Bu çalışma, I. Petro döneminden itibaren Rusya Müslümanlarının askere alınmasına dair yapılan yasal düzenlemeleri, Rus ordusunda görev yapan Müslüman askerleri ve dini haklarının gelişim sürecini incelemektedir. XVIII. yüzyılın sonlarından başlamak üzere Rusya’nın özellikle Kırım, Kafkasya ve Türkistan coğrafyalarıyla sınırlarını genişletmesi, bu bölgelerden kısmen de olsa asker alınmasını, gönüllü birliklerin oluşturulmasını gündeme getirmiştir. Bu askerler, sınır güvenliği ve yerel hizmetlerin yanı sıra birçok Türk-Rus Savaşı’nda da görev almışlardır. Rus ordusunun büyük ölçüde Ortodoks Hristiyanlardan oluşmasına rağmen, Müslüman askerlerin orduya katılmasıyla farklı inançlardan askerlerin bir arada olduğu bir Rus ordusunun inşa süreci başlamıştır. Bu gelişme, askerlerin dini vecibelerini yerine getirebilmeleri için birliklere din adamı atanması, belirli ibadetlerin yapılabilmesi için uygun ortamların sağlanması, dini günlerde izin verilmesi gibi düzenlemeleri beraberinde getirmiştir. Bu durum hem askeri disiplinin hem de dini özgürlüklerin sağlanması adına önemli bir adım olmuştur. Öyle ki Müslüman askerlerin kendi inançları doğrultusunda hizmet verebilmesi için yapılan düzenlemeler, orduyu daha etkin hale getirmeyi ve Müslüman nüfusun sadakatini güçlendirmeyi amaçlamıştır. İlk düzenlemeler bölgesel veya belirli birliklere yönelikken, XIX. yüzyıl sonlarına doğru yapılan düzenlemeler daha genel nitelik kazanmıştır. Ayrıca yapılan düzenlemeler, Rusya’nın liberal veya milliyetçi politikalarının ve savaş ve barış dönemlerinin şartlarına göre değişiklik göstermiştir. Bunun yanında, I. Dünya Savaşı sürecindeki genel seferberlik, ordudaki Müslüman asker sayısında büyük bir artışa neden olmuştur. Osmanlı Devleti’nin cihat ilanıyla Rusya genelinde bir ayaklanma beklentisi, Rus ordusundaki Müslüman askerlerde de büyük ölçüde karşılık bulamamıştır. Bununla birlikte ordudaki varlıkları ve cesaretleri, Rus idaresinin savaş dönemi propagandası için önemli bir araç haline gelmiştir.
From the late 18th century onward, Russia’s territorial expansion, particularly in Crimea, the Caucasus, and Turkestan, necessitated the recruitment of soldiers from these regions. This process led to the formation of voluntary units and a gradual increase in the number of Muslim soldiers. These soldiers served not only in roles related to border security and local services but also in numerous Russo-Turkish Wars. Although the Russian army was predominantly composed of Orthodox Christians, the inclusion of Muslim soldiers marked the beginning of a process to build a multi-religious military structure. This development led to regulations allowing soldiers to fulfill their religious duties, such as appointing clerics to military units, creating suitable spaces for worship, and granting leave for religious holidays. These measures were significant for ensuring both military discipline and respect for religious freedoms. The regulations aimed to enable Muslim soldiers to serve in alignment with their beliefs, thereby enhancing the army’s efficiency and fostering loyalty among the Muslim population. Initially, these regulations were specific to certain regions or units, but by the late 19th century, they had become more widespread. Furthermore, the scope and nature of the regulations evolved over time, reflecting Russia’s shifting liberal or nationalist policies in times of war and peace. During World War I, general mobilization caused a significant increase in the number of Muslim soldiers in the Russian army. Despite the Ottoman Empire’s declaration of jihad and the accompanying expectation of uprisings across Russia, Muslim soldiers continued to demonstrate loyalty to the Russian state. Moreover, their presence and bravery became an important aspect of the wartime propaganda employed by the Russian administration.
Russian history Caucasus Muslims of Russia Tatar military service
В этой работе рассматриваются правовые нормы призыва мусульман-солдат, служивших в российской армии, и процесс развития их религиозных прав в России, начиная с периода правления Петра Великого. С конца XVIII века в связи с расширением территории России, особенно в Крыму, на Кавказе и в Туркестане, потребовалось привлечь солдат из этих регионов. Этот процесс способствовал формированию добровольческих подразделений и постепенному увеличению численности мусульманских солдат в армии. Эти солдаты участвовали не только в обеспечении пограничной безопасности и выполнении местных административных задач, но и во многих русско-турецких войнах. Хотя русская армия преимущественно состояла из православных христиан, включение мусульманских солдат стало началом процесса по созданию многоконфессиональной военной структуры. Для учета религиозных нужд мусульманских солдат были введены реформы, предусматривающие назначение духовных лиц в воинские подразделения, создание подходящих условий для совершения религиозных обрядов и предоставление отпусков в религиозные праздники. Эти меры стали важными для поддержания как военной дисциплины, так и уважения к свободе вероисповедания. Реформы были направлены на то, чтобы позволить мусульманским солдатам служить в соответствии с их верой, тем самым повышая эффективность армии и укрепляя лояльность мусульманского населения. Изначально эти меры применялись только в отдельных регионах или подразделениях, однако к концу XIX века их действие было расширено. Со временем характер и масштаб этих реформ менялись, отражая колебания российской политики между либерализмом и национализмом в периоды войны и мира. Во время Первой мировой войны общая мобилизация значительно увеличила число мусульманских солдат в российской армии. Несмотря на объявление Османской империей джихада и ожидания восстаний по всей России, мусульманские солдаты в большинстве своем оставались верны российскому государству. Их присутствие и храбрость также стали важной частью военной пропаганды российского руководства.
История России Кавказ мусульмане России татары военная служба
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Yakınçağ Rusya Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 13 Aralık 2024 |
Kabul Tarihi | 25 Şubat 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 13 |
Rusya Araştırmaları Dergisi (RUSAD) | rusad.tr@gmail.com |