Öz: Bir gazelin beyit mısralarını ikiye ayırarak aralarına zemin mısraları ile aynı vezin ve kafiyede olan yeni mısralar ekleyerek musammat yazmaya taştir denir. Bu çalışmada klasik Türk edebiyatında taştir konusu incelenmiştir. Bu çalışma; giriş, taştirde şekil ve muhteva, sonuç olmak üzere üç ana bölümden oluşmaktadır. Girişte musammat ve taştirle ilgili tanımlama yapılmış ve genel bilgi verilmiştir. Taştirde şekil ve muhteva başlığında; taştirde kafiye düzeni, taştirde konu, taştirde vezin, taştirde bent, taştirde mısra sayıları ve taştirde mahlas konuları incelenmiştir. Her başlık örneklerle desteklenmiştir. Sonuç bölümünde ise hangi yüzyılda kaç taştirin yazıldığı, bu taştirlerin hangi şairler tarafından kaleme alındığı belirtilmiştir. Ayrıca sonuç bölümünde en fazla taştir yazan şairler ve zemin olarak en çok tercih edilen şiirler de belirtilmiştir. Bu çalışmada ele alınan 900 küsür divanda 53 şairin, 113 şiirin zemininin kullanalarak 170 taştir kaleme aldığı tespit edilmiştir. Tespit edilen ilk taştirin yazıldığı 16. yüzyılda Kabûlî İbrâhim Efendi (ö. 1591) ve Kalkandelenli Muîdî (ö. 1585) birer taştir yazmışlar. 16. yüzyılda başlayan taştir yazma geleneği 19. yüzyılda en velûd dönemini yaşamıştır. Bu asırda 31 şair, bilinen 49 farklı şairin, bir de kime ait olduğu tespit edilemeyen bir şiirini taştir ederek 77 taştir yazmıştır. 17. yüzyılda 7 şair, 14 farklı şiirin zeminini ele alarak 26 taştir; 18. yüzyılda sekiz şair, 15 şiiri zemin seçerek 17 taştir yazmıştır. 20. yüzyılda beş divanda 33 farklı şaire ait manzume tazmin edilerek 48 taştir kaleme alınmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Edebi Çalışmalar (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 5 Haziran 2025 |
Kabul Tarihi | 28 Haziran 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 6 Sayı: 1 |