Bu çalışma, Cumhuriyet öncesi Türkiye'de kültürel ve sanatsal değerlere yönelik vandalizmi
ve bu değerlerin korunmasına ilişkin toplumsal, hukuki ve ideolojik süreçleri tarihsel
bir perspektiften ele almaktadır. Araştırmada nitel analiz yöntemleri ve tarihsel dokümantasyon
teknikleri kullanılarak dönemin olayları ve politikaları incelenmiştir. Araştırma
kapsamında, vandalizmin yalnızca fiziksel yıkım değil, aynı zamanda bir toplumun kolektif
belleğini hedef alan bir süreç olduğu vurgulanmaktadır. Osmanlı İmparatorluğu'nda
Tanzimat Dönemi, Avrupa etkisiyle kültürel mirasın korunmasına dair farkındalığın arttığı
bir dönem olarak dikkat çekmektedir. Osmanlı döneminde vandalizm, kültürel mirasa
yönelik kasıtlı tahribatlar, ekonomik krizler ve toplumsal normların yokluğuyla şekillenmiştir.
Tanzimat reformları, kültürel varlıkların korunması ve sanatsal temsilde modern
bir yaklaşım geliştirilmesi açısından dönüm noktasıdır. İslami inançlar, heykel sanatını ve
insan tasvirlerini sınırlarken Tanzimat Dönemi'nde Batılı reformların etkisiyle figüratif
unsurlar sanat ortamına girmeye başlamıştır. Tanzimat sonrası Batı tarzı reformlar, Osmanlı
toplumunda sanatsal temsilin gelişimini desteklemiş ancak toplumsal tepki ve dini
baskılar nedeniyle sınırlı kalmıştır. Bu bağlamda, çalışma, sanatsal vandalizmin tarihsel
bağlamını analiz ederek imgenin toplumdaki rolünü ve bu rolün sosyal, hukuki ve politik
etkilerini anlamayı amaçlamaktadır.
Osmanlı İmparatorluğu Vandalizm Tasvir yasakları Kültürel miras Kaçakçılık.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Görsel Kültür |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 13 Ekim 2024 |
Kabul Tarihi | 24 Şubat 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 15 Sayı: 1 |