Research Article
BibTex RIS Cite

Yeni Bulgular Işığında Hisarköy (Attouda) Camisi

Year 2025, Volume: 34 Issue: 1, 69 - 97, 14.07.2025
https://doi.org/10.29135/std.1611919

Abstract

Günümüzde Denizli’nin Sarayköy ilçesine bağlı Hisarköy Mahallesi, M.Ö. II. yüzyıla kadar uzanan bir geçmişe sahiptir. Antik çağın Roma kentlerinden biri olan ve adına Attouda denilen bu yerleşim yerinde yaşam neredeyse hiç kesilmeden bugüne kadar gelmiştir. Kurulduğu günden bu yana birçok medeniyete ev sahipliği yapan kentin son kültür katmanı ise XIII. yüzyıldan itibaren Türkler tarafından şekillendirilmiştir. XIV. yüzyılda Anadolu Selçuklu Devleti ile Bizans İmparatorluğunun Batı Anadolu’daki hâkimiyeti sağlama girişimleriyle zaman zaman sınırları değişen bölge, nihayetinde 1429 yılında tamamen Osmanlı topraklarına katılmış ve Hisarköy Kütahya Sancağı’na bağlanmıştır. Anadolu topraklarının Osmanlı Devleti tarafından idari bölgelere ayrılması yüzyıllara göre değişiklik gösterse de Hisar, çevresindeki daha büyük yerleşim yerlerine bağlı bir köy olarak varlığını uzun yıllar sürdürmüştür. Hisarköy Camisi ise bu tarihsel sürecin XIX. yüzyılına ait örneklerindendir. Hisarköy’ün meydanına hâkim bir noktada yer alan cami, sonradan yapılan müdahalelerle değişikliğe uğrasa da plan kurgusu bakımından döneminin özelliklerini yansıtmaktadır. Güneydoğu-kuzeybatı doğrultusunda eğimli bir arazi üzerine inşa edilen cami dikdörtgen planlı harim ve bunun kuzeyindeki son cemaat yerinden oluşmaktadır. Üzeri ahşap kırma çatı ile kapatılan caminin kitabesi bulunmamakla birlikte kapının yukarısında yer alan metal levha üzerinde Latin harfleriyle 1880 tarihi yazılıdır. Ancak bu tarihi referans gösteren herhangi bir kitabe, yazıt veya arşiv belgesine rastlanılmamıştır. Çalışmada caminin mimari ve süsleme özellikleri üzerinde durularak tanıtımı yapılmış ve çevre köylerdeki benzer örneklerle karşılaştırılmıştır. Caminin eski fotoğraflardan ve yöre halkından sağlanan veriler ışığında özgün haliyle ilgili olasılıklar üzerinde durulmuştur. İnşa tarihi bilinmeyen Hisarköy Camisi’nin bu sorununa ışık tutacak ahşap bir kitabenin araştırma sırasında tespit edilmesi, konunun özgün değerini ortaya koymaktadır.

References

  • Aktuğ, E. C. (2021). Kültürel Süreklilik İçerisinde Kalemişi Süslemeli Camilere Denizli’den Bir Örnek Çivril Sundurlu Camii. Dr. Nevzat Gündağ’a Vefa Tarih, Kültür ve Sanat Yazıları (Ed: Kılıç Y. & Haytoğlu E.) 69-86, İstanbul.
  • Akyol, T. V., Öztekin, İ., Uyar, N., & Denizli Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü. (2020). Denizli’nin Kalemişi Camileri: “Geçmişten Geleceğe Kalem İzleri”. T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı.
  • Algaç, Ş. (2020) Uşak-Banaz-Yeşilyurt (Holuz) Köyü Camii Ve Kalemişi Bezemeleri. Art-Sanat, (13), 1-26. Doi: https://doi.org/10.26650/artsanat.2020.13.0001
  • Atasoy, S. (2022), Burdur Kemer’deki Ahşap Direkli Süslemeli İki Cami. İdil, (100), 1755–1772. Doi: https://dpi.org/10.7816/idil-11-100-07
  • Atıcı, A. (2023). 19. Yüzyılda Aydın Vilayetinde (İzmir, Aydın, Denizli, Muğla, Manisa) Alçı Mihraplar, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Pamukkale Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  • Atıcı, A. (2024). Mudanya Halil Ağa (Eski) Camisi ve Haziresindeki Mezar Taşları. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 25(47), 675-705. Doi: https://doi.org/10.21550/sosbilder.1436249
  • Atıcı, A. (2024). Söke Kızılkarlar Köyü Camisi. Anasay, (29), 131-151. Doi: https://doi.org/10.33404/anasay.1516113
  • Bakırer, Ö. (2000). Onüç ve Ondördüncü Yüzyıllarda Anadolu Mihrapları. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Baykara, T. (2007). 800 yıl Önce Denizli Topraklarının Fethi. Uluslararası Denizli ve Çevresi Tarih ve Kültür Sempozyumu: Bildiriler 1. Denizli: Pamukkale Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Tarih Bolumü Yayınları.
  • Beyaz, D. (2020), Burdur Merkezde Yer Alan Camiler, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Pamukkale Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  • Beyazıt M. ve Atıcı A. (2022). Kale-i Tavas (Tabae Antik Kenti) Örenyeri Kazıları. Türkiye Turizm Ansiklopedisi (Cilt VIII, s. 146-150). Ankara, Detay Yayın Evi.
  • Boy, E. Ş. (2020). Aynı Çatı Altında Buluşmak: Niksar-Gültepe Köyü Camisi, Köy Odası ve Tahıl Ambarları. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi (2020 Sonbahar Özel Sayı I/I), 198-208.
  • Bozkurt, T (2004). Beypazarı’ndaki Türk Devri Yapıları. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı.
  • Çakmak, Ş. (1991). Denizli İli’ndeki Türk Anıtları (Câmiler). Ege Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Çakmak, Ş. (1994). Belenardıç Torapan Köyü Camii Güney Denizli. Sanat Tarihi Dergisi, (7), 19–26.
  • Çakmak, Ş. (1995). Boğaziçi Kasabası Eski Cami Baklan Denizli. 9. Milletlerarası Türk Sanatları Kongresi Bildiriler(Cilt I, s. 529-540) Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı.
  • Çakmak, Ş. (2013). Muğla Cami ve Mescitleri. Muğla Belediyesi Kültür Yayınları.
  • Çakmak, Ş. (2017). Denizli Çivril Menteş Köyü Camisi. H. Ünalan Özdemir, M. Kürüm ve N. Akbulut (Ed.), Uluslararası XVIII. Ortaçağ ve Türk Dönemi Kazıları ve Sanat Tarihi Araştırmaları Sempozyumu (22-25 Ekim 2014) (s. 169-178). Aydın: Efeler Belediyesi Kültür Yayınları.
  • Çelemoğlu, Ş. (2024). Sivas Çongar Köyü Eski Camisi ve Duvar resimleri. Turkish Studies, 19(3), 935-961. Doi: https://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.75826
  • Çevrimli, N. (2017). Denizli ve Çevresinde Yer Alan Bazı Camilerin Yapı Elemanlarının Değerlendirmesi. Vakıflar Dergisi (47), 170-204. Doi: https://doi.org/10.16971/vakiflar.329402
  • Dalkılıç Y. (2023), Denizli Cami ve Mescitleri, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Dalkılıç, Y. (2025). Denizli/Bozkurt Yenibağlar Mahallesi Camii. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, (74), 225-245. Doi: http://dx.doi.org/10.29228/SOBIDER.80631
  • Daş, Ertan (1995). Dazkırı Yakınlarında Yayınlanmamış Ahşap Destekli İki Köy Camii, 9. Milletlerarası Türk Sanatları Kongresi: Bildiriler (Cilt: II, s. 1-12) Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı.
  • Ekmekci, A. (2014), Muğla Cami ve Mescitleri, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Pamukkale Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  • Ekmekci, M. (2024). Hisarköy Camisi . URL: https://drive.google.com/file/d/1aILOsvMjiw6vLdaEod4FM32kwwas7iYz/view?usp=drive_link [Erişim Tarihi: 14.11.2024]
  • Erzincan, T. (2020). Mihrap. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (C. 30, 30-37) Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Gökçe, T. (2000). XVI ve XVII. Yüzyıllarda Lâzıkıyye (Denizli) Kazâsı. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Gürbıyık, C. (2020). Demirci Küpeler Köyü Camii Duvar Resimleri. Art-Sanat, (13), 143-67. Doi: https://doi.org/10.26650/artsanat.2020.13.0006
  • Gürsoy, E. (2017). Uşak İli Sivaslı İlçesi Akarca Köyü Camisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 16(62), 1001-1014. Doi: https://doi.org/10.17755/esosder.329109
  • Işık, E. (1995). Feth Sûresi. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (C. 12, 456-457) Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • İnce, G. M., & İnce, C. (2024). Tekirdağ’ın Kapaklı/Karaağaç Köyü Camii ve Mektepli Camiler Tipolojisi. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, 23(36), 61-103. Doi: https://doi.org/10.17518/canakkalearastirmalari.1465832
  • İnce, K. (2001).Yukarı Camii / Akköy-Denizli. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (2), 65-79.
  • İnce, K. (2007). Tavas ve Çevresindeki Osmanlı Mimarî Eserleri. 2. Uluslararası Denizli ve Çevresi Tarih ve Kültür Sempozyumu (Cilt 2, s. 164-173) Denizli.
  • İnce, K., Atasoy, S. ve Atıcı, A. (2021) Emirdağ/Sığracık Köyü Eski Camii ve Köy Mezarlığındaki Bir Grup Mezar Taşı, Dr. Nevzat Gündağ’a Vefa: Tarih, Kültür ve Sanat Yazıları (Y. Kılıç & E. Haytoğlu, Eds.), Çizgi Kitabevi.
  • Karaaslan, M. (2021). Ankara'da Korunması Gerekli Bir Köy Camisi: Karahoca Köyü Camisi. Ankara Araştırmaları Dergisi 9 (1), 171-185, 2021. Doi: https://dx.doi.org/10.5505/jas.2021.96658
  • Kavak, E. B., & Kolancı, B. Y. (2022). Attouda Kentinden Yeni Bir Agonistik Yazıt. OLBA, XXX(XXX), 395-406.
  • Koçer, S. E. “Marmaracık- Köylüce- Kızılca Köyleri Camileri ve Kalem İşi Bezemeleri (Demirci –Manisa).” Art-Sanat, (21), 359–392. Doi: https://doi.org/10.26650/artsanat.2024.21.1114730
  • Kolancı, B. Y. (2021a). Attouda’da Meter Adrastos Kültü ve İkonografisi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (52), 57-76.
  • Kolancı, B. Y. (2021b). Attouda ve Hisar Köyü’nün Denizli Turizmindeki Yeri ve Önemi. Dr. Nevzat Gündağ‘a Vefa: Tarih, Kültür ve Sanat Yazıları (Y. Kılıç & E. Haytoğlu, Eds.). Çizgi Kitabevi.
  • Kolancı, B. Y. (2023). Attouda Araştırmaları 2021. 38. Araştırma Sonuçları Toplantısı, Cilt 1, Ankara, 261-280. Ankara: Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü.
  • Kolancı, B. Y. (2024). Attouda Araştırmaları 2022. 38. Araştırma Sonuçları Toplantısı, Cilt 1, Ankara, 261-280. Ankara: Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü.
  • Kunduracı, O. (2007). Muğla-Yatağan Çevresindeki Türk Devri Mimarisi ve El Sanatları. Muğla Valiliği.
  • Kurt, H. S. (2024). Birgi Karaoğlu Camii Kalemişi Tezyînâtı. Tevilat, (5/1), 267-301. Doi: https://doi.org/10.53352/tevilat.1484144
  • Kuru, A. Ç. (2008). Orta Çağ Anadolu Türk Mimarisinde Düğüm Motifi ve İkonografisi. Erdem, (51), 23-52.
  • Kuyulu, İ. (2001). Karaoğlu Camii, Birgi (Tarihi, Tarihi Coğrafyası ve Türk Dönemi Anıtları), (ed. R. H. Ünal-M. Kiel-İ. Kuyulu-Y. Demiralp-Ş. Çakmak-E. Daş), 91-98, Ankara.
  • Kültürenvanteri. (2024). Kuşadası İki Oluklu Cami. URL: https://kulturenvanteri.com/tr/yer/iki-oluklu-camii-kusadasi/#17.1/37.856701/27.256275 [Erişim tarihi: 05.11.2024]
  • Kültürportalı. (2013). Solmaz Çarşı Camii ve Haziresi. URL: https://www.kulturportali.gov.tr/turkiye/denizli/gezilecekyer/solmaz-carsi-camii-ve-haziresi [Erişim tarihi: 25.12.2024]
  • Mülayim, S. (2021). Sinan Bin Andülmennan – Bir Dünya Mimarının Hayat Hikâyesi, Eserleri ve Ötesi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Önal, Raziye Çiğdem, Özkan Koç, Esra. “Trabzon/Şalpazarı/Doğancı Mahallesi Merkez Camii Kalem İşi Süslemeleri.”, Art-Sanat, (21), 467–501. Doi: https://doi.org/10.26650/artsanat.2024.21.1103009
  • Özçelik, S. (2010). Yerel Tarih Araştırmalarında Yeni Bir Kaynak (Evlenme Defterleri) Hisarköy Örneği – 200 Yıllık Gelenek. XV. Türk Tarih Kongresi (11-15 Eylül 2006) Kongreye Sunulan Bildiriler, Ankara: Türk Tarih Kurumu.
  • Sarayköy Kaymakamlığı. (2019). Hisar Mahallesi Attuda Antik Kenti. URL: http://www.saraykoy.gov.tr/hisar-mahallesi-attuda-antik-kenti [Erişim tarihi: 01.11.2024]
  • Tali, Ş. (2020). Kayseri’de Çatal Kapılar ve Anlamları Üzerine, Düşünen Şehir,(13), 80-85.
  • Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü Parsel Sorgu Uygulaması. (2024). Cami ve Arsası. URL: https://parselsorgu.tkgm.gov.tr/#ara/cografi/37.83639903899879/28.81053239107132 [Erişim tarihi: 02.01.2024]
  • Türkçe Kuran Mealleri. (2024). Fetih Suresi 1. Ayet. URL: https://www.kuranmeali.com/AyetKarsilastirma.php?sure=48&ayet=1 [Erişim tarihi 24.04.2024]

The Mosque of Hisarkoy (Attouda) in the Light of New Findings

Year 2025, Volume: 34 Issue: 1, 69 - 97, 14.07.2025
https://doi.org/10.29135/std.1611919

Abstract

Hisarköy neighborhood of Sarayköy District in Denizli, Turkey, has a history dating back to the 2nd century BCE. This settlement, known as Attouda in ancient times, was one of the Roman cities and has been continuously inhabited up to the present day. Since its establishment, the city has hosted many civilizations, with the last cultural layer being shaped by the Turks from the 13th century onwards. In the 14th century, the region's borders fluctuated due to the efforts of the Anatolian Seljuk State and the Byzantine Empire to establish dominance in Western Anatolia. Ultimately, in 1429, the area was fully incorporated into Ottoman territory and Hisarköy was attached to the Kütahya Sanjak. Although the administrative divisions of Anatolian lands by the Ottoman Empire varied over the centuries, Hisar maintained its existence as a village connected to larger nearby settlements for many years. The Hisarköy Mosque is an example from the 19th century within this historical process. Located at a prominent point in the center of Hisarköy, the mosque, despite later interventions, reflects the characteristics of its period in terms of its plan layout. Among these interventions, the most notable is the demolition of the upper part of the northern wall of the prayer hall at the first-floor level to expand the gallery to the north. Additionally, the five-arched portico of the mosque has been enclosed with metal frames placed between wooden supports. The original texture, visible only on the eastern facade, is obscured on other facades due to plaster and travertine cladding. Built on a sloping terrain in a southeast-northwest direction, the mosque consists of a rectangular prayer hall and a portico to the north. Although the mosque, covered with a wooden hipped roof, does not have an inscription, a metal plaque above the door bears the date 1880 in Latin letters. However, no inscription, epitaph, or archival document referencing this date has been found. A positive development regarding the mosque, whose construction date is not definitively known, occurred during the 2021 survey surveys. A wooden inscription was found in an annex understood to have been added later at the western corner of the portico. This study introduces the mosque by focusing on its architectural and decorative features and presents some inferences about its construction date based on the data obtained from the wooden inscription. Additionally, the mosque has been compared with similar examples in surrounding villages. The situation of the northern wall of the prayer hall being demolished at the first-floor level to expand the gallery, observed in the mosque at an unknown date, has also been seen in nearby mosques. Efforts have been made to determine the changes made to the mosque, and in this context, a plan sketch of the mosque's current state has been drawn and digitized. It has been understood that old photographs encountered during fieldwork provide valuable information about the mosque's original condition. Restitution attempts have been made to reconstruct the mosque's original state by combining information obtained from photographs and interviews with local residents. Additionally, images that could shed light on the mosque's state before alterations were created using three-dimensional drawing programs and shared in the study. The fact that the Hisarköy Mosque, an example of our rural architectural heritage, has not been addressed in any previous study highlights the unique value of the subject. Furthermore, the wooden inscription found and preserved during fieldwork should not be overlooked as an important tangible data regarding the structure whose construction date is unknown.

References

  • Aktuğ, E. C. (2021). Kültürel Süreklilik İçerisinde Kalemişi Süslemeli Camilere Denizli’den Bir Örnek Çivril Sundurlu Camii. Dr. Nevzat Gündağ’a Vefa Tarih, Kültür ve Sanat Yazıları (Ed: Kılıç Y. & Haytoğlu E.) 69-86, İstanbul.
  • Akyol, T. V., Öztekin, İ., Uyar, N., & Denizli Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü. (2020). Denizli’nin Kalemişi Camileri: “Geçmişten Geleceğe Kalem İzleri”. T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı.
  • Algaç, Ş. (2020) Uşak-Banaz-Yeşilyurt (Holuz) Köyü Camii Ve Kalemişi Bezemeleri. Art-Sanat, (13), 1-26. Doi: https://doi.org/10.26650/artsanat.2020.13.0001
  • Atasoy, S. (2022), Burdur Kemer’deki Ahşap Direkli Süslemeli İki Cami. İdil, (100), 1755–1772. Doi: https://dpi.org/10.7816/idil-11-100-07
  • Atıcı, A. (2023). 19. Yüzyılda Aydın Vilayetinde (İzmir, Aydın, Denizli, Muğla, Manisa) Alçı Mihraplar, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Pamukkale Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  • Atıcı, A. (2024). Mudanya Halil Ağa (Eski) Camisi ve Haziresindeki Mezar Taşları. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 25(47), 675-705. Doi: https://doi.org/10.21550/sosbilder.1436249
  • Atıcı, A. (2024). Söke Kızılkarlar Köyü Camisi. Anasay, (29), 131-151. Doi: https://doi.org/10.33404/anasay.1516113
  • Bakırer, Ö. (2000). Onüç ve Ondördüncü Yüzyıllarda Anadolu Mihrapları. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Baykara, T. (2007). 800 yıl Önce Denizli Topraklarının Fethi. Uluslararası Denizli ve Çevresi Tarih ve Kültür Sempozyumu: Bildiriler 1. Denizli: Pamukkale Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Tarih Bolumü Yayınları.
  • Beyaz, D. (2020), Burdur Merkezde Yer Alan Camiler, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Pamukkale Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  • Beyazıt M. ve Atıcı A. (2022). Kale-i Tavas (Tabae Antik Kenti) Örenyeri Kazıları. Türkiye Turizm Ansiklopedisi (Cilt VIII, s. 146-150). Ankara, Detay Yayın Evi.
  • Boy, E. Ş. (2020). Aynı Çatı Altında Buluşmak: Niksar-Gültepe Köyü Camisi, Köy Odası ve Tahıl Ambarları. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi (2020 Sonbahar Özel Sayı I/I), 198-208.
  • Bozkurt, T (2004). Beypazarı’ndaki Türk Devri Yapıları. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı.
  • Çakmak, Ş. (1991). Denizli İli’ndeki Türk Anıtları (Câmiler). Ege Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Çakmak, Ş. (1994). Belenardıç Torapan Köyü Camii Güney Denizli. Sanat Tarihi Dergisi, (7), 19–26.
  • Çakmak, Ş. (1995). Boğaziçi Kasabası Eski Cami Baklan Denizli. 9. Milletlerarası Türk Sanatları Kongresi Bildiriler(Cilt I, s. 529-540) Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı.
  • Çakmak, Ş. (2013). Muğla Cami ve Mescitleri. Muğla Belediyesi Kültür Yayınları.
  • Çakmak, Ş. (2017). Denizli Çivril Menteş Köyü Camisi. H. Ünalan Özdemir, M. Kürüm ve N. Akbulut (Ed.), Uluslararası XVIII. Ortaçağ ve Türk Dönemi Kazıları ve Sanat Tarihi Araştırmaları Sempozyumu (22-25 Ekim 2014) (s. 169-178). Aydın: Efeler Belediyesi Kültür Yayınları.
  • Çelemoğlu, Ş. (2024). Sivas Çongar Köyü Eski Camisi ve Duvar resimleri. Turkish Studies, 19(3), 935-961. Doi: https://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.75826
  • Çevrimli, N. (2017). Denizli ve Çevresinde Yer Alan Bazı Camilerin Yapı Elemanlarının Değerlendirmesi. Vakıflar Dergisi (47), 170-204. Doi: https://doi.org/10.16971/vakiflar.329402
  • Dalkılıç Y. (2023), Denizli Cami ve Mescitleri, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Dalkılıç, Y. (2025). Denizli/Bozkurt Yenibağlar Mahallesi Camii. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, (74), 225-245. Doi: http://dx.doi.org/10.29228/SOBIDER.80631
  • Daş, Ertan (1995). Dazkırı Yakınlarında Yayınlanmamış Ahşap Destekli İki Köy Camii, 9. Milletlerarası Türk Sanatları Kongresi: Bildiriler (Cilt: II, s. 1-12) Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı.
  • Ekmekci, A. (2014), Muğla Cami ve Mescitleri, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Pamukkale Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
  • Ekmekci, M. (2024). Hisarköy Camisi . URL: https://drive.google.com/file/d/1aILOsvMjiw6vLdaEod4FM32kwwas7iYz/view?usp=drive_link [Erişim Tarihi: 14.11.2024]
  • Erzincan, T. (2020). Mihrap. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (C. 30, 30-37) Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Gökçe, T. (2000). XVI ve XVII. Yüzyıllarda Lâzıkıyye (Denizli) Kazâsı. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
  • Gürbıyık, C. (2020). Demirci Küpeler Köyü Camii Duvar Resimleri. Art-Sanat, (13), 143-67. Doi: https://doi.org/10.26650/artsanat.2020.13.0006
  • Gürsoy, E. (2017). Uşak İli Sivaslı İlçesi Akarca Köyü Camisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 16(62), 1001-1014. Doi: https://doi.org/10.17755/esosder.329109
  • Işık, E. (1995). Feth Sûresi. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (C. 12, 456-457) Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • İnce, G. M., & İnce, C. (2024). Tekirdağ’ın Kapaklı/Karaağaç Köyü Camii ve Mektepli Camiler Tipolojisi. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, 23(36), 61-103. Doi: https://doi.org/10.17518/canakkalearastirmalari.1465832
  • İnce, K. (2001).Yukarı Camii / Akköy-Denizli. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (2), 65-79.
  • İnce, K. (2007). Tavas ve Çevresindeki Osmanlı Mimarî Eserleri. 2. Uluslararası Denizli ve Çevresi Tarih ve Kültür Sempozyumu (Cilt 2, s. 164-173) Denizli.
  • İnce, K., Atasoy, S. ve Atıcı, A. (2021) Emirdağ/Sığracık Köyü Eski Camii ve Köy Mezarlığındaki Bir Grup Mezar Taşı, Dr. Nevzat Gündağ’a Vefa: Tarih, Kültür ve Sanat Yazıları (Y. Kılıç & E. Haytoğlu, Eds.), Çizgi Kitabevi.
  • Karaaslan, M. (2021). Ankara'da Korunması Gerekli Bir Köy Camisi: Karahoca Köyü Camisi. Ankara Araştırmaları Dergisi 9 (1), 171-185, 2021. Doi: https://dx.doi.org/10.5505/jas.2021.96658
  • Kavak, E. B., & Kolancı, B. Y. (2022). Attouda Kentinden Yeni Bir Agonistik Yazıt. OLBA, XXX(XXX), 395-406.
  • Koçer, S. E. “Marmaracık- Köylüce- Kızılca Köyleri Camileri ve Kalem İşi Bezemeleri (Demirci –Manisa).” Art-Sanat, (21), 359–392. Doi: https://doi.org/10.26650/artsanat.2024.21.1114730
  • Kolancı, B. Y. (2021a). Attouda’da Meter Adrastos Kültü ve İkonografisi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (52), 57-76.
  • Kolancı, B. Y. (2021b). Attouda ve Hisar Köyü’nün Denizli Turizmindeki Yeri ve Önemi. Dr. Nevzat Gündağ‘a Vefa: Tarih, Kültür ve Sanat Yazıları (Y. Kılıç & E. Haytoğlu, Eds.). Çizgi Kitabevi.
  • Kolancı, B. Y. (2023). Attouda Araştırmaları 2021. 38. Araştırma Sonuçları Toplantısı, Cilt 1, Ankara, 261-280. Ankara: Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü.
  • Kolancı, B. Y. (2024). Attouda Araştırmaları 2022. 38. Araştırma Sonuçları Toplantısı, Cilt 1, Ankara, 261-280. Ankara: Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü.
  • Kunduracı, O. (2007). Muğla-Yatağan Çevresindeki Türk Devri Mimarisi ve El Sanatları. Muğla Valiliği.
  • Kurt, H. S. (2024). Birgi Karaoğlu Camii Kalemişi Tezyînâtı. Tevilat, (5/1), 267-301. Doi: https://doi.org/10.53352/tevilat.1484144
  • Kuru, A. Ç. (2008). Orta Çağ Anadolu Türk Mimarisinde Düğüm Motifi ve İkonografisi. Erdem, (51), 23-52.
  • Kuyulu, İ. (2001). Karaoğlu Camii, Birgi (Tarihi, Tarihi Coğrafyası ve Türk Dönemi Anıtları), (ed. R. H. Ünal-M. Kiel-İ. Kuyulu-Y. Demiralp-Ş. Çakmak-E. Daş), 91-98, Ankara.
  • Kültürenvanteri. (2024). Kuşadası İki Oluklu Cami. URL: https://kulturenvanteri.com/tr/yer/iki-oluklu-camii-kusadasi/#17.1/37.856701/27.256275 [Erişim tarihi: 05.11.2024]
  • Kültürportalı. (2013). Solmaz Çarşı Camii ve Haziresi. URL: https://www.kulturportali.gov.tr/turkiye/denizli/gezilecekyer/solmaz-carsi-camii-ve-haziresi [Erişim tarihi: 25.12.2024]
  • Mülayim, S. (2021). Sinan Bin Andülmennan – Bir Dünya Mimarının Hayat Hikâyesi, Eserleri ve Ötesi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Önal, Raziye Çiğdem, Özkan Koç, Esra. “Trabzon/Şalpazarı/Doğancı Mahallesi Merkez Camii Kalem İşi Süslemeleri.”, Art-Sanat, (21), 467–501. Doi: https://doi.org/10.26650/artsanat.2024.21.1103009
  • Özçelik, S. (2010). Yerel Tarih Araştırmalarında Yeni Bir Kaynak (Evlenme Defterleri) Hisarköy Örneği – 200 Yıllık Gelenek. XV. Türk Tarih Kongresi (11-15 Eylül 2006) Kongreye Sunulan Bildiriler, Ankara: Türk Tarih Kurumu.
  • Sarayköy Kaymakamlığı. (2019). Hisar Mahallesi Attuda Antik Kenti. URL: http://www.saraykoy.gov.tr/hisar-mahallesi-attuda-antik-kenti [Erişim tarihi: 01.11.2024]
  • Tali, Ş. (2020). Kayseri’de Çatal Kapılar ve Anlamları Üzerine, Düşünen Şehir,(13), 80-85.
  • Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü Parsel Sorgu Uygulaması. (2024). Cami ve Arsası. URL: https://parselsorgu.tkgm.gov.tr/#ara/cografi/37.83639903899879/28.81053239107132 [Erişim tarihi: 02.01.2024]
  • Türkçe Kuran Mealleri. (2024). Fetih Suresi 1. Ayet. URL: https://www.kuranmeali.com/AyetKarsilastirma.php?sure=48&ayet=1 [Erişim tarihi 24.04.2024]
There are 54 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects History of Architecture, Art History
Journal Section RESEARCH
Authors

Mustafa Ekmekci 0000-0001-7138-8856

Early Pub Date July 14, 2025
Publication Date July 14, 2025
Submission Date January 2, 2025
Acceptance Date March 26, 2025
Published in Issue Year 2025 Volume: 34 Issue: 1

Cite

APA Ekmekci, M. (2025). Yeni Bulgular Işığında Hisarköy (Attouda) Camisi. Sanat Tarihi Dergisi, 34(1), 69-97. https://doi.org/10.29135/std.1611919