İsmet sıfatının Kur’ân yorumlarına etkisi (yûsuf kıssası bağlamında)

Mustafa Şen

doi:10.61904/sbe.1615693

Araştırma Makalesi

İsmet sıfatının Kur’ân yorumlarına etkisi (yûsuf kıssası bağlamında)

Yıl 2025, Sayı: 52, 32 - 46, 01.08.2025

Mustafa Şen

https://doi.org/10.61904/sbe.1615693

Öz

Bu çalışma peygamberlerin sıfatlarından olan ismet prensibinin Kur’ân yorumlarını nasıl etkilediğini Hz. Yûsuf’un kıssası örnekliğinde incelemeyi amaçlamaktadır. Bu çalışma doküman analiz yöntemi ile sistematik derleme ve literatür taraması yapılarak hazırlanmıştır. Konuyla ilgili araştırma için öncelikle ilk kaynaklara sonra da günümüze kadar yazılmış olan basılı ve elektronik eserlere müracaat edilmiştir. Siyasi zeminde ortaya çıkan ve daha sonra itikadî konular arasında gelişen ismet/ismet-i enbiya düşüncesi zorunlu olarak peygamberlerde varlığı kabul edilen bir sıfat olmuştur. Kur’ân’da peygamberlerin ihlaslı, seçkin ve doğru sözlü gibi üstün niteliklerine temas edilmekle birlikte onların yapmış olduğu bazı hata ve kusurlardan da bahsedilmektedir. Peygamberlerin beşerî yönüne işaret eden bu tür âyetler kimi müfessirler tarafından ismet kavramı çerçevesinde değerlendirilmiş ve te’vîl edilmiştir. Müfessirlerin yorumlarında tabii olarak mensubu oldukları fıkhî ve itikadî mezheplerin etkisini görmek mümkündür. Peygamberlerde bulunması konusunda icma olan ismet sıfatı da bu etkiyi oluşturan unsurlardan birisidir. Hz. Yûsuf kıssası, içerisinde ismet-i enbiyaya konu olacak âyetler bulundurması hasebiyle araştırmamıza konu edilmiştir. Bu çalışmada öncelikle İslâm düşüncesindeki ismet tasavvurunun mahiyetiyle ilgili kelâm mezheplerinin düşünceleri de dikkate alınarak giriş sadedinde kısa bir değerlendirme yapılmış, ardından da kıssadaki ilgili âyetlere ismet prensibi çerçevesinde getirilen yorumlar ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Kur’ân, Peygamberlik, İsmet, Masumiyet.

Etik Beyan

Araştırma Etik kurul İznini gerektirmemektedir.

Kaynakça

Abdurrezzâk b. H. (1419). Tefsîru Abdurrezzâk. Dârul-Kütübi’l-İlmiyye.
Altuntaş, M. & Şahin, M. (2009) Kur’ân-ı Kerîm Meâli. Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Bağdadî, E. M. (1977). el-Fark beyne’l-firâk. Dâru’l-Âfâki’l-Cedîde.
Bağdâdî, Ş. M. (1413). en-Nüketü’l-i’tikadiyye. Dâru’l-Müfîd.
Bân H. F. (2012). Cemâliyyetü’l-kıssati’l-Kur’âniyye (Kıssatü seyyidinâ Yûsuf enmûzecen). Câmiatü Bağdat Mecelletü Külliyyeti’l-Âdâb. (101), 335-354.
Bayram, A. (2008). Kur’ân-ı Kerim’e göre peygamberlerin ismeti. (Yök Tez Merkezi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Begavî, E. M. (1997). Meâlimü’t-tenzîl fî tefsîri’l-Kur’ân. Dâru Taybe.
Beydâvî, E. S. (1418). Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-teʾvîl. Dârü İhyâi’t-Turâsi’l-ʿArabî.
Buhârî, E. A. (1422). el-Câmiʿu’s-sahîh. Dârü Tavki’n-Necât. “Salâh”,28.
Bulut, M. (2001). “İsmet”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. C.23, ss.134-136.
Cessâs, E. B. (1996). Ahkâmü’l-Kur’ân. Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
Cevherî, E. N. (1987). Tâcü’l-lüga ve sıhâhü’l- Arabiyye. Dâru’l-İlmi’l-Melayîn.
Cevzî, C. E. (1422). Zâdü’l-mesîr. Dâru’l-Kütübi’l-Arabî.
Çelik, M. (2004). Yûsuf suresi 50-51. âyetlerindeki zamirlerin âidiyeti meselesi. Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 6(2), 1-10.
Çınar, B. (2022). “Mu‘tezile’de peygamberlerin masumiyeti teorisi”, Bülent Ecevit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 9(1), 137-167.
Deccânî, D. (1994). Yûsuf fî’l-Kur’âni’l-Kerîm ve’t-Tevrât. Dâru’t-Tekrîb.
Ebû Hayyan, M. (1420). el-Bahru’l-muhît. Dâru’l-Fikr.
Ebüssuûd, M. (t.y.). İrşâdu’l-ʿakli’s-selîm ilâ mezâyâ’l-Kitâbi’l-kerîm. Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
Elmalılı, M. H. (2022). Hak dini Kur’an dil. Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları.
Ezherî, E. M. (2001). Tehzîbü’l-luga. Dârü İhyâi’t-Türâsi’l-ʿArabî.
Ferâhîdî, H. (1998) Kitâbu’l-ʿayn. Mektebetu’l-Hilâl.
Ferrâ, E. Z. (t.y.). Meâni’l-Kur’ân. Dâru’l-Mısriyye.
Fîrûzâbâdî, M. M. (2005). Kâmûsu’l-muhît. Müessesetü’r-Risâle.
Gün, F. (2021). İmâm Mâtürîdî’de peygamberlerin ismeti. Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 18(48), 79-98.
Hanay, N. & Furkani, M. (2016). Sadruşşeria’da te’vilin kodları -Yûsuf kıssası örneği-”, Usûl İslâm Araştırmaları. (26), Aralık, 211-240.
Hâzin, A. M. (1979). Lübâbü't-teʾvîl fî meʿâni't-tenzîl. Dârü’l-Fikr.
İbn Âşûr, M. T. (1984). et-Tahrîr ve’t-tenvîr. ed-Dârü’t-Tûnisiyye Li’n-Neşr.
İbn Atiyye, E. M. (1422). el-Muharreru’l-vecîz fî tefsîri’l-Kitâbi’l-ʿazîz. Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye.
İbn Ebî Hâtim, E. M. (1419). Tefsîru’l-Kur’âni’l-azîm. Mektebetü Nezzâr.
İbn Hazm, E. M. (t.y.). el-Fasl fî’l-milel ve’l-ehvâʾi ve’n-nihal. Mektebetü’l-Hancî.
İbn Kayyîm, E. A. (1410). et-Tefsîru’l-kayyim. Dâru ve Mektebetü’l-Hilâl.
İbn Kesîr, E. İ. (1999). Tefsîru’l-Kur’âni’l-azîm. Dâru Tayyibe.
İbn Manzûr, E. M. (1414). Lisânü'l-Arab. Dârü Sâdır.
İbn Teymiyye, T. A. (1984). Dekâiku’t-tefsîr. Müessesetü Ulumi’l-Kur’ân.
(1995). Mecmû‘ul- fetâvâ. Mücemmeu’l-Melik Fahd.
Kâdî A. Ş. (1996). Şerhu’l-usuli’l-hamse. Mektebet-ü Vehbe.
Kâsımî, M. C. (1418). Mehâsinü’t-te’vîl. Dâru’l- Kütübi’l-İlmiyye.
Kaya, E. S. & Okumuş, N. (2010). “Şevkânî”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 39.
Kitab-ı Mukaddes. (2003). Kitabı Mukaddes Şirketi. Kummî, Ş. S. (1993) el-İ’tikâdât fî dîni’l-imâmiyye. Daru’l-Müfîd.
Kurt, Y. (2019). Kur’an ve Tevrat’ta Hz. Yusuf. Üniversite Yayınları.
Kurtubî, M. A. (1964) el-Câmi‘li-ahkâmi’l-Kur’ân. Dâru’l-kütübi’l-Mısriyye.
Kuşeyrî, Z. A. (t.y.). Letâifu’l-işârât. el-Heyetü’l-Mısriyye.
Kutub, S. (t.y.). Fî Zılâli’l-Kurʾân. Dârü’ş-Şurûk.
Mâtürîdî, M. M. (2005). Teʾvîlâtü ehli’s-sünne. Dârü’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
Mâverdî, E. A. (t.y.). en-Nüket ve’l-‘uyûn. Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye.
Mevdûdî, E. (1991). Tefhîmu’l-Kur’ân. (çev. Muhammed Han Kayanî vd.). İnsan Yayınları.
Mukâtil, b. S. (1423). Tefsîru Mukâtil b. Süleymân. Dâru İhyâi’t-Türâs.
Nehhâs, E. A. (1421). ‘İrâbu’l-Kurân. Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
Nesefî, N. Ö. (2019). et-Teysîr fi’t-tefsîr. Dâru’l-Lubâb.
Nevfel, A. (1999). Sûret’ü Yûsuf. Dârü’l-Furkân.
Nîsâbûrî, H. A. (1430). et-Tefsîru’l-besît, İmâdetü’l-Bahsi’l-İlmî.
Öztürk, M. (2012). Tefsirde ehl-i sünnet ve şia polemikleri. Ankara Okulu.
Pezdevî, S. M. ( 2003). Usûli’d-Dîn. Mektebetü’l-Ezheriye.
Polater, K. (2007). Kur’ân ve Kitâb-ı mukaddes’e göre Yûsuf kıssası. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi. 7(3), 9-50.
Râgıb, H. İ. (1998).el-Müfredât fi garîbi'l-Kur'ân, Dâru’l-Kalem.
Râzî, F. (1986). İsmetü’l-enbiyâ. Mektebetü’l-Hancî.
(1420). Mefâtîhu’l-gayb. Dârü İhyâi’t-Turâssi’l-ʿArabî.
Râzî, A. (1988). Muhtâru’s-sıhâh. Müessesetü’r-Risâle.
Reşîd Rızâ, (1990). Tefsîru’l-Menâr. el-Heyetü’l-Mısriyyetü’l-Âmme.
Sa’lebî, A. (2002). el-Keşf ve’l-beyân an tefsîri’l-Kur’ân. Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
Sâbûnî, M. A. (1981). Safvetu’t-tefâsîr. Dârü’l-Kur’âni’l-Kerîm.
Sâbûnî, N. (1979). Mâturîdiyye Akaidi. (trc. Bekir Topaloğlu). Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Sem‘ânî, M. (1997). Tefsîru’l-Kur’ân. Dâru’l-Vatan.
Semerkandî, E. N. (t.y.). Bahru’l-ʿulûm. Dârü’l-Fikr.
Sinanoğlu, M. (200). Kelamcıların ismet anlayışının Kur’an açısından değerlendirilmesi. Dini Araştırmalar. 3(8), Eylül-Aralık, 163-188.
Sürücü, İ. (2016). Yûsuf sûresinde aile psikolojisi. Journal of International Social Research. 9(46), 966-980.
Şahin, N. (2006). Peygamberlik ve ismet sıfatı (Yök Tez Merkezi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Şevkânî, M. (1414). Fethu’l-kadîr. Dâru İbn Kesîr.
Şeyh Müfid. (1413). Tashih-u i’tikadâti’l-imamiyye.
Taberî, E. M. (2000). Câmiʿu’l-beyân an teʾvîli âyi’l-Kur’ân. Müessesetü’r-Risâle.
Teftâzânî, S. (2014). Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabiyyi.
Teke, C. (2018) Yûsuf sûresi bağlaminda toplumsal cinsiyet kavramı. Journal of Analytic Divinity. 2(1), 27-53.
Türcan, G. (2003) Peygamberlerin ismeti meselesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. (11), Haziran, 91-123.
Türcan, G. (2023). Vâsıl b. Atâ’da sıfatların nefyi problemi -Şehristânî’nin el-milel ve’n-nihal’i bağlamında bir değerlendirme-. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. (47), 303-321. https://doi.org/10.61904/sbe.1387119
Tüsterî, S. (1423). Tefsîru’t-Tüsterî. Dârü’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
Ünverdi, V. (2015). Mu‘tezile’de peygamberlerin ismeti. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi. 15(1), 79-107.
Vural, F. (2001). Yûsuf sûresi bağlamında kıskançlık ve haset duygularına psikolojik bir yaklaşım. Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 13(2), 127-152.
Zeccâc, İ. (1988). Meʿâni’l-Kur’ân ve iʿrâbuhu. Âlemü’l-Kütüb.
Zemahşerî, M. (1407). el-Keşşâf an hakâîkı gavâmidi’t-tenzîl. Dârü’l-Kitâbi’l-ʿArabî. (1998). Esâsu’l-belâga. Dârü’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
Zühaylî, V. (1418). et-Tefsîru’l-münîr. Dâru’l-Fikri’l-Muâsır.

THE EFFECT OF THE ADJECTIVE OF ISMET ON QURAN COMMENTS (IN THE CONTEXT OF THE STORY OF YUSUF)

Yıl 2025, Sayı: 52, 32 - 46, 01.08.2025

Mustafa Şen

https://doi.org/10.61904/sbe.1615693

Öz

This study examines how the principle of ismah, one of the attributes of the prophets, affects the interpretations of the Quran. It aims to examine the story of Yusuf as an example. This study was prepared by systematic compilation and literature review using the document analysis method. For research on the subject, firstly the first sources and then the printed and electronic works written until today were consulted. In the Quran, although the superior qualities of the prophets such as being sincere, distinguished, truthful and always turning to Allah are touched upon, some of the mistakes and flaws they made are also mentioned. Such verses, which point to the human aspect of the prophets, have been evaluated and interpreted by some commentators within the framework of the concept of ismah. The attribute of ismah, which is agreed upon by prophets, is one of the factors that create this effect. In the words of the Qur'an, Hz. Muhammad is described as "the most beautiful of stories" and is told entirely in a single surah. The story of Yusuf was chosen by us as the subject because it contains verses that will be the subject of Ismet-i Anbiya. In this study, first, a brief evaluation was made as an introduction, taking into account the thoughts of the Kalam sects about the nature of the concept of Ismet in Islamic thought, and then the comments made on the relevant verses in the story within the framework of the principle of Ismet were discussed

Anahtar Kelimeler

Tafsir, Quran, Prophet, Ismat, Infallible.

Kaynakça

Abdurrezzâk b. H. (1419). Tefsîru Abdurrezzâk. Dârul-Kütübi’l-İlmiyye.
Altuntaş, M. & Şahin, M. (2009) Kur’ân-ı Kerîm Meâli. Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Bağdadî, E. M. (1977). el-Fark beyne’l-firâk. Dâru’l-Âfâki’l-Cedîde.
Bağdâdî, Ş. M. (1413). en-Nüketü’l-i’tikadiyye. Dâru’l-Müfîd.
Bân H. F. (2012). Cemâliyyetü’l-kıssati’l-Kur’âniyye (Kıssatü seyyidinâ Yûsuf enmûzecen). Câmiatü Bağdat Mecelletü Külliyyeti’l-Âdâb. (101), 335-354.
Bayram, A. (2008). Kur’ân-ı Kerim’e göre peygamberlerin ismeti. (Yök Tez Merkezi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Begavî, E. M. (1997). Meâlimü’t-tenzîl fî tefsîri’l-Kur’ân. Dâru Taybe.
Beydâvî, E. S. (1418). Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-teʾvîl. Dârü İhyâi’t-Turâsi’l-ʿArabî.
Buhârî, E. A. (1422). el-Câmiʿu’s-sahîh. Dârü Tavki’n-Necât. “Salâh”,28.
Bulut, M. (2001). “İsmet”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. C.23, ss.134-136.
Cessâs, E. B. (1996). Ahkâmü’l-Kur’ân. Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
Cevherî, E. N. (1987). Tâcü’l-lüga ve sıhâhü’l- Arabiyye. Dâru’l-İlmi’l-Melayîn.
Cevzî, C. E. (1422). Zâdü’l-mesîr. Dâru’l-Kütübi’l-Arabî.
Çelik, M. (2004). Yûsuf suresi 50-51. âyetlerindeki zamirlerin âidiyeti meselesi. Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 6(2), 1-10.
Çınar, B. (2022). “Mu‘tezile’de peygamberlerin masumiyeti teorisi”, Bülent Ecevit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 9(1), 137-167.
Deccânî, D. (1994). Yûsuf fî’l-Kur’âni’l-Kerîm ve’t-Tevrât. Dâru’t-Tekrîb.
Ebû Hayyan, M. (1420). el-Bahru’l-muhît. Dâru’l-Fikr.
Ebüssuûd, M. (t.y.). İrşâdu’l-ʿakli’s-selîm ilâ mezâyâ’l-Kitâbi’l-kerîm. Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
Elmalılı, M. H. (2022). Hak dini Kur’an dil. Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları.
Ezherî, E. M. (2001). Tehzîbü’l-luga. Dârü İhyâi’t-Türâsi’l-ʿArabî.
Ferâhîdî, H. (1998) Kitâbu’l-ʿayn. Mektebetu’l-Hilâl.
Ferrâ, E. Z. (t.y.). Meâni’l-Kur’ân. Dâru’l-Mısriyye.
Fîrûzâbâdî, M. M. (2005). Kâmûsu’l-muhît. Müessesetü’r-Risâle.
Gün, F. (2021). İmâm Mâtürîdî’de peygamberlerin ismeti. Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 18(48), 79-98.
Hanay, N. & Furkani, M. (2016). Sadruşşeria’da te’vilin kodları -Yûsuf kıssası örneği-”, Usûl İslâm Araştırmaları. (26), Aralık, 211-240.
Hâzin, A. M. (1979). Lübâbü't-teʾvîl fî meʿâni't-tenzîl. Dârü’l-Fikr.
İbn Âşûr, M. T. (1984). et-Tahrîr ve’t-tenvîr. ed-Dârü’t-Tûnisiyye Li’n-Neşr.
İbn Atiyye, E. M. (1422). el-Muharreru’l-vecîz fî tefsîri’l-Kitâbi’l-ʿazîz. Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye.
İbn Ebî Hâtim, E. M. (1419). Tefsîru’l-Kur’âni’l-azîm. Mektebetü Nezzâr.
İbn Hazm, E. M. (t.y.). el-Fasl fî’l-milel ve’l-ehvâʾi ve’n-nihal. Mektebetü’l-Hancî.
İbn Kayyîm, E. A. (1410). et-Tefsîru’l-kayyim. Dâru ve Mektebetü’l-Hilâl.
İbn Kesîr, E. İ. (1999). Tefsîru’l-Kur’âni’l-azîm. Dâru Tayyibe.
İbn Manzûr, E. M. (1414). Lisânü'l-Arab. Dârü Sâdır.
İbn Teymiyye, T. A. (1984). Dekâiku’t-tefsîr. Müessesetü Ulumi’l-Kur’ân.
(1995). Mecmû‘ul- fetâvâ. Mücemmeu’l-Melik Fahd.
Kâdî A. Ş. (1996). Şerhu’l-usuli’l-hamse. Mektebet-ü Vehbe.
Kâsımî, M. C. (1418). Mehâsinü’t-te’vîl. Dâru’l- Kütübi’l-İlmiyye.
Kaya, E. S. & Okumuş, N. (2010). “Şevkânî”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 39.
Kitab-ı Mukaddes. (2003). Kitabı Mukaddes Şirketi. Kummî, Ş. S. (1993) el-İ’tikâdât fî dîni’l-imâmiyye. Daru’l-Müfîd.
Kurt, Y. (2019). Kur’an ve Tevrat’ta Hz. Yusuf. Üniversite Yayınları.
Kurtubî, M. A. (1964) el-Câmi‘li-ahkâmi’l-Kur’ân. Dâru’l-kütübi’l-Mısriyye.
Kuşeyrî, Z. A. (t.y.). Letâifu’l-işârât. el-Heyetü’l-Mısriyye.
Kutub, S. (t.y.). Fî Zılâli’l-Kurʾân. Dârü’ş-Şurûk.
Mâtürîdî, M. M. (2005). Teʾvîlâtü ehli’s-sünne. Dârü’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
Mâverdî, E. A. (t.y.). en-Nüket ve’l-‘uyûn. Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye.
Mevdûdî, E. (1991). Tefhîmu’l-Kur’ân. (çev. Muhammed Han Kayanî vd.). İnsan Yayınları.
Mukâtil, b. S. (1423). Tefsîru Mukâtil b. Süleymân. Dâru İhyâi’t-Türâs.
Nehhâs, E. A. (1421). ‘İrâbu’l-Kurân. Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
Nesefî, N. Ö. (2019). et-Teysîr fi’t-tefsîr. Dâru’l-Lubâb.
Nevfel, A. (1999). Sûret’ü Yûsuf. Dârü’l-Furkân.
Nîsâbûrî, H. A. (1430). et-Tefsîru’l-besît, İmâdetü’l-Bahsi’l-İlmî.
Öztürk, M. (2012). Tefsirde ehl-i sünnet ve şia polemikleri. Ankara Okulu.
Pezdevî, S. M. ( 2003). Usûli’d-Dîn. Mektebetü’l-Ezheriye.
Polater, K. (2007). Kur’ân ve Kitâb-ı mukaddes’e göre Yûsuf kıssası. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi. 7(3), 9-50.
Râgıb, H. İ. (1998).el-Müfredât fi garîbi'l-Kur'ân, Dâru’l-Kalem.
Râzî, F. (1986). İsmetü’l-enbiyâ. Mektebetü’l-Hancî.
(1420). Mefâtîhu’l-gayb. Dârü İhyâi’t-Turâssi’l-ʿArabî.
Râzî, A. (1988). Muhtâru’s-sıhâh. Müessesetü’r-Risâle.
Reşîd Rızâ, (1990). Tefsîru’l-Menâr. el-Heyetü’l-Mısriyyetü’l-Âmme.
Sa’lebî, A. (2002). el-Keşf ve’l-beyân an tefsîri’l-Kur’ân. Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî.
Sâbûnî, M. A. (1981). Safvetu’t-tefâsîr. Dârü’l-Kur’âni’l-Kerîm.
Sâbûnî, N. (1979). Mâturîdiyye Akaidi. (trc. Bekir Topaloğlu). Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Sem‘ânî, M. (1997). Tefsîru’l-Kur’ân. Dâru’l-Vatan.
Semerkandî, E. N. (t.y.). Bahru’l-ʿulûm. Dârü’l-Fikr.
Sinanoğlu, M. (200). Kelamcıların ismet anlayışının Kur’an açısından değerlendirilmesi. Dini Araştırmalar. 3(8), Eylül-Aralık, 163-188.
Sürücü, İ. (2016). Yûsuf sûresinde aile psikolojisi. Journal of International Social Research. 9(46), 966-980.
Şahin, N. (2006). Peygamberlik ve ismet sıfatı (Yök Tez Merkezi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Şevkânî, M. (1414). Fethu’l-kadîr. Dâru İbn Kesîr.
Şeyh Müfid. (1413). Tashih-u i’tikadâti’l-imamiyye.
Taberî, E. M. (2000). Câmiʿu’l-beyân an teʾvîli âyi’l-Kur’ân. Müessesetü’r-Risâle.
Teftâzânî, S. (2014). Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabiyyi.
Teke, C. (2018) Yûsuf sûresi bağlaminda toplumsal cinsiyet kavramı. Journal of Analytic Divinity. 2(1), 27-53.
Türcan, G. (2003) Peygamberlerin ismeti meselesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. (11), Haziran, 91-123.
Türcan, G. (2023). Vâsıl b. Atâ’da sıfatların nefyi problemi -Şehristânî’nin el-milel ve’n-nihal’i bağlamında bir değerlendirme-. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. (47), 303-321. https://doi.org/10.61904/sbe.1387119
Tüsterî, S. (1423). Tefsîru’t-Tüsterî. Dârü’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
Ünverdi, V. (2015). Mu‘tezile’de peygamberlerin ismeti. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi. 15(1), 79-107.
Vural, F. (2001). Yûsuf sûresi bağlamında kıskançlık ve haset duygularına psikolojik bir yaklaşım. Dicle Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 13(2), 127-152.
Zeccâc, İ. (1988). Meʿâni’l-Kur’ân ve iʿrâbuhu. Âlemü’l-Kütüb.
Zemahşerî, M. (1407). el-Keşşâf an hakâîkı gavâmidi’t-tenzîl. Dârü’l-Kitâbi’l-ʿArabî. (1998). Esâsu’l-belâga. Dârü’l-Kütübi’l-ʿİlmiyye.
Zühaylî, V. (1418). et-Tefsîru’l-münîr. Dâru’l-Fikri’l-Muâsır.

Toplam 80 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Konular	Tefsir
Bölüm	Araştırma Makalesi
Yazarlar	Mustafa Şen 0000-0003-4763-0328
Erken Görünüm Tarihi	1 Ağustos 2025
Yayımlanma Tarihi	1 Ağustos 2025
Gönderilme Tarihi	8 Ocak 2025
Kabul Tarihi	28 Şubat 2025
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2025 Sayı: 52

Kaynak Göster

APA	Şen, M. (2025). İsmet sıfatının Kur’ân yorumlarına etkisi (yûsuf kıssası bağlamında). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(52), 32-46. https://doi.org/10.61904/sbe.1615693

Kapak Resmi İndir

Makale Dosyaları

Tam Metin

Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (SDU-SD), Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Legal Kod https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ kapsamında lisanslanmıştır.