Öz
Public diplomacy is defined as a communication process through which a government conveys its ideals, values, institutions, culture, and national policies to foreign audiences. Traditional diplomacy, conducted solely between states, has been increasingly criticized. As a result, since the mid-20th century, various approaches such as Liberalism, Behavioralism, Neo-Realism, Neo-Liberalism, World Systems Theory, Critical Theory, and Postmodernism have emerged, emphasizing the multi-actor nature of diplomacy. In this context, TRT diversified its broadcasting content by establishing channels such as TRT Avaz, aimed at regions with cultural ties dating back to the Ottoman era; TRT World, designed to influence international public opinion; and TRT Arabi and TRT Kurdi, targeting the Arab world and Kurdish-speaking audiences. TRT World, aimed at influencing international audiences, and TRT Arabi and TRT Kurdi, focusing on the Arab and Kurdish-speaking regions. Beyond expanding its channels, TRT has also prioritized producing TV series, leading to the release of popular shows like Diriliş: Ertuğrul, Payitaht: Abdülhamid, Teşkilat, Barbaros, and Alparslan: The Great Seljuk. This study examines TRT’s television series as tools of Turkish foreign policy. The messages given to the audience in the Teşkilat series, which was selected as a sample within the scope of the study, were examined by content analysis method. The findings indicate that the series highlights themes such as national security, state and nationalism, humanitarian aid, and global and regional relations, reflecting Turkey’s foreign policy priorities.
Anahtar Kelimeler
Public Diplomacy Soft Power TRT Turkish TV Series Teşkilat Series
Kaynakça
- Aksu, F. (2024). Kamu diplomasisi: kavramlar, yaklaşımlar ve uygulamalar. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24((Özel Sayı)), s. 211-230. doi:https://doi.org/10.18037/ausbd.1479007
- Anderson, M. S. (1993). The Rise of Modern Diplomacy 1450-1919. London and New York: Longman Press.
- Arslan, Ş. (2022). Kamu Diplomasisi ve Yumuşak Güç Oluşturmada Türk Dizileri. Konya: Eğitim Yayınevi.
- Aydemir, E. (2016). Dış Politikada Yumuşak Güç ve Medya. İstanbul: Kalkedon Yayınları.
- Baritci, F., & Aydeniz, H. (2019). Kamu diplomasisi aracı olarak medya: TRT World örneği. Erciyes İletişim Dergisi, 6(2), s. 1551 - 1576. doi:https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.509054
- Bostancı, M. (2012). Kamu Diplomasisinde Medyanın Rolü ve Önemi. İstanbul: Anahtar Yayınları.
- Cohen, R. (2001). The great tradition: The spread of diplomacy in the ancient world. Diplomacy and Statecraft, 12,1, 23-38. https://doi.org/10.1080/09592290108406186.
- Daban, C. (2017). Uluslararası ilişkilerde siyasal aktörler, bürokrasi ve jeopolitik bağlamında diplomasi: Türkiye Cumhuriyeti örneği. BEU Akademik İzdüşüm / Academic Projection, 2(2), 22-50.
- Ekşi, M. (2018). Kamu Diplomasisi ve AK Parti Dönemi Türk Dış Politikası. İstanbul: Siyasal Kitabevi.
- Ekşi, M. (2022). Kamu diplomasisinde post-truth: bir meydan okuma olarak dezenformasyon. İletişim ve Diplomasi, 9, s. 3-24. doi:https://doi.org/10.54722/iletisimvediplomasi.1183447
- Eren, E. (2019). Medya diplomasisi aktörü olarak TRT ve Balkanlardaki örnek faaliyetleri. TRT Akademi, 4(7), s. 26-41. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/638706#page=5.61 adresinden alındı
- Erzen, M. Ü. (2012). Kamu Diplomasisi. İstanbul: Derin Yayınları.
- İskit, T. (2018). Diplomasi Tarihi, Teorisi, Kurumları ve Uygulaması. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Koçyiğit, A.,ve Darı, A. (2024). Sosyal medya ve kamu diplomasisi: Türk Devletleri Teşkilatı perspektifinden küresel etkileşim ve iletişim yönetimi. Uluslararası Medeniyet Çalışmaları Dergisi, 9(1), s. 79-93. doi:https://doi.org/10.58648/inciss.1421099
- Kodaman, T., ve Akçay, E. (2010). Kuruluştan yıkılışa kadar Osmanlı diplomasi tarihi ve Türkiye’ye bıraktığı miras. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22, 75-92.
- Manheim, J. B. (1994). Strategic Public Dİplomacy ve American Foreign Policy: The Evolution of Influence. New York: Oxford University Press.
- Melissen, J. (2005). The New Public Diplomacy: Between Theory and Practice. J. Melissen içinde, The New Public Diplomacy Soft Power in International Relations (s. 3-27). New York: Palgrave Macmıllan.
- Nicholson, H. (1998). Diplomacy. London-New York: Oxford University Press.
- Nye, J. (2020). Yumuşak Güç. İstanbul: BB101 Yayınları.
- Obasi, H. U. (2024). The role of media ın public relations crisis communicatıon. British Journal of Mass Communication and Media Research, 4(4), s. 77-86. doi:https://doi.org/10.52589/BJMCMR-CBQRSM5Z
- Özkan, A. (2015). 21. Yüzyılın Stratejik Vizyonu Kamu Diplomasisi ve Türkiye’nin Kamu Diplomasisi İmkânları. Stratejik Rapor, 70.
- Pınar, L. (2017). Amerika Birleşik Devletleri’nin yumuşak gücü ve Hollywood. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(1), 253-274.
- Potter, E. (2002). Canada and the new public diplomacy. International Journal, 58(1), 43-64.
- Plavšak, K. (2005). Publıc dıplomacy: Basıc Concepts And Trends. 25 Ocak 2025 tarihinde https://www.ifimes.org/en/researches/public-diplomacy-basic-concepts-and-trends/2995 adresinden alındı
- Riggins, J. (1998). A Strategic Assessment of Public Diplomacy. USA: ASAF.
- Sancar, G. A. (2012). Kamu Diplomasisi ve Uluslararası Halkla İlişkiler. İstanbul: Beta Yayınları.
- Sevin, E. (2017). Publıc Dıplomacy And The Implementatıon Of Foreıgn Polıcyın The Us, Sweden And Turkey. Washington: Palgrave Macmillan.
- Snow, N. (2009). Rethinking Public Diplomacy. N. Snow, ve P. M. Taylor içinde, Routledge Handbook of Public Diplomacy (s. 3-12). New York: Routledge.
- Szondi, G. (2008). PublicDiplomacy and Nation Branding: Conceptual Similarities and Differences. Clingendael: Nederland Institute of International Relations.
- Şener, B. (2018). Savaş İle Barış Arasında Bir Kriz Yönetim Stratejisi Olarak Zorlayıcı Diplomasi ve Türk Dış Politikasındaki Örnekleri. İstanbul: Tasam.
- Tuch, H. A. (1990). Communicating with the World: U. S. Public Diplomacy Overseas. New York: St. Martin’s Press.
- Tuncer, H. (2009). Diplomasinin Evrimi Gizli Diplomasiden Küresel Diplomasiye. İstanbul: Kaynak Yayınları.
- William, A. R. (2004). Engaging The Arabs And İslamic Worlds Through Public Diplomacy. Washington: The Public Diplomacy Council.
Öz
Kamu diplomasisi, bir hükümetin kendi ulusunun ideallerini, fikirlerini, kurumlarını, kültürünü aynı zamanda ulusal hedeflerini ve hali hazırdaki politikalarını yabancı kamuoyuna anlatmak için girdiği bir iletişim
süreci şeklinde tanımlanmaktadır. Geçmişte sadece devletler arasında yürütülen klasik diplomasi anlayışı eleştirilmeye başlanmıştır. Bunun doğal sonucunda 20. Yüzyılın ikinci yarısından itibaren Liberalizm, Davranışçılık, Neo Realizm, Neo Liberalizm, Dünya Sistemleri Teorisi, Eleştirel Kuram ve Post-modernizm gibi devleti diplomasinin tek aktörü olarak görmeyip, diplomasinin çok aktörlü bir ilişkiden oluştuğunu savunan yaklaşımlar/akımlar ortaya çıkmıştır. Bu kapsamda Türkiye’nin kamusal yayıncılığı görevini üstlenen Türkiye Radyo Televizyon Kurumu (TRT), ülkenin dışa açılan bir penceresi olarak özellikle 2000’li yılların başından itibaren yeniden inşa edilmiştir. Bu doğrultuda TRT, yayın içeriklerini çeşitlendirerek Osmanlı döneminden gelen kültürel bağların bulunduğu bölgeler için TRT Avaz, uluslararası kamuoyunu etkilemek amacıyla TRT World ve Arap coğrafyasına hitap etmek üzere TRT Arabi ile TRT Kürdi gibi kanalları hayata geçirmiştir. TRT’deki bu yapısal dönüşümler sadece kanal sayılarının arttırılmasıyla sınırlı kalmamıştır. TRT bu anlamda dizi yapımına da ağırlık vermeye başlamış, bu süreçte, Diriliş Ertuğrul, Payitaht Abdulhamid, Teşkilat, Barbaros: Akdeniz Kılıcı, Alparslan: Büyük Selçuklu gibi diziler yayın hayatına başlamıştır. Bu çalışma, TRT dizilerinin Türk dış politikasındaki rolünü ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çalışma kapsamında örneklem olarak seçilen Teşkilat dizisinde izleyiciye ne gibi mesajlar verildiği içerik analizi yöntemiyle incelenmiştir. Araştırma sonucunda, dizide Türk dış politikasına yönelik olarak; milli güvenlik, devlet ve milliyetçilik, insani yardım ve destek, küresel ve bölgesel ilişkilere dair söylemlere yer verildiği tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kamu Diplomasisi Yumuşak Güç TRT Türk Dizileri Teşkilat Dizisi.
Kaynakça
- Aksu, F. (2024). Kamu diplomasisi: kavramlar, yaklaşımlar ve uygulamalar. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 24((Özel Sayı)), s. 211-230. doi:https://doi.org/10.18037/ausbd.1479007
- Anderson, M. S. (1993). The Rise of Modern Diplomacy 1450-1919. London and New York: Longman Press.
- Arslan, Ş. (2022). Kamu Diplomasisi ve Yumuşak Güç Oluşturmada Türk Dizileri. Konya: Eğitim Yayınevi.
- Aydemir, E. (2016). Dış Politikada Yumuşak Güç ve Medya. İstanbul: Kalkedon Yayınları.
- Baritci, F., & Aydeniz, H. (2019). Kamu diplomasisi aracı olarak medya: TRT World örneği. Erciyes İletişim Dergisi, 6(2), s. 1551 - 1576. doi:https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.509054
- Bostancı, M. (2012). Kamu Diplomasisinde Medyanın Rolü ve Önemi. İstanbul: Anahtar Yayınları.
- Cohen, R. (2001). The great tradition: The spread of diplomacy in the ancient world. Diplomacy and Statecraft, 12,1, 23-38. https://doi.org/10.1080/09592290108406186.
- Daban, C. (2017). Uluslararası ilişkilerde siyasal aktörler, bürokrasi ve jeopolitik bağlamında diplomasi: Türkiye Cumhuriyeti örneği. BEU Akademik İzdüşüm / Academic Projection, 2(2), 22-50.
- Ekşi, M. (2018). Kamu Diplomasisi ve AK Parti Dönemi Türk Dış Politikası. İstanbul: Siyasal Kitabevi.
- Ekşi, M. (2022). Kamu diplomasisinde post-truth: bir meydan okuma olarak dezenformasyon. İletişim ve Diplomasi, 9, s. 3-24. doi:https://doi.org/10.54722/iletisimvediplomasi.1183447
- Eren, E. (2019). Medya diplomasisi aktörü olarak TRT ve Balkanlardaki örnek faaliyetleri. TRT Akademi, 4(7), s. 26-41. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/638706#page=5.61 adresinden alındı
- Erzen, M. Ü. (2012). Kamu Diplomasisi. İstanbul: Derin Yayınları.
- İskit, T. (2018). Diplomasi Tarihi, Teorisi, Kurumları ve Uygulaması. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Koçyiğit, A.,ve Darı, A. (2024). Sosyal medya ve kamu diplomasisi: Türk Devletleri Teşkilatı perspektifinden küresel etkileşim ve iletişim yönetimi. Uluslararası Medeniyet Çalışmaları Dergisi, 9(1), s. 79-93. doi:https://doi.org/10.58648/inciss.1421099
- Kodaman, T., ve Akçay, E. (2010). Kuruluştan yıkılışa kadar Osmanlı diplomasi tarihi ve Türkiye’ye bıraktığı miras. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22, 75-92.
- Manheim, J. B. (1994). Strategic Public Dİplomacy ve American Foreign Policy: The Evolution of Influence. New York: Oxford University Press.
- Melissen, J. (2005). The New Public Diplomacy: Between Theory and Practice. J. Melissen içinde, The New Public Diplomacy Soft Power in International Relations (s. 3-27). New York: Palgrave Macmıllan.
- Nicholson, H. (1998). Diplomacy. London-New York: Oxford University Press.
- Nye, J. (2020). Yumuşak Güç. İstanbul: BB101 Yayınları.
- Obasi, H. U. (2024). The role of media ın public relations crisis communicatıon. British Journal of Mass Communication and Media Research, 4(4), s. 77-86. doi:https://doi.org/10.52589/BJMCMR-CBQRSM5Z
- Özkan, A. (2015). 21. Yüzyılın Stratejik Vizyonu Kamu Diplomasisi ve Türkiye’nin Kamu Diplomasisi İmkânları. Stratejik Rapor, 70.
- Pınar, L. (2017). Amerika Birleşik Devletleri’nin yumuşak gücü ve Hollywood. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(1), 253-274.
- Potter, E. (2002). Canada and the new public diplomacy. International Journal, 58(1), 43-64.
- Plavšak, K. (2005). Publıc dıplomacy: Basıc Concepts And Trends. 25 Ocak 2025 tarihinde https://www.ifimes.org/en/researches/public-diplomacy-basic-concepts-and-trends/2995 adresinden alındı
- Riggins, J. (1998). A Strategic Assessment of Public Diplomacy. USA: ASAF.
- Sancar, G. A. (2012). Kamu Diplomasisi ve Uluslararası Halkla İlişkiler. İstanbul: Beta Yayınları.
- Sevin, E. (2017). Publıc Dıplomacy And The Implementatıon Of Foreıgn Polıcyın The Us, Sweden And Turkey. Washington: Palgrave Macmillan.
- Snow, N. (2009). Rethinking Public Diplomacy. N. Snow, ve P. M. Taylor içinde, Routledge Handbook of Public Diplomacy (s. 3-12). New York: Routledge.
- Szondi, G. (2008). PublicDiplomacy and Nation Branding: Conceptual Similarities and Differences. Clingendael: Nederland Institute of International Relations.
- Şener, B. (2018). Savaş İle Barış Arasında Bir Kriz Yönetim Stratejisi Olarak Zorlayıcı Diplomasi ve Türk Dış Politikasındaki Örnekleri. İstanbul: Tasam.
- Tuch, H. A. (1990). Communicating with the World: U. S. Public Diplomacy Overseas. New York: St. Martin’s Press.
- Tuncer, H. (2009). Diplomasinin Evrimi Gizli Diplomasiden Küresel Diplomasiye. İstanbul: Kaynak Yayınları.
- William, A. R. (2004). Engaging The Arabs And İslamic Worlds Through Public Diplomacy. Washington: The Public Diplomacy Council.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Gazetecilik |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 28 Haziran 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | |
| Gönderilme Tarihi | 25 Ekim 2024 |
| Kabul Tarihi | 30 Mayıs 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 25 Sayı: 2 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.