Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

İbn Hacer el-Heytemî’nin en-Ni‘metü’l-Kübrâ adlı eserindeki mevlid okuma ve okutmanın faziletlerine dair rivâyetlerin değerlendirilmesi

Yıl 2025, Sayı: 52, 65 - 83, 01.08.2025

Ziya Gökalp , Yusuf Açıkel

https://doi.org/10.61904/sbe.1647823

Öz

Yüce Allah’a iman ile müşerref olan her mü’minin kalbinde, Allah Teâlâ’ya imandan ve Allah sevgisinden sonra bulunması gereken en ulvî sevgi kuşkusuz Hz. Peygamber sevgisidir. Hatta bu sevgi kâmil imanın tamamlayıcısı olması bakımından elzemdir. Bu bağlamda sevginin, aynı bölgedeki toplumun bütün fertlerinde veya farklı coğrafyalardaki Müslüman toplumlarında yansımasının aynı eksende olması beklenemeyecek bir realitedir. Ancak sonuçta sevgi söz konusu olup sevgiyi ifade etme biçimi farklılık arz edeceğinden sevgi tenkit edilmemelidir. Hz. Peygamber’e olan sevginin tezahürü zaman içerisinde kişilere, toplumların ananelerine ve ilmi disiplinlere göre farklılık arz etmiş, belli bir dönemden sonra bazı kültürlerde edebî bir tür olarak yerini almıştır. İşte bu sevgi çeşitlerinden birisi de Türk-İslam tarihinin kültürel yapısını gösteren ve toplumun bir kültürü hâline gelen mevlidlerdir. İslam tarihinde Hz. Peygamber’e duyulan sevgiyi ifade etme, onun doğum gününü kutlama, onu övme, anma ve onun örnek ahlâkını yaygınlaştırma adına yapılan merasimlere genelde “mevlîd” denilmektedir. İlk önceleri manzum şiir tarzında başlayan bu gelenek, sonraları daha kapsamlı eserler yazılarak günümüzdeki şeklini almıştır. Bu minvalde birçok eser kaleme alınmış ve böylece mevlid te’lif geleneği teşekkül etmiştir. Mevlidle ilgili yazılmış eserlerin öncüsü olarak bilinen, bu alanda yazılan birçok esere kaynaklık ettiği anlaşılan ve yukarıda da ismi kısaca zikredilen en şümullu eser “en-Ni‘metü'l-Kübrâ ‘Ale'l-‘Âlemi fî Mevlidi Seyyidi Veledi Benî Âdem” olup müellifi İbn Hacer el-Heytemî’dir. Söz konusu bu eserde zikredilen rivayetlerin sıhhat değerini tespit etmek çalışmamızın amacını oluşturmaktadır. Çünkü eserin okuyucusuna daha bilinçli bir okuma sağlaması önem arz etmektedir. Bu eserdeki rivayetlerin temel hadis kaynaklarında bulunup bulunmadığını tespit ederek tahriç ve tenkidini yapmak çalışmamızın yöntemini ortaya koyacaktır. Ayrıca mezkûr eserdeki rivayetlerin birçoğunun zayıf ve mevzû olduğu bulgularımız arasındadır.

Anahtar Kelimeler

Hadis Mevlid Hz. Peygamber Merâsim en-Ni‘metü’l-Kübrâ

Kaynakça

  • Açıkel, Y. (2018). Hz. Peygamber-Gül İlişkisi ve İlgili Rivayetlerin Değerlendirilmesi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
  • Ataman, K. (2010). Uluslararası Mevlid Sempozyumu “Mevlid ve Süleyman Çelebi” Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Ayderûs, A. B. Ş. (2001). en-Nûru’s-Sâfir ‘an Ahbâri’l-Karni’l-‘Âşir, Beyrut: Dâru Sâder, 1. Baskı.
  • Aydınlı, A. (2019). Hadis Istılahları Sözlüğü, İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, 10. Baskı.
  • Buhârî, İ. (1987). el-Câmiu’s-Sahîhı’l-Muhtasar, Beyrut: Dâru İbn Kesîr.
  • Buhârî, İ. (t.y.). et-Târîhu’l-Kebîr, Haydarâbâd: Dâiretü’l-Maârifi’l-Osmâniyye.
  • Cezzâr, A. A. (1981). İbn Hacer el-Heytemî, Kâhire: Vizâretü’l-Evkâf.
  • Çiçek, M. H. (2009). Şark Medreselerinin Serencamı, İstanbul: Beyan Yayınları.
  • Ece, A. (2017). İbrâhîm b. Muhammed el-Hasankeyfî’nin İrşâdu’l-Mu’minîn ve İkâzu’l-Ğâfilîn Adlı Eserinin Hadis İlmi Açısından Değeri, Siirt Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi.
  • Elbânî, M. N. (1979). Da‘îfü’l-Câmi‘i’s-Sağîr ve Ziyâdâtühü, Beyrut: el-Mektebü’l-İslâmî.
  • Fetâvâ E. İ. (2009). İslâmî Fetvâlar Meclisi Sayfası, (http://www.islamweb.net).
  • Feth, M. A. B. M. (1877). el-Mevlidü’n-Nebeviyyi’ş-Şerîf, y.y.
  • Hanek, İ. (2021). İbn Hacer el-Heytemî’ye Nispet Edilen “en-Ni‘metü’l-Kübrâ” İle Onun Özgün “en-Ni‘metü’l-Kübrâ”sı Üzerine, İslami İlimler Dergisi.
  • Heyet. (2007). Dini Kavramlar Sözlüğü, Ankara: DİB Yayınları, 3. Baskı.
  • el-Heytemî, E. Ş. A. B. M. (1983). el-Fetâvâ’l-Kübrâ el-Fıkhiyye, Beyrut: Daru’l-Fiker.
  • el-Heytemî, E. Ş. A. B. M. (2008). el-Fetâvâ’l-Hadîsiyye, Dimeşk/Suriye: Dâru’t-Takvâ.
  • el-Heytemî, E. Ş. A. B. M. (t.y.) en-Niʿmetü’l-KübrâʿAle’l-ʿÂlem fî Mevlîdi Seyyidi Veledi Benî Âdem, Midyat/Mardin:
  • el-Mektebetü’l-İslâmî/Nas Kitabevi; (1890, 1977, 1984). İstanbul: y.y.
  • el-Heytemî, E. Ş. A. B. M. (2014). Sebetü İbn Hacer el-Heytemî (Mu‘cem), Ürdün: Dâru’l-Feth, 1. Baskı.
  • İbnü’l-Esîr, İ. C. (1989). Üsdü’l-Ğâbe fî Ma‘rifeti’s-Sahâbe, Beyrut: Dârü’l-Fiker.
  • İbnü’t-Tuveyr, E. M. (1992). Nüzhetü’l-Mukleteyn fî Ahbâri’d-Devleteyn, Beyrut: y.y.
  • İbn Abdilber, E. Ö. (1992). el-İstî‘âb fî Ma‘rifeti’l-Ashâb, Beyrut: Dâru’l-Cîl, 1. Baskı.
  • İbn Batta, E. A. U. (1994), el-İbânetü’l-Kübrâ, Riyâd: Dâru’r-Râyeti.
  • İbn Ebî Hâtim, E. M. A. (1952). el-Cerh ve’t-Ta‘dîl, Beyrût: Dâru İhyâi’t-Türâs el-Arabî, 1. Baskı.
  • İbn Hacer, A. (1995). el-İsâbe fî Temyîzi’s-Sahâbe, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1. Baskı.
  • İbn Hacer, A. (1986). Takrîbü’t-Tehzîb, Suriye: Dâru’r-Rüşd.
  • İbn Hacer, A. (1908). Tehzîbü’t-Tehzîb, Haydarâbâd: Dâiretü’l-Meârif, 1. Baskı.
  • İbn Hacer, A. (1959). Fethu’l-Bârî, Beyrût: Dâru’l-Ma‘rife.
  • İbn Hibbân, B. (1975). es-Sikât, Beyrut: Dâru’l-Fiker, 1. Baskı.
  • İbn Hişâm, B. E. (1955). es-Sîretü’n-Nebeviyye, Kâhire: Şirketü Mektebetü ve Matbaatü Mustafâ elBâbî el-Halebî
  • İbn Kesîr, E. F. (1993). el-Bidâye ve’n-Nihâye, Kâhire: y.y.
  • İbn Sa‘d, E. A. (1968). et-Tabakâtü’l-Kübrâ, Beyrut: Dâru Sâdir, 1. Baskı.
  • İclî, E. H. (1985). Ma‘rifetü’s-Sikât, Medine: Mektebetü’d-Dâr, 1. Baskı.
  • Kallek, C. (1999). İbn Hacer el-Heytemî, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi.
  • Kur’ân-ı Kerim ve Açıklamalı Meali, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları (2018).
  • Lâlekâî, E. K. (2002). Şerhu Usûli İ‘tikâdi Ehli’s-Sünne ve’l-Cemâ‘a, Riyâd: Dâru Tayyiba, 8. Baskı.
  • Melîbarî, Z. b. A. (2004): Fethu’l-Muîn bi Şerhi Kurreti’l-‘Ayn bi Mühimmâti’d-Dîn, Beyrut: Dâru İbn Hazm.
  • Mizzî, Y. b. A. (1980). Tehzîbü’l-Kemâl fî Esmâi’r-Ricâl, Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1. Baskı.
  • Müslim, b. e. H. (2010). el-Câmi‘u’s-Sahîh, Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî.
  • Müslim, b. e. H. (1984). Kitâbü’l-Künâ ve’l-Esmâʾ, Medinei Müneverre: ‘İmâdetü’l-Bahsi’l-İlmî bi’l-Câmi‘eti’l-İslâmiyye, 1. Baskı.
  • Özel, A. (2004). Mevlîd, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi.
  • Özel, A. (2002). Mevlid: Tarihi ve Dinî Hükmü, Dîvân: İlmî Araştırmalar.
  • Seyhan, A. E. (2021), “Belirli Günlere Özgü İbadetler, Kutlama ve Anmalar”, Dini Hitabet ve Din Hizmetleri, Editör: Ali Rıza Gül, Lisans Yayıncılık, İstanbul.
  • Süyûtî, C. (1994). el-Câmi‘u’s-Sağîr, Beyrut: Dâru’l-Fiker.
  • Şirin, H. (2016). Süleyman Çelebî‟nin Vesîletü‟n-Necât (Mevlid-i Şerîf) Adlı Eserindeki Hadis Dayanakları ve Değerlendirilmesi, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Şirin H. & Açıkel, Y. (2019). Vesîletü’n-Necât’ın Velâdet Bahrindeki Rivâyetlerin Değerlendirilmesi, Uluslararası Hadis Araştırmaları Dergisi (HADITH).
  • Taberânî, E. K. (1994). el-Mu‘cemu’l-Evsat, Kâhire: Dârü’l-Harameyn.
  • Tirmizî, M. B. İ. (1975). el-Câmi‘u’l-Kebîr (es-Sünen), Mısır: Dârü İhyâi’t-Türâsü’l-Arabî.
  • Uysal, İsa. (2015). İbn. Hacer el-Heytemî (ö. 974/1567) Hayatı, Eserleri ve “el-Fetâvâ el-Hadîsiyye” Özelinde Hadisciliği, Ankara: Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Zehebî, Ş. M. T. (2003). Târîhü’l-İslâm ve Vefâyâtü’l-Meşâhiri ve’l-A‘lâm, Beyrut: Dâru’l-Ğarbi’l-İslâmî, 1. Baskı.
  • Zehebî, Ş. M. T. (1985). Siyeru A‘lâmi’n-Nubelâ, Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 3. Baskı.
  • Zehebî, Ş. M. T. (1998). Tezkiratü’l-Huffâz, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1. Baskı.

Evaluatıon Of The Narratıons About The Vırtues Of Readıng And Havıng Mawlıd Read In Ibn Hacer el-Heytemî’s Work Named An-Nı‘matu’l-Kubrâ

Yıl 2025, Sayı: 52, 65 - 83, 01.08.2025

Ziya Gökalp , Yusuf Açıkel

https://doi.org/10.61904/sbe.1647823

Öz

Yüce Allah’a iman ile müşerref olan her mü’minin kalbinde, Allah Teâlâ’ya imandan ve Allah sevgisinden sonra bulunması gereken en ulvî sevgi kuşkusuz Hz. Peygamber sevgisidir. Hatta bu sevgi kâmil imanın tamamlayıcısı olması bakımından elzemdir. Bu bağlamda sevginin, aynı bölgedeki toplumun bütün fertlerinde veya farklı coğrafyalardaki Müslüman toplumlarında yansımasının aynı eksende olması beklenemeyecek bir realitedir. Ancak sonuçta sevgi söz konusu olup sevgiyi ifade etme biçimi farklılık arz edeceğinden sevgi tenkit edilmemelidir. Hz. Peygamber’e olan sevginin tezahürü zaman içerisinde kişilere, toplumların ananelerine ve ilmi disiplinlere göre farklılık arz etmiş, belli bir dönemden sonra bazı kültürlerde edebî bir tür olarak yerini almıştır. İşte bu sevgi çeşitlerinden birisi de Türk-İslam tarihinin kültürel yapısını gösteren ve toplumun bir kültürü hâline gelen mevlidlerdir. İslam tarihinde Hz. Peygamber’e duyulan sevgiyi ifade etme, onun doğum gününü kutlama, onu övme, anma ve onun örnek ahlâkını yaygınlaştırma adına yapılan merasimlere genelde “mevlîd” denilmektedir. İlk önceleri manzum şiir tarzında başlayan bu gelenek, sonraları daha kapsamlı eserler yazılarak günümüzdeki şeklini almıştır. Bu minvalde birçok eser kaleme alınmış ve böylece mevlid te’lif geleneği teşekkül etmiştir. Mevlidle ilgili yazılmış eserlerin öncüsü olarak bilinen, bu alanda yazılan birçok esere kaynaklık ettiği anlaşılan ve yukarıda da ismi kısaca zikredilen en şümullu eser “en-Ni‘metü'l-Kübrâ ‘Ale'l-‘Âlemi fî Mevlidi Seyyidi Veledi Benî Âdem” olup müellifi İbn Hacer el-Heytemî’dir. Söz konusu bu eserde zikredilen rivayetlerin sıhhat değerini tespit etmek çalışmamızın amacını oluşturmaktadır. Çünkü eserin okuyucusuna daha bilinçli bir okuma sağlaması önem arz etmektedir. Bu eserdeki rivayetlerin temel hadis kaynaklarında bulunup bulunmadığını tespit ederek tahriç ve tenkidini yapmak çalışmamızın yöntemini ortaya koyacaktır. Ayrıca mezkûr eserdeki rivayetlerin birçoğunun zayıf ve mevzû olduğu bulgularımız arasındadır.

Kaynakça

  • Açıkel, Y. (2018). Hz. Peygamber-Gül İlişkisi ve İlgili Rivayetlerin Değerlendirilmesi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
  • Ataman, K. (2010). Uluslararası Mevlid Sempozyumu “Mevlid ve Süleyman Çelebi” Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Ayderûs, A. B. Ş. (2001). en-Nûru’s-Sâfir ‘an Ahbâri’l-Karni’l-‘Âşir, Beyrut: Dâru Sâder, 1. Baskı.
  • Aydınlı, A. (2019). Hadis Istılahları Sözlüğü, İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, 10. Baskı.
  • Buhârî, İ. (1987). el-Câmiu’s-Sahîhı’l-Muhtasar, Beyrut: Dâru İbn Kesîr.
  • Buhârî, İ. (t.y.). et-Târîhu’l-Kebîr, Haydarâbâd: Dâiretü’l-Maârifi’l-Osmâniyye.
  • Cezzâr, A. A. (1981). İbn Hacer el-Heytemî, Kâhire: Vizâretü’l-Evkâf.
  • Çiçek, M. H. (2009). Şark Medreselerinin Serencamı, İstanbul: Beyan Yayınları.
  • Ece, A. (2017). İbrâhîm b. Muhammed el-Hasankeyfî’nin İrşâdu’l-Mu’minîn ve İkâzu’l-Ğâfilîn Adlı Eserinin Hadis İlmi Açısından Değeri, Siirt Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi.
  • Elbânî, M. N. (1979). Da‘îfü’l-Câmi‘i’s-Sağîr ve Ziyâdâtühü, Beyrut: el-Mektebü’l-İslâmî.
  • Fetâvâ E. İ. (2009). İslâmî Fetvâlar Meclisi Sayfası, (http://www.islamweb.net).
  • Feth, M. A. B. M. (1877). el-Mevlidü’n-Nebeviyyi’ş-Şerîf, y.y.
  • Hanek, İ. (2021). İbn Hacer el-Heytemî’ye Nispet Edilen “en-Ni‘metü’l-Kübrâ” İle Onun Özgün “en-Ni‘metü’l-Kübrâ”sı Üzerine, İslami İlimler Dergisi.
  • Heyet. (2007). Dini Kavramlar Sözlüğü, Ankara: DİB Yayınları, 3. Baskı.
  • el-Heytemî, E. Ş. A. B. M. (1983). el-Fetâvâ’l-Kübrâ el-Fıkhiyye, Beyrut: Daru’l-Fiker.
  • el-Heytemî, E. Ş. A. B. M. (2008). el-Fetâvâ’l-Hadîsiyye, Dimeşk/Suriye: Dâru’t-Takvâ.
  • el-Heytemî, E. Ş. A. B. M. (t.y.) en-Niʿmetü’l-KübrâʿAle’l-ʿÂlem fî Mevlîdi Seyyidi Veledi Benî Âdem, Midyat/Mardin:
  • el-Mektebetü’l-İslâmî/Nas Kitabevi; (1890, 1977, 1984). İstanbul: y.y.
  • el-Heytemî, E. Ş. A. B. M. (2014). Sebetü İbn Hacer el-Heytemî (Mu‘cem), Ürdün: Dâru’l-Feth, 1. Baskı.
  • İbnü’l-Esîr, İ. C. (1989). Üsdü’l-Ğâbe fî Ma‘rifeti’s-Sahâbe, Beyrut: Dârü’l-Fiker.
  • İbnü’t-Tuveyr, E. M. (1992). Nüzhetü’l-Mukleteyn fî Ahbâri’d-Devleteyn, Beyrut: y.y.
  • İbn Abdilber, E. Ö. (1992). el-İstî‘âb fî Ma‘rifeti’l-Ashâb, Beyrut: Dâru’l-Cîl, 1. Baskı.
  • İbn Batta, E. A. U. (1994), el-İbânetü’l-Kübrâ, Riyâd: Dâru’r-Râyeti.
  • İbn Ebî Hâtim, E. M. A. (1952). el-Cerh ve’t-Ta‘dîl, Beyrût: Dâru İhyâi’t-Türâs el-Arabî, 1. Baskı.
  • İbn Hacer, A. (1995). el-İsâbe fî Temyîzi’s-Sahâbe, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1. Baskı.
  • İbn Hacer, A. (1986). Takrîbü’t-Tehzîb, Suriye: Dâru’r-Rüşd.
  • İbn Hacer, A. (1908). Tehzîbü’t-Tehzîb, Haydarâbâd: Dâiretü’l-Meârif, 1. Baskı.
  • İbn Hacer, A. (1959). Fethu’l-Bârî, Beyrût: Dâru’l-Ma‘rife.
  • İbn Hibbân, B. (1975). es-Sikât, Beyrut: Dâru’l-Fiker, 1. Baskı.
  • İbn Hişâm, B. E. (1955). es-Sîretü’n-Nebeviyye, Kâhire: Şirketü Mektebetü ve Matbaatü Mustafâ elBâbî el-Halebî
  • İbn Kesîr, E. F. (1993). el-Bidâye ve’n-Nihâye, Kâhire: y.y.
  • İbn Sa‘d, E. A. (1968). et-Tabakâtü’l-Kübrâ, Beyrut: Dâru Sâdir, 1. Baskı.
  • İclî, E. H. (1985). Ma‘rifetü’s-Sikât, Medine: Mektebetü’d-Dâr, 1. Baskı.
  • Kallek, C. (1999). İbn Hacer el-Heytemî, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi.
  • Kur’ân-ı Kerim ve Açıklamalı Meali, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları (2018).
  • Lâlekâî, E. K. (2002). Şerhu Usûli İ‘tikâdi Ehli’s-Sünne ve’l-Cemâ‘a, Riyâd: Dâru Tayyiba, 8. Baskı.
  • Melîbarî, Z. b. A. (2004): Fethu’l-Muîn bi Şerhi Kurreti’l-‘Ayn bi Mühimmâti’d-Dîn, Beyrut: Dâru İbn Hazm.
  • Mizzî, Y. b. A. (1980). Tehzîbü’l-Kemâl fî Esmâi’r-Ricâl, Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1. Baskı.
  • Müslim, b. e. H. (2010). el-Câmi‘u’s-Sahîh, Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî.
  • Müslim, b. e. H. (1984). Kitâbü’l-Künâ ve’l-Esmâʾ, Medinei Müneverre: ‘İmâdetü’l-Bahsi’l-İlmî bi’l-Câmi‘eti’l-İslâmiyye, 1. Baskı.
  • Özel, A. (2004). Mevlîd, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi.
  • Özel, A. (2002). Mevlid: Tarihi ve Dinî Hükmü, Dîvân: İlmî Araştırmalar.
  • Seyhan, A. E. (2021), “Belirli Günlere Özgü İbadetler, Kutlama ve Anmalar”, Dini Hitabet ve Din Hizmetleri, Editör: Ali Rıza Gül, Lisans Yayıncılık, İstanbul.
  • Süyûtî, C. (1994). el-Câmi‘u’s-Sağîr, Beyrut: Dâru’l-Fiker.
  • Şirin, H. (2016). Süleyman Çelebî‟nin Vesîletü‟n-Necât (Mevlid-i Şerîf) Adlı Eserindeki Hadis Dayanakları ve Değerlendirilmesi, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Şirin H. & Açıkel, Y. (2019). Vesîletü’n-Necât’ın Velâdet Bahrindeki Rivâyetlerin Değerlendirilmesi, Uluslararası Hadis Araştırmaları Dergisi (HADITH).
  • Taberânî, E. K. (1994). el-Mu‘cemu’l-Evsat, Kâhire: Dârü’l-Harameyn.
  • Tirmizî, M. B. İ. (1975). el-Câmi‘u’l-Kebîr (es-Sünen), Mısır: Dârü İhyâi’t-Türâsü’l-Arabî.
  • Uysal, İsa. (2015). İbn. Hacer el-Heytemî (ö. 974/1567) Hayatı, Eserleri ve “el-Fetâvâ el-Hadîsiyye” Özelinde Hadisciliği, Ankara: Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Zehebî, Ş. M. T. (2003). Târîhü’l-İslâm ve Vefâyâtü’l-Meşâhiri ve’l-A‘lâm, Beyrut: Dâru’l-Ğarbi’l-İslâmî, 1. Baskı.
  • Zehebî, Ş. M. T. (1985). Siyeru A‘lâmi’n-Nubelâ, Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 3. Baskı.
  • Zehebî, Ş. M. T. (1998). Tezkiratü’l-Huffâz, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1. Baskı.
Toplam 52 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Hadis
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Ziya Gökalp 0000-0002-0944-6514

Yusuf Açıkel 0000-0001-5444-4641

Erken Görünüm Tarihi 1 Ağustos 2025
Yayımlanma Tarihi 1 Ağustos 2025
Gönderilme Tarihi 27 Şubat 2025
Kabul Tarihi 29 Mayıs 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Sayı: 52

Kaynak Göster

APA Gökalp, Z., & Açıkel, Y. (2025). İbn Hacer el-Heytemî’nin en-Ni‘metü’l-Kübrâ adlı eserindeki mevlid okuma ve okutmanın faziletlerine dair rivâyetlerin değerlendirilmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(52), 65-83. https://doi.org/10.61904/sbe.1647823
 Kapak Resmi İndir

by.png Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (SDU-SD), Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Legal Kod https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ kapsamında lisanslanmıştır.