Gendarmerie in the Process of Modern State Building: Organization and Public Order in the Republican Era
Öz
Focusing on the institutional structuring of the gendarmerie organization and its role in public order services during the founding period of the modern Turkish Republic, this study examines the modernization process of the security bureaucracy. The study examines the institutional transformation of the gendarmerie during the process of modern state building, its organizational form and its critical role in maintaining public order. It analyzes the process of the gendarmerie organization, which assumed important duties in establishing security especially in the provinces, becoming one of the most important representatives of the central authority in the provinces. In the light of archival documents, the study reveals the role and contribution of the gendarmerie in the implementation of internal security policies in the early years of the Republic.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Atlı, C. (2020). Tek parti döneminde Jandarma Teşkilatı’nın durumu (1923-1946). MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (3), 1897-1912.
- Cihan, H. (2015). Kuruluşundan Cumhuriyet’in ilk yıllarına geçen süreçte jandarma okulları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
- Demircioğlu, İ.H., Demircioğlu, E., Güven, O. ve Kayıcı, K. Ö. (2023). Türk Jandarma Teşkilatı’nda hukuk eğitiminin tarihsel gelişimi. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 107, 1-38.
- Göktürk Çetinkaya, S. (2020). Umum Jandarma Kumandanlığı’nın tarihi gelişimi ve değişimi (1919-1939). Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(3), 974-990.
- Jandarma Genel Komutanlığı Tarihi. (2002). Ahmet Çermeli, Halil Atabey, (1. Baskı). Ankara.
- Resmî Gazete, “Jandarma Kanunu”, Sayı: 1526, Kanun No: 1706, 22.06.1930.
- T.C. Resmî Gazete, 22.06.1930, sayı: 1499.
- Taş, S. (1997). Umumi müfettişlikler. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
- Tekir, S. (2020). Osmanlıdan Cumhuriyete jandarma kuruluş, teşkilat ve mücadele (1903-1938). İstanbul: Timaş.
- Tekir, S. (2024). Yol Kesiciler ve Kanunsuzlar: Türkiye'de Kırsal ve Siyasi Eşkıyalıkla Mücadele (1923-1938). Turcology Research, 81, 513-524.
- Tokaş, P. (2021). Dördüncü Umumi Müfettişliğin asayiş faaliyetleri. Lambert academic,138-156
- Toparlak, B. (2016). Türkiye Cumhuriyeti’nde Dördüncü Umumi Müfettişliğin sosyo-ekonomik ve kültürel faaliyetleri. Akademik Bakış Dergisi, 53,222-238.
- Türkmen, Z. (2020). Jandarma. TDV İslâm Ansiklopedisi, EK-1,689-691.
- Zengin, E. (2018). Osmanlı’dan günümüze Diyarbakır. İ. Özcoşar, A. Karakaş, M. Öztürk ve Z. Polat (Ed.). Birinci Umumi Müfettişlik Bölgesi’nde asayişsizlik ve asayişi sağlama faaliyetleri (1927-1952) (1. Baskı, ss. 773-793). İstanbul
Öz
Modern Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş döneminde Jandarma Teşkilatı’nın kurumsal yapılanması ve asayiş hizmetlerindeki rolü üzerine odaklanan bu çalışma, güvenlik bürokrasisinin modernleşme sürecini ele almaktadır. Araştırma, modern devlet inşası sürecinde jandarmanın geçirdiği kurumsal dönüşümü, teşkilatlanma biçimini ve asayişin sağlanmasındaki kritik rolünü incelemektedir. Özellikle taşrada güvenliğin tesisinde önemli görevler üstlenen Jandarma Teşkilatı’nın, merkezi otoritenin taşradaki en önemli temsilcilerinden biri haline gelme süreci analiz edilmektedir. Çalışma, arşiv belgeleri ışığında, Cumhuriyet’in ilk yıllarındaki iç güvenlik politikalarının uygulanmasında jandarmanın rolünü ve katkısını ortaya koymaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Atlı, C. (2020). Tek parti döneminde Jandarma Teşkilatı’nın durumu (1923-1946). MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (3), 1897-1912.
- Cihan, H. (2015). Kuruluşundan Cumhuriyet’in ilk yıllarına geçen süreçte jandarma okulları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
- Demircioğlu, İ.H., Demircioğlu, E., Güven, O. ve Kayıcı, K. Ö. (2023). Türk Jandarma Teşkilatı’nda hukuk eğitiminin tarihsel gelişimi. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 107, 1-38.
- Göktürk Çetinkaya, S. (2020). Umum Jandarma Kumandanlığı’nın tarihi gelişimi ve değişimi (1919-1939). Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(3), 974-990.
- Jandarma Genel Komutanlığı Tarihi. (2002). Ahmet Çermeli, Halil Atabey, (1. Baskı). Ankara.
- Resmî Gazete, “Jandarma Kanunu”, Sayı: 1526, Kanun No: 1706, 22.06.1930.
- T.C. Resmî Gazete, 22.06.1930, sayı: 1499.
- Taş, S. (1997). Umumi müfettişlikler. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
- Tekir, S. (2020). Osmanlıdan Cumhuriyete jandarma kuruluş, teşkilat ve mücadele (1903-1938). İstanbul: Timaş.
- Tekir, S. (2024). Yol Kesiciler ve Kanunsuzlar: Türkiye'de Kırsal ve Siyasi Eşkıyalıkla Mücadele (1923-1938). Turcology Research, 81, 513-524.
- Tokaş, P. (2021). Dördüncü Umumi Müfettişliğin asayiş faaliyetleri. Lambert academic,138-156
- Toparlak, B. (2016). Türkiye Cumhuriyeti’nde Dördüncü Umumi Müfettişliğin sosyo-ekonomik ve kültürel faaliyetleri. Akademik Bakış Dergisi, 53,222-238.
- Türkmen, Z. (2020). Jandarma. TDV İslâm Ansiklopedisi, EK-1,689-691.
- Zengin, E. (2018). Osmanlı’dan günümüze Diyarbakır. İ. Özcoşar, A. Karakaş, M. Öztürk ve Z. Polat (Ed.). Birinci Umumi Müfettişlik Bölgesi’nde asayişsizlik ve asayişi sağlama faaliyetleri (1927-1952) (1. Baskı, ss. 773-793). İstanbul
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türkiye Cumhuriyeti Tarihi |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 20 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 31 Aralık 2024 |
| Kabul Tarihi | 12 Şubat 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 35 |
