings of the National Academy of Sciences, 109(40), 16083–16088.
- Sheppard, S. R. J. (2012). Visualizing climate change: A guide to visual communication of climate change and future landscapes. Routledge.
- Simmel, G. (1903). The metropolis and mental life. InThe sociology of Georg Simmel (1950). Free Press.
- Smith, N. (1996). The new urban frontier: Gentrification and the revan chistcity. Routledge.
- Soja, E. W. (1989). Postmodern geographies: The reassertion of space in critical socialtheory. Verso.
- Tanyeli, U. (1997). Türk Modernleşmesinin Kentsel Sahnesini Yeniden Düşünmek, Dosya: Ankara, Arredamento Dekorasyon, Sayı 3, s. 81-82.
- TBMM, (2003). Kuzey Ankara Girişi Kentsel Dönüşüm Projesi Kanunu Tasarısı ve Bayındırlık, İmar, Ulaştırma ve Turizm Komisyonu Raporu. http://www.tbmm.gov.tr/kanunlar/k5104.html: Erişim Tarihi: 02 Şubat 2025.
- TÇSV. (1991). Ortak geleceğimiz (3. baskı). Ankara: Türkiye Çevre Sorunları Vakfı Yayınları.
- Tekeli, İ., ve Gülöksüz, Y. (1995). Kentleşme, kentlileşme ve Türkiye deneyimi. Cumhuriyet Dönemi Türk Ansiklopedisi, 11–15. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Tekeli, İ. (1998). Türkiye’de Cumhuriyet Döneminde Kentsel Gelişme ve Kent Planlaması. 75 Yılda Değişen Kent ve Mimarlık, İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları, s. 1-24.
- Turhanoğlu, F. A. K. (2019). Türkiye’nin Kentleşme Deneyimi: 1923-2000. İçinde Fatime Güneş (Der.) Kent Sosyolojisi (s. 215-242). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- TÜİK. (2024). Ölüm ve ölüm nedeni istatistikleri, 2023. https://data.tuik.gov.tr/
- Tümertekin, E., ve Özgüç, N. (2002). Beşeri coğrafya: İnsan, kültür, mekân. İstanbul: Çantay Kitabevi.
- Türkiye Sağlıklı Kentler Birliği. (2018). Sürdürülebilirlik Kavramı, Çevresel Etki Değerlendirme ve Stratejik Yaklaşım. Erişim: https://www.skb.gov.tr/surdurulebilirlik-kavrami-cevresel-etki-degerlendirme-ve-stratejik-yaklasim/SKB
- Üngör, A. (1999). Gecekondu ve kentleşme: Türkiye örneği. İstanbul Üniversitesi Yayınları.
- Wacquant, L. (2007). Urban outcasts: A comparative sociology of advanced marginality. Polity Press. Weber, M. (1921). Thecity. Free Press.
- Wirth, L. (1938). Urbanism as a way of life. American Journal of Sociology, 44(1), 1–24.
- Wirth, L. (2002). Bir yaşam biçimi olarak kentlileşme. In B. Duru & A. Alkan (Ed. & Çev.), 20. yüzyıl kenti. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
- Worldbank. (2025). United Nations Population Division. https://data.worldbank.org/indicator/SP.URB.TOTL.IN.ZS (Erişim tarihi: 1 Ocak 2025).
- Yalçın, C. (2010). Türkiye’de kentlileşme sorunları üzerine bir tartışma. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 28(1), 225–245.
- Yaşanabilir Şehirler(2015). Yaşanabilir Şehirler. Erişim: https://yasanabilirsehirler.org/2015-2/yasanabilirsehirler.org
- Yazar, K. H. (2006). Sürdürülebilir kentsel gelişme çerçevesinde orta ölçekli kentlere dönük kent planlama önerisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi.
KÜRESEL KENTLEŞME SÜRECİNDE SOSYOLOJİK DÖNÜŞÜMLER VE TÜRKİYE’DE ÇARPIK KENTLEŞME GERÇEĞİNDE SÜRDÜRÜLEBİLİR KENTLEŞME
Öz
Bu çalışmada, küresel kentleşme süreçlerinin sosyal, ekonomik ve çevresel boyutları ele alınarak, sürdürülebilir kentleşmenin önemi vurgulanmaktadır. Küreselleşme döneminde şehirler hızla büyümüş, kentsel alanlarda plansız yapılaşma, altyapı eksiklikleri ve çevresel sorunları derinleştirmiştir. Bu sorunların çözümü için geliştirilen kavram sürdürülebilir kentleşme kavramıdır. Bu bağlamda, sürdürülebilir kentleşme, çevresel etkileri en aza indirerek, ekonomik ve sosyal faydaları artırmayı amaçlayan bir gelişim modeli şeklinde ortaya çıkmıştır. Bu modelden yola çıkarak Türkiye’de kent olgusu üzerinde durulmuştur. Türkiye’de çarpık kentleşme, ilk yıllarda kırsaldan şehirlere yapılan yoğun göçle artmışsa da son dönemlerde küresel göç hareketlerinden de etkilenmiştir. Bu göç, gecekondulaşma ve plansız yapılaşmaya yol açarak, büyük şehirlerde ciddi altyapı ve sosyal hizmet sorunlarına neden olmuştur. Bu sorunlar küresel krizleri tetiklemiştir. Bu sorunların çözümü sürdürülebilir kentleşme ile mümkündür. Sürdürülebilir kentleşmede, bu tür sorunların çözülmesi için hem çevresel hem de toplumsal anlamda dengeli bir yaklaşım gereklidir. Enerji verimliliği, yeşil alanların artırılması, afetlere karşı dayanıklı yapıların inşa edilmesi gibi stratejiler, sürdürülebilir kentleşmenin temel unsurlarıdır. Bu unsurlardan yola çıkarak Türkiye’deki kentleşme sürecinde, sürdürülebilir bir geleceğe ulaşmak için yerel yönetimlerin etkin bir şekilde şehir planlaması yapması ve çevre dostu projelere odaklanması gerekliliği üzerinde durulmuştur. Sosyolojik çözümlemeler kapsamında literatür taraması yapılmış, Birleşmiş Milletlerin kalkınma amaçlarından Sürdürülebilir Şehir ve Yaşam Alanları çerçevesinde uluslararası gelişmeler çözümlenmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kentleşme Küresel Kentleşme Süründürülebilir Kentleşme Çarpık Kentleşme Küresel Amaçlar.
Kaynakça
- Aydilek, E., & Şen, A. T. (2015). Türkiye’de İstikrarsız ve Sürdürülebilir Olmayan Çevre Politikalarına Bir Örnek: Çevresel Etki Değerlendirme Mevzuatı. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi, 9, s. 45-58.
- Akduman Vural, B. M. (2017). Türkiye’de İklim Değişikliğine Karşı “Kent ve Su” Arasındaki Koruma Kullanma Dengesinin Sağlanmasına Yönelik Stratejiler. AkademiaDisiplinlerarası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 3(1), s. 67-91.
- Beatley, T. (2011). Biophiliccities: Integratingnatureinto urban designandplanning. Island Press.
- Brenner, N. ve Keil, R. (2006). The global citiesreader. Rutledge, London.
- Bulkeley, H., veBetsill, M. M. (2003). Cities and climate change: Urban sustainability and global environmental governance. Routledge.
- Burch, S. (2010). Transforming barriers into opportunities: Thenewlogic of climate change mitigation and adaptation in cities. Local Environment, 15(7), s. 573–591.
- Burgess, E. W. (1925). Thegrowth of thecity: An introduction to a research project. In Thecity (pp. 47–62). University of Chicago Press.
- Castells, M. (1977). The urban question: A Marxist approach. Edward Arnold.
- Castells, M. (2005). Ağ toplumunun yükselişi. Ebru Kılıç (çev.). 1. Baskı. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Childe, V. G. (1950). The urban revolution. Town Planning Review, 21(4), 3–17.
- Çevre ve Şehircilik Bakanlığı (2015). Şehircilik Alanında Genel Durum. Erişim: https://sehirciliksurasi.csb.gov.tr/sehircilik-alaninda-genel-durum-i-271sehirciliksurasi.csb.gov.tr
- Çolak, A. (2010). Sürdürülebilir kentleşme ve afet riski yönetimi. İstanbul Teknik Üniversitesi Yayınları.
- Dodman, D., veSatterthwaite, D. (2008). Responding to climate change in urban areas. Environment and Urbanization, 20(2), 273–277.
- Durkheim, E. (2023). Toplumsal işbölümü. Özer Ozankaya (Çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
- Erdem, C. (2001). Çarpık kentleşme ve sosyal yapı. Ankara Üniversitesi Yayınları.
- Ersoy, M. (2001). Kentsel planlama. Ankara: İmge Kitabevi.
- Giddens, A. (1991). Modernity and self-identity: Self and society in thelate modern age. Stanford University Press.
- Goddard, S. E., veLanger, S. (2019). Greening the desertcity: Exploringthe role of water in urban green in frastructure development. Landscape and Urban Planning, 190, 103606.
- Gül, İ. (2015). Sürdürülebilir kentleşme ve doğal afetler: Türkiye’de kentsel dönüşüm uygulamaları. Ankara Üniversitesi Yayınları.
- Gürsel, Y. (1990) Demokratikleşme Sürecinde Kent ve İnsan. İstanbul: E Yayınları.
- Hall, S. M. (2012). City, street and citizen: The measure of theordinary. Routledge.
- Harvey, D. (1985). Theurbanization of capital. Johns Hopkins University Press.
- Harvey, D. (2000). Spaces of hope. University of California Press.
- Işık, O. (1995). Globalleşme süreci ve kentin/kentlinin değişen anlamları. Birikim Sayı 68-69, s. 98-105.
- Işık, O., vePınarcıoğlu, M. M. (2001). Nöbetleşe yoksulluk: Sultanbeyli örneği. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Jones, E. (1990). Metropolis. Oxford: Oxford University Press.
- Katz, C. (2004). Growing up global: Economic restructuring and children'severyday lives. University of Minnesota Press.
- Keleş, R. (1998). Kentbilim terimleri sözlüğü (2. baskı). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
- Keleş, R. (2008). Kentleşme politikaları. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
- Kitchin, R. (2014). The data revolution: Big data, open data, smartcities, and their darksides. Sage.
- Lefebvre, H. (1968). Right tothecity (R. Kohl, Trans.). Verso.
- Lefebvre, H. (1996). Theproduction of space. Blackwell.
- Light, I. (1983). Cities in worldperspective. New York: Macmillan.
- Marcuse, P. (2009). A righttothecity. In N. Brenner, P. Marcuse, & M. Mayer (Eds.), Citiesforpeople, not forprofit: Critical perspectives on thenew urban agenda (pp. 1–18). Routledge.
- Marx, K., ve Engels, F. (2005). Komünist Manifesto ve Komünizmin İlkeleri (M. Erdost, Çev.). Ankara: Sol Yayınları.
- Mayer, M. (2009). The “righttothecity” in the context of shifting urban governance. In N. Brenner, P. Marcuse, & M. Mayer (Eds.), Citiesforpeople, not forprofit: Critical perspectives on thenew urban agenda (pp. 165–177). Routledge.
- Mega, V., & Pedersen, J. (1998). Urban sustainability indicators. European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions.
- Mitchell, D. (2003). Therighttothecity: Social justice and the fight for public space. Guilford Press.
- Moir, E., Moonen, T., & Clark, G. (2014). The future of cities: What is the global agenda? UK Government Office of Science. https://www.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/377470/futurecities-global-agenda.pdf (Erişim tarihi: 2 Aralık 2020).
- Newman, P. (1999). Sustainability and cities: Extending the metabolism model. Land scape and Urban Planning, 44, 219–226.
- Öktem, B (2005). Küresel Kent Söyleminin Kentsel Mekanı Dönüştürmedeki Rolü: Büyükdere Maslak Aksı. İçinde H. Kurtuluş (Der.), İstanbul: Bağlam Yayınları (s. 25-77). İstanbul’da Kentsel Ayrışma.
- Park, R. E., Burgess, E. W., & McKenzie, R. D. (1925). Thecity: Suggestions for investigation of human behavior in the urban environment. University of Chicago Press.
- Pastor,Jr. M. (2007). This could be the start of somethingbig: How social movements for regional equity are reshaping metropolitan America. Cornell UniversityPress.
- Ratti, C., &Claudel, M. (2016). Senseable city guide: A newwaytoseethecity. MITPress.
- Sassen, S. (2001). The global city: New York, London, Tokyo. Revised edition Priceton University Press, Princeton. Saunders, P. (1981). Social theory and the urban question. Hutchinson.
- Seto, K. C., Güneralp, B., &Hutyra, L. R. (2012). Global forecasts of urban expansion to 2030 and direct impacts on biodiversity and carbonstocks. Proceedings of the National Academy of Sciences, 109(40), 16083–16088.
- Sheppard, S. R. J. (2012). Visualizing climate change: A guide to visual communication of climate change and future landscapes. Routledge.
- Simmel, G. (1903). The metropolis and mental life. InThe sociology of Georg Simmel (1950). Free Press.
- Smith, N. (1996). The new urban frontier: Gentrification and the revan chistcity. Routledge.
- Soja, E. W. (1989). Postmodern geographies: The reassertion of space in critical socialtheory. Verso.
- Tanyeli, U. (1997). Türk Modernleşmesinin Kentsel Sahnesini Yeniden Düşünmek, Dosya: Ankara, Arredamento Dekorasyon, Sayı 3, s. 81-82.
- TBMM, (2003). Kuzey Ankara Girişi Kentsel Dönüşüm Projesi Kanunu Tasarısı ve Bayındırlık, İmar, Ulaştırma ve Turizm Komisyonu Raporu. http://www.tbmm.gov.tr/kanunlar/k5104.html: Erişim Tarihi: 02 Şubat 2025.
- TÇSV. (1991). Ortak geleceğimiz (3. baskı). Ankara: Türkiye Çevre Sorunları Vakfı Yayınları.
- Tekeli, İ., ve Gülöksüz, Y. (1995). Kentleşme, kentlileşme ve Türkiye deneyimi. Cumhuriyet Dönemi Türk Ansiklopedisi, 11–15. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Tekeli, İ. (1998). Türkiye’de Cumhuriyet Döneminde Kentsel Gelişme ve Kent Planlaması. 75 Yılda Değişen Kent ve Mimarlık, İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları, s. 1-24.
- Turhanoğlu, F. A. K. (2019). Türkiye’nin Kentleşme Deneyimi: 1923-2000. İçinde Fatime Güneş (Der.) Kent Sosyolojisi (s. 215-242). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- TÜİK. (2024). Ölüm ve ölüm nedeni istatistikleri, 2023. https://data.tuik.gov.tr/
- Tümertekin, E., ve Özgüç, N. (2002). Beşeri coğrafya: İnsan, kültür, mekân. İstanbul: Çantay Kitabevi.
- Türkiye Sağlıklı Kentler Birliği. (2018). Sürdürülebilirlik Kavramı, Çevresel Etki Değerlendirme ve Stratejik Yaklaşım. Erişim: https://www.skb.gov.tr/surdurulebilirlik-kavrami-cevresel-etki-degerlendirme-ve-stratejik-yaklasim/SKB
- Üngör, A. (1999). Gecekondu ve kentleşme: Türkiye örneği. İstanbul Üniversitesi Yayınları.
- Wacquant, L. (2007). Urban outcasts: A comparative sociology of advanced marginality. Polity Press. Weber, M. (1921). Thecity. Free Press.
- Wirth, L. (1938). Urbanism as a way of life. American Journal of Sociology, 44(1), 1–24.
- Wirth, L. (2002). Bir yaşam biçimi olarak kentlileşme. In B. Duru & A. Alkan (Ed. & Çev.), 20. yüzyıl kenti. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
- Worldbank. (2025). United Nations Population Division. https://data.worldbank.org/indicator/SP.URB.TOTL.IN.ZS (Erişim tarihi: 1 Ocak 2025).
- Yalçın, C. (2010). Türkiye’de kentlileşme sorunları üzerine bir tartışma. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 28(1), 225–245.
- Yaşanabilir Şehirler(2015). Yaşanabilir Şehirler. Erişim: https://yasanabilirsehirler.org/2015-2/yasanabilirsehirler.org
- Yazar, K. H. (2006). Sürdürülebilir kentsel gelişme çerçevesinde orta ölçekli kentlere dönük kent planlama önerisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Kent Sosyolojisi ve Toplum Çalışmaları |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 24 Mayıs 2025 |
| Kabul Tarihi | 2 Haziran 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 13 Sayı: 1 |
Nişantaşı Üniversitesi kurumsal yayınıdır.