Çalışmada periton diyaliz tedavisi gören hastaların travma sonrası gelişim düzeyleri ve gelişime etkisi olduğu düşünülen değişkenlerin incelenmesi amaçlandı. Çalışmaya, beş eğitim araştırma hastanesinde periton diyalizi tedavisi alan 100 kronik böbrek yetmezliği hastası alındı. Araştırma verisi tanıtıcı bilgi formu ve “Travma Sonrası Gelişim Ölçeği” uygulanarak toplandı. Hastaların; %43’ünün 20-39 yaş arasında, % 61’inin kadın, % 34 ‘ünün ilkokul, %71’inin evli % 54 ünün çalıştığı, % 59’inin geliri giderine eşit, % 43’ünün 1-4 yıldır tanı konulduğu, % 52’sinin 1-4 yıldır tedavi gördüğü, % 51’inde ek hastalık olduğu, %52 sinin sürekli ayaktan periton diyalizi (SAPD) aldığı görüldü. Hastaların, % 90’ ı ruhsal, % 70 i aile, % 65 i sosyal, yaşamlarında hastalık süresince değişiklik olduğunu, % 73 nün halsizlik, % 76 sının yorgunluk, % 66 sının sinirlilik yaşadığı saptandı. Hastalar toplam puan, KD ve DD alt ölçeklerinden ortalamanın biraz üstünde YD alt ölçeğinden ise altında puan aldı. Orta yaş grubu ileri ve genç yaşlara, okuryazar olmayanların lise mezunlarına, çalışmayanların çalışanlara göre, geliri giderine eşit olanların geliri giderinden az olanlara göre ölçek toplam puan ve alt ölçek puanlarının daha yüksek olduğu görüldü (p<0.05). Hastalardan 1-4 yıldır tanı ve tedavi alan, ailesinde KBY hastası ve ek hastalığı olanların ölçek toplam puanın daha düşük olduğu saptandı (p<0.05). Daha az travma sonrası gelişim gösteren hasta gruplarında semptomları yönetme, yeni bir yaşam felsefesi edinme ve gelişime yönelik davranışların hastalara kazandırılmasına yönelik eğitimler travma sonrası büyümeyi ve gelişmeyi destekleyebilir.
Objective: The study was aimed posttraumatic growth levels of patients treated with peritoneal dialysis.
Methods: The study included 100 patients receiving peritoneal dialysis treatment. The data was collected using the diagnostic information form and Posttraumatic Growth Scale.
Results: Patients scored less than average from the " Change in Philosophy of Life " subscale. It was observed that the scale total score and subscale scores were higher in the middle age group than in other age groups, in those who were illiterate compared to high school graduates, in those who were not working than in those who were employed, in those whose income was equal to their expenses compared to those whose income was less than their expenses (p<0.05). Patients who were diagnosed and treated for 1-4 years and had the same disease and additional disease in their family were found to have a lower overall scale score (p<0.05).
Conclusion: Training patients with less posttraumatic development groups to manage symptoms, acquire a new philosophy of life, and empower patients with developmental behaviors can support growth and development after the trauma.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Dahili Hastalıklar Hemşireliği, Ruh Sağlığı Hemşireliği |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 30 Nisan 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2025 |
Gönderilme Tarihi | 17 Aralık 2024 |
Kabul Tarihi | 28 Nisan 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 8 Sayı: 1 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.