Öz
Günümüz medya anlayışında çevrim içi ortamların ve akıllı ekran teknolojilerinin yaygınlaşması ile izleyicilerin içerik üretim/tüketim pratiklerinde dönüşüm yaşandığı açıktır. Bu dönüşüm özellikle genç izleyicilerin televizyon dizilerine yönelik tercih ve izleme alışkanlıklarını etkilemekte, geleneksel televizyon izleme pratikleri yerini dijital platformlara dayalı bireysel ve zaman-mekân bağımsız tüketim modellerine bırakmaktadır. Bu çalışmada, değişen medya ortamında gençlerin televizyon dizilerine yönelik eğilimleri incelenerek izleme motivasyonları ile içerik tercihlerindeki eğilimler ele alınmaktadır. Bu çerçevede genç izleyicilerin bakış açısıyla Türk televizyon dizilerinin tüketim alışkanlıkları, Türkiye’de yayıncılık faaliyetlerini sürdüren geleneksel televizyonlar ve dijital platformlar bağlamında irdelenmektedir. Genç bireylerin geleneksel televizyondaki Türk dizilerini ve dijital platformlardaki orijinal yerli dizi içeriklerini tercih etme sebepleri, günümüz izleyici pratikleri bağlamında gençlerin dizi izleme alışkanlıkları çeşitli yönleriyle ele alınmaktadır. Bu kapsamda nitel araştırma yöntemi ile genç izleyicilerden elde edilecek verilerden yola çıkarak Türk televizyon dizilerinin günümüzdeki konumuna yönelik bir değerlendirme sunulmaktadır. Bulgular geleneksel televizyonun günümüz izleyici profillerine ilişkin değerli içgörüler sunarak, yayıncılar, içerik üreticileri ve sektör paydaşları için de bir ayna niteliği taşımaktadır. Bu çalışma, genç izleyicilerin televizyon dizilerine yönelik tercihlerinin kişisel ilgi, sosyal etkiler ve erişim kolaylığı gibi faktörlerden etkilendiğini ortaya koymuştur. Ayrıca, dijital platformların sunduğu esneklik, özgün ve özgürlükçü içerikler nedeniyle geleneksel televizyona olan ilginin azaldığı görülmektedir.
Anahtar Kelimeler
Geleneksel medya televizyon yayıncılığı dizi film genç izleyiciler dijital platform
Kaynakça
- Alexander, N. (2017). Speed Watching, Efficiency, and the New Temporalities of Digital Spectatorship. P. Hesselberth, & M. Poulaki içinde, Compact Cinematics: The Moving Image in the Age of Bit-Sized Media (s. 103-112). Bloomsbury Academic.
- Bastos, M., Naranjo-Zolotov, M., & Aparício , M. (2024). Binge-watching Uncovered: Examining the interplay of perceived usefulness, habit, and regret in continuous viewing . Heliyon, 10(6).
- Blumler, J. G., & Katz, E. (1974). The uses of mass communications: Curretnt perspectives on grafitications research. Sage Publications, Inc.
- Creswell, J. W., & Creswell , J. D. (2021). Araştırma Tasarımı: Nitel, Nicel ve Karma Yöntem Yaklaşımları. (E. Karadağ, Çev.) Nobel Yayın Dağıtım.
- Çakır, V., & Çakır , V. (2010). Televizyon Bağımlılığı . Literatürk Yayınları.
- Gere, C. (2018). Dijital Kültür. (A. Akın, Çev.) Salon Yayınları.
- Hallinan, B., & Striphas, T. (2016). Recommended for you: The Netflix Prize and the production of algorithmic culture. New Media & Society, 18(1), 117-137.
- Jenner, M. (2016). Is this TVIV? On Netflix, TVIII and binge-watching. New Media & Society, 18(2), 257-273.
- Kunert, T. (2009). User-Centered Interaction Design Patterns for Interactive Digital Television Applications. Springer Science & Business Media.
- Laughey, D. (2010). Medya Çalışmaları: Teoriler ve Yaklaşımlar. (A. Toprak, Çev.) Kalkedon Yayınları.
- Lotz, A. D. (2017). Portals: A Treatise on Internet-Distributed Television. Michigan Publishing.
- Matrix, S. (2014). The Netflix effect: Teens, binge watching, and on-demand digital media trends. Jeunesse: Young People, Texts, Cultures, 6(1), 119-138.
- McQuail, D., Blumler, J. G., & Brown, J. R. (1972). The Television Audience: A Revised Perspective. D. McQuail (Dü.), Sociology of Mass Communications (s. 135-165). Penguin.
- Mutlu, E. (2005). Globalleşme, popüler kültür ve medya. Ütopya Yayınevi.
- Napoli, P. M. (2019). Social Media and the Public Interest: Media Regulation in the Disinformation Age. Columbia University Press.
- Özel, S., & Durmaz, T. (2021). Yeni nesil izleme pratikleri: Tıkınırcasına izlemek. Öneri Dergisi, 16(55), 363-388.
- Özsoy, A. (2024). Dijitalleşme Sürecinde Türk Dizileri ve Yeni Nesil Türk Draması. TRT Akademi, s. 601-606.
- Rosengren, K. E., Wenner, L. A., & Palmgreen, P. (1985). Media Gratifications Research: Current Perspectives. SAGE Publications.
- Rubin, A. M. (1985). Uses of daytime television soap operas by college students. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 29(3), 241-258.
- Şimsek, A. (2015). İletişim Araştırmalarında Paradigma Değişimi. B. Yıldırım içinde, İletişim Araştırmalarında Yöntemler (s. 155-196). Literatürk Yayınevi.
- Tanrıöver, H. U. (2019). Tür Sözleşmesinden Siyasal Aktivizme İzleyicilerin Televizyonu Eleştirme ve Kullanım Biçimleri. İ. Erdoğan içinde, Türkiye’de Televizyon Formatları: Eleştirel Çalışmalar (s. 79-107). Doruk Yayınları.
- Toprak, İ. (2025, 01 18). Türk dizi sektörünün başarısı. Anadolu Ajansı. https://www.aa.com.tr/tr/ekonomi/turk-dizi-sektorunun-2024teki-ihracat-geliri-500-milyon-dolari-asti/3454273
- Tryon, C. (2015). TV Got Better: Netflix’s Original Programming Strategies and Binge Viewing. Media Industries Journal, 2(2), 104-116.
- Uğurlu, E. G. (2012). Televizyon Yayıncılığında Program Türlerinin Sınıflandırılması. E. G. Uğurlu (Dü.) içinde, Radyo ve Televizyon Programcılığının Temel Kavramları (s. 44-71). Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- Van Dijk, J. (2018). Ağ Toplumu. (Ö. Sakin, Çev.) Kafka Epsilon Yayınevi.
- Williams, R. (2003). Televizyon Teknoloji ve Kültürel Biçim. (A. Türkbağ, Çev.) Dost Yayınları.
Öz
In today's media landscape, it is clear that the proliferation of online environments and smart screen technologies has transformed audiences' content production and consumption practices. This transformation particularly affects young viewers' preferences and viewing habits about television series, as traditional television viewing practices are increasingly being replaced by individual, spatially, and temporally independent consumption models based on digital platforms. This study examines the tendencies of young audiences regarding television series in the evolving media environment, focusing on their viewing motivations and changes in content preferences. Within this framework, the study investigates the consumption habits of Turkish TV series from the perspective of young audiences. It analyzes them in the context of traditional TV channels and digital platforms operating in Türkiye. The study explores why young viewers prefer Turkish TV series on traditional channels or original domestic productions on digital platforms and also examines their viewing habits from different perspectives. Through the use of qualitative research methodology, the study provides an assessment of the current position of Turkish TV series based on data collected from young viewers. The results provide valuable insights into the contemporary audience profile of traditional television and serve as a reflection tool for broadcasters, content creators, and industry stakeholders. The study highlights that personal interests, social factors, and ease of access influence young audiences' preferences for TV series. In addition, the study suggests that the flexibility of digital platforms and their provision of unique and liberal content are contributing to a decline in interest in traditional television.
Anahtar Kelimeler
Traditional television television broadcasting TV series young audiences digital platform
Kaynakça
- Alexander, N. (2017). Speed Watching, Efficiency, and the New Temporalities of Digital Spectatorship. P. Hesselberth, & M. Poulaki içinde, Compact Cinematics: The Moving Image in the Age of Bit-Sized Media (s. 103-112). Bloomsbury Academic.
- Bastos, M., Naranjo-Zolotov, M., & Aparício , M. (2024). Binge-watching Uncovered: Examining the interplay of perceived usefulness, habit, and regret in continuous viewing . Heliyon, 10(6).
- Blumler, J. G., & Katz, E. (1974). The uses of mass communications: Curretnt perspectives on grafitications research. Sage Publications, Inc.
- Creswell, J. W., & Creswell , J. D. (2021). Araştırma Tasarımı: Nitel, Nicel ve Karma Yöntem Yaklaşımları. (E. Karadağ, Çev.) Nobel Yayın Dağıtım.
- Çakır, V., & Çakır , V. (2010). Televizyon Bağımlılığı . Literatürk Yayınları.
- Gere, C. (2018). Dijital Kültür. (A. Akın, Çev.) Salon Yayınları.
- Hallinan, B., & Striphas, T. (2016). Recommended for you: The Netflix Prize and the production of algorithmic culture. New Media & Society, 18(1), 117-137.
- Jenner, M. (2016). Is this TVIV? On Netflix, TVIII and binge-watching. New Media & Society, 18(2), 257-273.
- Kunert, T. (2009). User-Centered Interaction Design Patterns for Interactive Digital Television Applications. Springer Science & Business Media.
- Laughey, D. (2010). Medya Çalışmaları: Teoriler ve Yaklaşımlar. (A. Toprak, Çev.) Kalkedon Yayınları.
- Lotz, A. D. (2017). Portals: A Treatise on Internet-Distributed Television. Michigan Publishing.
- Matrix, S. (2014). The Netflix effect: Teens, binge watching, and on-demand digital media trends. Jeunesse: Young People, Texts, Cultures, 6(1), 119-138.
- McQuail, D., Blumler, J. G., & Brown, J. R. (1972). The Television Audience: A Revised Perspective. D. McQuail (Dü.), Sociology of Mass Communications (s. 135-165). Penguin.
- Mutlu, E. (2005). Globalleşme, popüler kültür ve medya. Ütopya Yayınevi.
- Napoli, P. M. (2019). Social Media and the Public Interest: Media Regulation in the Disinformation Age. Columbia University Press.
- Özel, S., & Durmaz, T. (2021). Yeni nesil izleme pratikleri: Tıkınırcasına izlemek. Öneri Dergisi, 16(55), 363-388.
- Özsoy, A. (2024). Dijitalleşme Sürecinde Türk Dizileri ve Yeni Nesil Türk Draması. TRT Akademi, s. 601-606.
- Rosengren, K. E., Wenner, L. A., & Palmgreen, P. (1985). Media Gratifications Research: Current Perspectives. SAGE Publications.
- Rubin, A. M. (1985). Uses of daytime television soap operas by college students. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 29(3), 241-258.
- Şimsek, A. (2015). İletişim Araştırmalarında Paradigma Değişimi. B. Yıldırım içinde, İletişim Araştırmalarında Yöntemler (s. 155-196). Literatürk Yayınevi.
- Tanrıöver, H. U. (2019). Tür Sözleşmesinden Siyasal Aktivizme İzleyicilerin Televizyonu Eleştirme ve Kullanım Biçimleri. İ. Erdoğan içinde, Türkiye’de Televizyon Formatları: Eleştirel Çalışmalar (s. 79-107). Doruk Yayınları.
- Toprak, İ. (2025, 01 18). Türk dizi sektörünün başarısı. Anadolu Ajansı. https://www.aa.com.tr/tr/ekonomi/turk-dizi-sektorunun-2024teki-ihracat-geliri-500-milyon-dolari-asti/3454273
- Tryon, C. (2015). TV Got Better: Netflix’s Original Programming Strategies and Binge Viewing. Media Industries Journal, 2(2), 104-116.
- Uğurlu, E. G. (2012). Televizyon Yayıncılığında Program Türlerinin Sınıflandırılması. E. G. Uğurlu (Dü.) içinde, Radyo ve Televizyon Programcılığının Temel Kavramları (s. 44-71). Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- Van Dijk, J. (2018). Ağ Toplumu. (Ö. Sakin, Çev.) Kafka Epsilon Yayınevi.
- Williams, R. (2003). Televizyon Teknoloji ve Kültürel Biçim. (A. Türkbağ, Çev.) Dost Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Radyo-Televizyon |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 28 Şubat 2025 |
| Kabul Tarihi | 26 Haziran 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 14 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.