Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Osmanlı Devleti’nin Müzik Politikası Üzerine Bir Değerlendirme: Osmanlı’da Müzik Kültürü ve Patronaj

Yıl 2025, Sayı: 64, 305 - 324, 25.04.2025

Ahmet Feyzi , Ümit Kılıç

https://doi.org/10.21563/sutad.1682665

Öz

Osmanlı devleti müzik politikasının ne olduğu ve bu politikanın hangi temeller üzerine dayandığı konusu kısmi olarak ele alınmışsa da yazılı belgeye dayalı olarak henüz yeteri derecede irdelenememiştir. Oysaki bu konunun detaylandırılması ve bütünsel bir politika tespiti açısından Osmanlı arşivleri konuyu değerlendirmeye müsait bir zenginlik taşımaktadır. Müzik politikası ile ilgili arşiv kayıtları analiz edildiğinde Osmanlı dönemi içerisinde uygulanan müzik politikasının somutlaştığı durumlar net olarak ortaya koyulabilmektedir. Dönemsel olarak farklılık arz eden bu politikada en etkin olan olgu ise Osmanlı geleneklerinin geçmişten getirdiği bir uygulama olan patronajdır. Osmanlı bürokratının müzik sanatını destekleme adına benimsediği bu davranış şekli uygulama olarak dönemsel olarak farklılık göstermektedir. Tanzimat dönemi öncesinde büyük ölçüde geleneksel nitelik taşıyan unsurların destek ve himayeden faydalandığı görülürken, Tanzimat dönemi sonrasında ise bu destek ve himayenin yeniliğe doğru kaydığı ve daha çok Batı menşeli müzikal kültüre uygun olguların kamusal alanda yer aldığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Türk müziği müzik tarihi Osmanlı arşivleri politika patronaj.

Kaynakça

  • BOA-A}AMD: 11/29
  • BOA-A}DVN: 111/22
  • BOA-A}MKT: 228/6, 56/69, 52/16, 189/74
  • BOA-A}MKT.MHM: 423/78
  • BOA-A}MKT.MVL: 37/82, 70/85
  • BOA-A}MTZ.(04): 146/26
  • BOA-AE.SAMD.III: 113/11115, 55/5491
  • BOA-AE.SMHD.I: 217/17198,
  • BOA-AE.SMMD.IV: 69/8078, 46/5208, 32/11387, 32/3630, 65/7638, 32/3630, 65/7638
  • BOA-AE.SMST III: 81/5970, 277/22165, 81/5970
  • BOA-BEO: 296/22184, 67/5010, 5/364, 2449/183605, 1465/109837, 3574/268017, 4400/329989, 571/42768
  • BOA-C.AS 1206/54032, 987/43105
  • BOA-C.BLD: 13/648
  • BOA-C.SM: 147/7373, 98/4925
  • BOA-D.BSM.d: 2519, 42566
  • BOA-DH.EUM 3.Şb: 26/21
  • BOA-DH.EUM.SSM: 59/51, 59/31
  • BOA-DH.MKT 2646/85
  • BOA-HAT: 1200/47100
  • BOA-HH.MH: 611/17
  • BOA-HR.MKT: 152/28, 173/38, 256/99, 304/14, 316/37, 60/95, 60/95
  • BOA-HR.TO: 501/23, 107/79
  • BOA-İ.DH: 1256/98569, 305/19366, 535/37159, 519/35330, 1217/95349, 1237/96872, 185/10277, 474/31789
  • BOA-İ.DUİT 17/22, 17/35
  • BOA-İE.SM: 9/879, 8/794, 7/692, 9/881, 10/947, 13/1333
  • BOA-İ.HR: 12/609, 24/1121, 290/18235, 266/15942, 263/15771
  • BOA-İ.HUS: 174/25, 181/16
  • BEO-İ.MSM 10/213
  • BOA-İ.TAL: 21/1310, 112/85, 40/44, 116/60, 83/91, 79/36, 351/58, 27/37, 80/78, 246/75
  • BOA-MF.MKT: 918/11, 1226/93,
  • BOA-ML.MSF.d: 912, 1910, 3820, 7796
  • BOA-MV: 194/32, 241/163,
  • BOA-TS.MA.d: 9623/1, 9784/1, 2352/327, 2438/203, 2439/57, 2352/303, 6494
  • BOA-Y.A.HUS 272/133
  • BOA-Y.EE.d: 884
  • BOA-Y.MTV: 262/96, 36/87, 303/136
  • BOA-Y.PRK.A: 4/13
  • BEO-Y.PRK.ASK: 92/42
  • BOA-Y.PRK.AZJ: 7/89, 1/79
  • BOA-Y.PRK.EŞA: 31/128,
  • BOA-Y.PRK.HH: 30/28
  • BOA-Y.PRK.SGE: 11/26, 2/87, 10/92
  • BOA-Y.PRK.TŞF: 4/58
  • BEO-Y.PRK.TKM: 32/47
  • IUNEK: 781/63
  • Ak, A. Ş. (2009). Türk musikisi tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Akkutay, Ü. (1984). Enderun mektebi. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları.
  • Aksoy, B. (1985). Tanzimat’tan Cumhuriyet’e musiki ve batılılaşma. Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Türkiye Ansiklopedisi, içinde (C. 5, s. 1212-1236). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Ali, F. (2017). Müzik ve müziğimizin sorunları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Alimdar, S. (2011). XIX. yüzyıldan itibaren Osmanlı Devleti’nde Batı müziğinin benimsenmesi ve toplumsal sonuçları (Yayımlanmış doktora tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
  • Antep, E. (2017). Cumhurbaşkanlığı senfoni orkestrası-çoksesliliğin belgesel tarihi. İstanbul: Elma yayınevi.
  • Aracı, E. (2014). Donizetti Paşa-Osmanlı sarayının İtalyan maestrosu. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Ayas, G. (2014). Musiki İnkilabının sosyolojisi-klasik Türk müziği geleneğinde süreklilik ve değişim. İstanbul: Doğu Kitabevi.
  • Ayas, G. (2018). Müziği boğan gürültü-ideoloji kıskacındaki “Musiki”. İstanbul: İthaki Yayınları.
  • Balkılıç, Ö. (2009). Cumhuriyet, halk ve müzik. Ankara: Tan Yayınevi.
  • Barber, B. (1963). Some problems in the sociology of the professions. The Professions, Daedalus. 92/4, 669-688.
  • Bardakçı, M. (2012). Ahmed Oğlu Şükrullah-Şükrullah risalesi ve 15. yüzyıl Şark musikisi nazariyatı. İstanbul: Pan Yayıncılık.
  • Baydar, E. K. (2009). Osmanlı saraylarında konser veren Avrupalı müzisyenler ve Osmanlı’da Batı müziğinin gelişimine katkıları. Atatürk Üniversitesi Güzel Santlar Enstitüsü Dergisi, 22, 139-154.
  • Baydar, E. K. (2010). Osmanlı’nın Avrupalı müzisyenleri. İstanbul: Kapı Yayınları.
  • Baykal, i. H. (1953). Enderun mektebi tarihi. İstanbul: İstanbul Fetih Derneği Yayınları.
  • Baykara, T. (2009). Türk kültür tarihine bakışlar. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi.
  • Behar, C. (1994). Türk musikisinin tarihi kaynaklarından Karamanlıca yayınlar. Müteferrika, 38-53.
  • Behar, C. (2015). Osmanlı/Türk musıkisinin kısa tarihi. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Benlioğlu, S. (2018). Saray ve musiki - III. Selim ve II. Mahmut dönemlerinde musikinin himayesi. İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Berkes, N. (2019). Türkiye’de çağdaşlaşma. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Çeçen, A. (1984). Gündemdeki tehlike: kültür yozlaşması-kültür ve politika. İstanbul: Hil Yayın.
  • Durgun, Ş. (2010). Türkiye’de devletçi gelenek ve müzik. Ankara: A Kitap.
  • Erdoğan, A. (2010). Tanzimat döneminde yurtdışına öğrenci gönderme olgusu ve Osmanlı modernleşmesine etkileri. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 20, 121-151.
  • Feyzi, A. (2016). Türk müzik kültüründe bir patronaj aracının kökeni üzerine inceleme- Müzik tahsili için Avrupa’ya öğrenci gönderme. Medeniyet Sanat, İMÜ Sanat, Tasarım ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, 2/2, 47-73.
  • Feyzi, A. (2016). Türk müzik kültüründe patrimonyal sistem ve On dokuzuncu yüzyılla birlikte gelen değişim. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9/47, 1195-1209.
  • Flexner, A. (2001). Is social work a profession? Research on Social Work Practice, 11/2, 152-165.
  • Gazimihal, M. R. (1955). Türk askeri muzikaları tarihi. İstanbul: Ma'ârif Basımevi.
  • Greenwood, E. (1957). Attributes of a profession. Social Work, 2/3, 45-55.
  • Güray, C. (2015). Bin yılın mirası-makamı var eden döngü: Edvar geleneği. İstanbul: Pan Yayınevi.
  • İlyas, H. (1860). Letâif-i Enderun. İstanbul: Darü’t-Tıbaatü’l-âmire Matbaası.
  • İnalcık, H. (2013). Osmanlı ve modern Türkiye. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • İnalcık, H. (2015). Has-bağçede ‘ayş u tarab - nedimler-şairler-mutrîbler. İstanbul: İş Bankası Yayınları.
  • İnalcık, H. (2015). Şair ve patron-patrimonyal devlet ve sanat üzerinde sosyolojik bir inceleme. Ankara: Doğu Batı Yayınları.
  • İpşirli, M. (1995). Enderun. Türkiye Diyanet Vakfı Ansiklopedisi (C. 11, s. 185-187). Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Kafesoğlu, İ. (2003). Türk milli kültürü (23, Basım). İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Karateke, H. T. (2017). Padişahım çok yaşa- Osmanlı devletinin son yüzyılında merasimler. İstanbul: İş Bankası yayınları.
  • Kayra, C. (1987). Hafız Hızır İlyas ağa - Tarih-i Enderun-letâif-i Enderûn 1812-1830. İstanbul: Güneş Yayınları.
  • Koç, F. (2017). Abdülaziz B. Abdülkâdir Merâgi ve Nekâvetü’l-edvâr’ı. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayınları.
  • Lewis, B. (2011). Modern Türkiye'nin doğuşu (5.Baskı). Ankara: Arkadaş Yayınevi.
  • Ortaylı, İ. (2014). İmparatorluğun en uzun yüzyılı (41.Baskı). İstanbul: Timaş Yayınevi.
  • Ortaylı, İ. (2015). Batılılaşma yolunda. İstanbul: İnkilap Yayınevi.
  • Özçimi, M. (1989). Hızır bin Abdullah ve Kitâbü’l edvarı (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
  • Öztuna, Y. (1969). Türk musıkisi ansiklopedisi. İstanbul: Milli eğitim Basımevi.
  • Paçacı, G. (1999). Cumhuriyet’in sesli serüveni. Cumhuriyet’in sesleri. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
  • Sanal, H. (1964). Mehter musikisi-bestekâr mehterler-mehter havaları. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Sanlıkol, M. A. (2011). Çalıcı mehterler. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Sevengi, R. A. (Tarihsiz). Fatih devrinde âlimler, sanatkârlar ve kültür hayatı. İstanbul: Nebioğlu Yayınevi.
  • Sevengil, R. A. (1970). Türk tiyatrosu tarihi IV - Saray tiyatrosu. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Simavi, L. (1924). Sultan Mehmed Reşad Han’ın ve halefinin sarayında gördüklerim. İstanbul: Matbaa-i Osmaniye.
  • Subtelny, M. E. (1988). Socioecenomic Bases of cultural patronage under the later Tımurids. International Journal of Middle East Studies.
  • Şişman, M. (2004). Tanzimat döneminde Fransa’ya gönderilen ilk Osmanlı öğrencileri. Ankara: Türk Tarih Kurumu yayınları.
  • Tekin, D. (2003). Yavuz Sultan Selim’e yazılan bir Kitâb-ı edvar. (Yayımlanmış doktora tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul:
  • Toker, H. (2016). Marş-ı Hâssa, Osmanlı padişahlarına ithaf edilen marşlar. İstanbul: Dört Mevsim Kitap.
  • Tuğlacı, P. (1986). Mehterhân'eden bandoya. İstanbul: Cem yayınevi.
  • Uygun, m. N. (2002). Kütâbü’l-edvâr. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (C. 26, s. 97-98). Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Uzunçarşılı, İ. H. (1977). Osmanlı zamanında saraylarda musiki hayatı. Belleten, XLI /161, 79-114.
  • Üngör, E. R. (1965). Türk marşları. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları.
  • Wilensky, H. L. (1964). The professionalization of everyone. The American Journal of Sociology, 70, 137-158.
  • Yavuz, S. Y. (2019). Cumhuriyet misonerleri,1930-1946 arası Türkiye'de bir politik özne olarak gençlik inşası. İstanbul: Vakıfbank Kültür Yayınları.
  • Zeren, M. E. (2017). Türklerin devlet anlayışında atalar kültünün yeri. Toroslardan Tanrı Dağlarına Genel Türk Tarihi Araştırmalarına Adanmış Bir Ömür içinde, (s. 337-346). (E. E. Şan, ed.). İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı

A Study On The Ottoman State Music Policy: Ottoman Period Music Culture and Patronage

Yıl 2025, Sayı: 64, 305 - 324, 25.04.2025

Ahmet Feyzi , Ümit Kılıç

https://doi.org/10.21563/sutad.1682665

Öz

Although the Ottoman state's music policy and the foundations on which this policy was based have been partially addressed, it has not yet been sufficiently examined based on archival documents. However, in terms of detailing this issue and determining a holistic policy, the Ottoman archives are rich enough to evaluate the issue. When archival records related to musical policy are analyzed, the situations in which the music policy implemented during the Ottoman period became clear can be clearly revealed. The most effective phenomenon in this policy, which varies from period to period, is patronage, a practice brought from the past by Ottoman traditions. This behavior adopted by the Ottoman bureaucrats to support the art of music varies from period to period in practice. While it is seen that before the Tanzimat period, elements with a largely traditional nature benefited from support and patronage, after the Tanzimat period, it is seen that this support and patronage shifted towards innovation and that phenomena more suitable for Western-origin musical culture took place in the public sphere. The most effective phenomenon in this policy, which varies from period to period, is patronage, a practice brought from the past by Ottoman traditions.

Anahtar Kelimeler

Turkish music history of music Ottoman archives politics patronage

Kaynakça

  • BOA-A}AMD: 11/29
  • BOA-A}DVN: 111/22
  • BOA-A}MKT: 228/6, 56/69, 52/16, 189/74
  • BOA-A}MKT.MHM: 423/78
  • BOA-A}MKT.MVL: 37/82, 70/85
  • BOA-A}MTZ.(04): 146/26
  • BOA-AE.SAMD.III: 113/11115, 55/5491
  • BOA-AE.SMHD.I: 217/17198,
  • BOA-AE.SMMD.IV: 69/8078, 46/5208, 32/11387, 32/3630, 65/7638, 32/3630, 65/7638
  • BOA-AE.SMST III: 81/5970, 277/22165, 81/5970
  • BOA-BEO: 296/22184, 67/5010, 5/364, 2449/183605, 1465/109837, 3574/268017, 4400/329989, 571/42768
  • BOA-C.AS 1206/54032, 987/43105
  • BOA-C.BLD: 13/648
  • BOA-C.SM: 147/7373, 98/4925
  • BOA-D.BSM.d: 2519, 42566
  • BOA-DH.EUM 3.Şb: 26/21
  • BOA-DH.EUM.SSM: 59/51, 59/31
  • BOA-DH.MKT 2646/85
  • BOA-HAT: 1200/47100
  • BOA-HH.MH: 611/17
  • BOA-HR.MKT: 152/28, 173/38, 256/99, 304/14, 316/37, 60/95, 60/95
  • BOA-HR.TO: 501/23, 107/79
  • BOA-İ.DH: 1256/98569, 305/19366, 535/37159, 519/35330, 1217/95349, 1237/96872, 185/10277, 474/31789
  • BOA-İ.DUİT 17/22, 17/35
  • BOA-İE.SM: 9/879, 8/794, 7/692, 9/881, 10/947, 13/1333
  • BOA-İ.HR: 12/609, 24/1121, 290/18235, 266/15942, 263/15771
  • BOA-İ.HUS: 174/25, 181/16
  • BEO-İ.MSM 10/213
  • BOA-İ.TAL: 21/1310, 112/85, 40/44, 116/60, 83/91, 79/36, 351/58, 27/37, 80/78, 246/75
  • BOA-MF.MKT: 918/11, 1226/93,
  • BOA-ML.MSF.d: 912, 1910, 3820, 7796
  • BOA-MV: 194/32, 241/163,
  • BOA-TS.MA.d: 9623/1, 9784/1, 2352/327, 2438/203, 2439/57, 2352/303, 6494
  • BOA-Y.A.HUS 272/133
  • BOA-Y.EE.d: 884
  • BOA-Y.MTV: 262/96, 36/87, 303/136
  • BOA-Y.PRK.A: 4/13
  • BEO-Y.PRK.ASK: 92/42
  • BOA-Y.PRK.AZJ: 7/89, 1/79
  • BOA-Y.PRK.EŞA: 31/128,
  • BOA-Y.PRK.HH: 30/28
  • BOA-Y.PRK.SGE: 11/26, 2/87, 10/92
  • BOA-Y.PRK.TŞF: 4/58
  • BEO-Y.PRK.TKM: 32/47
  • IUNEK: 781/63
  • Ak, A. Ş. (2009). Türk musikisi tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Akkutay, Ü. (1984). Enderun mektebi. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları.
  • Aksoy, B. (1985). Tanzimat’tan Cumhuriyet’e musiki ve batılılaşma. Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Türkiye Ansiklopedisi, içinde (C. 5, s. 1212-1236). İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Ali, F. (2017). Müzik ve müziğimizin sorunları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Alimdar, S. (2011). XIX. yüzyıldan itibaren Osmanlı Devleti’nde Batı müziğinin benimsenmesi ve toplumsal sonuçları (Yayımlanmış doktora tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
  • Antep, E. (2017). Cumhurbaşkanlığı senfoni orkestrası-çoksesliliğin belgesel tarihi. İstanbul: Elma yayınevi.
  • Aracı, E. (2014). Donizetti Paşa-Osmanlı sarayının İtalyan maestrosu. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Ayas, G. (2014). Musiki İnkilabının sosyolojisi-klasik Türk müziği geleneğinde süreklilik ve değişim. İstanbul: Doğu Kitabevi.
  • Ayas, G. (2018). Müziği boğan gürültü-ideoloji kıskacındaki “Musiki”. İstanbul: İthaki Yayınları.
  • Balkılıç, Ö. (2009). Cumhuriyet, halk ve müzik. Ankara: Tan Yayınevi.
  • Barber, B. (1963). Some problems in the sociology of the professions. The Professions, Daedalus. 92/4, 669-688.
  • Bardakçı, M. (2012). Ahmed Oğlu Şükrullah-Şükrullah risalesi ve 15. yüzyıl Şark musikisi nazariyatı. İstanbul: Pan Yayıncılık.
  • Baydar, E. K. (2009). Osmanlı saraylarında konser veren Avrupalı müzisyenler ve Osmanlı’da Batı müziğinin gelişimine katkıları. Atatürk Üniversitesi Güzel Santlar Enstitüsü Dergisi, 22, 139-154.
  • Baydar, E. K. (2010). Osmanlı’nın Avrupalı müzisyenleri. İstanbul: Kapı Yayınları.
  • Baykal, i. H. (1953). Enderun mektebi tarihi. İstanbul: İstanbul Fetih Derneği Yayınları.
  • Baykara, T. (2009). Türk kültür tarihine bakışlar. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi.
  • Behar, C. (1994). Türk musikisinin tarihi kaynaklarından Karamanlıca yayınlar. Müteferrika, 38-53.
  • Behar, C. (2015). Osmanlı/Türk musıkisinin kısa tarihi. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Benlioğlu, S. (2018). Saray ve musiki - III. Selim ve II. Mahmut dönemlerinde musikinin himayesi. İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Berkes, N. (2019). Türkiye’de çağdaşlaşma. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Çeçen, A. (1984). Gündemdeki tehlike: kültür yozlaşması-kültür ve politika. İstanbul: Hil Yayın.
  • Durgun, Ş. (2010). Türkiye’de devletçi gelenek ve müzik. Ankara: A Kitap.
  • Erdoğan, A. (2010). Tanzimat döneminde yurtdışına öğrenci gönderme olgusu ve Osmanlı modernleşmesine etkileri. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 20, 121-151.
  • Feyzi, A. (2016). Türk müzik kültüründe bir patronaj aracının kökeni üzerine inceleme- Müzik tahsili için Avrupa’ya öğrenci gönderme. Medeniyet Sanat, İMÜ Sanat, Tasarım ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, 2/2, 47-73.
  • Feyzi, A. (2016). Türk müzik kültüründe patrimonyal sistem ve On dokuzuncu yüzyılla birlikte gelen değişim. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9/47, 1195-1209.
  • Flexner, A. (2001). Is social work a profession? Research on Social Work Practice, 11/2, 152-165.
  • Gazimihal, M. R. (1955). Türk askeri muzikaları tarihi. İstanbul: Ma'ârif Basımevi.
  • Greenwood, E. (1957). Attributes of a profession. Social Work, 2/3, 45-55.
  • Güray, C. (2015). Bin yılın mirası-makamı var eden döngü: Edvar geleneği. İstanbul: Pan Yayınevi.
  • İlyas, H. (1860). Letâif-i Enderun. İstanbul: Darü’t-Tıbaatü’l-âmire Matbaası.
  • İnalcık, H. (2013). Osmanlı ve modern Türkiye. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • İnalcık, H. (2015). Has-bağçede ‘ayş u tarab - nedimler-şairler-mutrîbler. İstanbul: İş Bankası Yayınları.
  • İnalcık, H. (2015). Şair ve patron-patrimonyal devlet ve sanat üzerinde sosyolojik bir inceleme. Ankara: Doğu Batı Yayınları.
  • İpşirli, M. (1995). Enderun. Türkiye Diyanet Vakfı Ansiklopedisi (C. 11, s. 185-187). Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Kafesoğlu, İ. (2003). Türk milli kültürü (23, Basım). İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Karateke, H. T. (2017). Padişahım çok yaşa- Osmanlı devletinin son yüzyılında merasimler. İstanbul: İş Bankası yayınları.
  • Kayra, C. (1987). Hafız Hızır İlyas ağa - Tarih-i Enderun-letâif-i Enderûn 1812-1830. İstanbul: Güneş Yayınları.
  • Koç, F. (2017). Abdülaziz B. Abdülkâdir Merâgi ve Nekâvetü’l-edvâr’ı. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayınları.
  • Lewis, B. (2011). Modern Türkiye'nin doğuşu (5.Baskı). Ankara: Arkadaş Yayınevi.
  • Ortaylı, İ. (2014). İmparatorluğun en uzun yüzyılı (41.Baskı). İstanbul: Timaş Yayınevi.
  • Ortaylı, İ. (2015). Batılılaşma yolunda. İstanbul: İnkilap Yayınevi.
  • Özçimi, M. (1989). Hızır bin Abdullah ve Kitâbü’l edvarı (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
  • Öztuna, Y. (1969). Türk musıkisi ansiklopedisi. İstanbul: Milli eğitim Basımevi.
  • Paçacı, G. (1999). Cumhuriyet’in sesli serüveni. Cumhuriyet’in sesleri. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
  • Sanal, H. (1964). Mehter musikisi-bestekâr mehterler-mehter havaları. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Sanlıkol, M. A. (2011). Çalıcı mehterler. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Sevengi, R. A. (Tarihsiz). Fatih devrinde âlimler, sanatkârlar ve kültür hayatı. İstanbul: Nebioğlu Yayınevi.
  • Sevengil, R. A. (1970). Türk tiyatrosu tarihi IV - Saray tiyatrosu. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Simavi, L. (1924). Sultan Mehmed Reşad Han’ın ve halefinin sarayında gördüklerim. İstanbul: Matbaa-i Osmaniye.
  • Subtelny, M. E. (1988). Socioecenomic Bases of cultural patronage under the later Tımurids. International Journal of Middle East Studies.
  • Şişman, M. (2004). Tanzimat döneminde Fransa’ya gönderilen ilk Osmanlı öğrencileri. Ankara: Türk Tarih Kurumu yayınları.
  • Tekin, D. (2003). Yavuz Sultan Selim’e yazılan bir Kitâb-ı edvar. (Yayımlanmış doktora tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul:
  • Toker, H. (2016). Marş-ı Hâssa, Osmanlı padişahlarına ithaf edilen marşlar. İstanbul: Dört Mevsim Kitap.
  • Tuğlacı, P. (1986). Mehterhân'eden bandoya. İstanbul: Cem yayınevi.
  • Uygun, m. N. (2002). Kütâbü’l-edvâr. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (C. 26, s. 97-98). Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Uzunçarşılı, İ. H. (1977). Osmanlı zamanında saraylarda musiki hayatı. Belleten, XLI /161, 79-114.
  • Üngör, E. R. (1965). Türk marşları. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları.
  • Wilensky, H. L. (1964). The professionalization of everyone. The American Journal of Sociology, 70, 137-158.
  • Yavuz, S. Y. (2019). Cumhuriyet misonerleri,1930-1946 arası Türkiye'de bir politik özne olarak gençlik inşası. İstanbul: Vakıfbank Kültür Yayınları.
  • Zeren, M. E. (2017). Türklerin devlet anlayışında atalar kültünün yeri. Toroslardan Tanrı Dağlarına Genel Türk Tarihi Araştırmalarına Adanmış Bir Ömür içinde, (s. 337-346). (E. E. Şan, ed.). İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı
Toplam 105 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Güzel Sanatlar
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Ahmet Feyzi 0000-0001-6455-6081

Ümit Kılıç 0000-0002-4238-3332

Erken Görünüm Tarihi 25 Nisan 2025
Yayımlanma Tarihi 25 Nisan 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Sayı: 64

Kaynak Göster

APA Feyzi, A., & Kılıç, Ü. (2025). Osmanlı Devleti’nin Müzik Politikası Üzerine Bir Değerlendirme: Osmanlı’da Müzik Kültürü ve Patronaj. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi(64), 305-324. https://doi.org/10.21563/sutad.1682665
 Kapak Resmi İndir

Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.