This article examines the administrative status changes of villages within the boundaries of metropolitan municipalities in Turkey, specifically the process of their transformation from neighbourhoods to rural communities. This process can be viewed as a transformation that leads to changes in the traditional village structure. The transformation of these villages, along with the reductionist perspective of central governance towards rural areas, has caused crises in rural ways of life. As the scope of metropolitan municipalities' duties and authorities expands, rural areas are classified administratively as urban, and rural residents are held responsible for various financial obligations required by urban life. This situation blurs the distinction between urban and rural areas both administratively and legally, while also gradually weakening the distinctive characteristics of urban and rural lifestyles. The classification of all settlements within metropolitan boundaries as "urban areas" and their residents as "urban residents" means ignoring the functional and structural differences between rural and urban areas in many provinces in Türkiye. The main aim of this study is to examine the transformative effects of central governance on local administrations through Law No. 6360 and Law No. 5216 on Metropolitan Municipalities. Specifically, it investigates how the concept of villages and rural areas has changed and weakened during this process. To achieve this, the findings have been analysed within the framework of Pierre Bourdieu’s concept of the classification of state in Bourdieu’s perspective from critical social science approaches, focusing on the impacts of the administrative transformation of rural areas on societal structures.
Local governments urban areas rural areas local government reform metropolitan governance.
Bu araştırma, Türkiye'de büyükşehir belediyelerinin sınırları içindeki köylerin idari statü değişimini, yani önce mahalleye, ardından kırsal mahalleye dönüşüm sürecini incelemektedir. Bu süreç, köylerin geleneksel yapısında değişimlere yol açan bir dönüşüm olarak değerlendirilebilir. Köylerin bu değişimi, köylülük yaşam biçiminde de merkezi yönetimin kırsal alanlara yönelik indirgemeci bakış açısıyla birtakım krizlere neden olmaktadır. Büyükşehir belediyelerinin görev ve yetki alanlarının genişlemesiyle birlikte, köylülük idari düzlemde kentli olarak sınıflandırılmakta ve köylüler, kent yaşamının gerektirdiği çeşitli mali yükümlülüklerden sorumlu tutulmaktadır. Bu durum, idari ve hukuki açıdan kentsel ve kırsal alan arasındaki ayrımı muğlaklaştırmakta, aynı zamanda kentlilik ve köylülük yaşam biçimlerinin özgün niteliklerini de giderek zayıflatmaktadır. Büyükşehir sınırları içinde tüm yerleşimlerin "kentsel alan" ve burada yaşayanların "kentli" olarak değerlendirilmesi, Türkiye'de birçok ilde kırsal ve kentsel alanlar arasındaki işlevsel ve yapısal farklılıkların göz ardı edilmesi anlamına gelmektedir. Bu çalışmanın temel amacı, 6360 sayılı Kanun ve 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu üzerinden merkezi yönetimin yerel yönetimler üzerindeki dönüştürücü etkisini incelemektir. Özellikle, köy ve kırsal alan olgusunun bu süreçte nasıl değiştiği ve zayıfladığı araştırılmaktadır. Bu amaçla, eleştirel sosyal bilim yaklaşımlarından olan Bourdieu’nün (2020) devletin sınıflandırma gücü kavramı çerçevesinde, kırsal alanların idari dönüşümünün toplumsal yapılar üzerindeki etkilerini incelemek amacıyla elde edilen bulgular analiz edilmiştir.
Yerel yönetimler kentsel alan kırsal alan yerel yönetimler reformu bütünşehirleşme.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kamu Yönetimi, Kentleşme Politikaları, Yerel Yönetimler |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 17 Nisan 2025 |
Gönderilme Tarihi | 15 Aralık 2024 |
Kabul Tarihi | 16 Nisan 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 3 Sayı: 1 |